TUTSAK (Ölümün Eşiği Seri 1)

0.9. M. ✅

Multimedya: Beni Anla
__________

Karanlığa açılan kapı:

Gözümün önünde bir ışık.
Ardımda bir karanlık;

Acımı acı bir çığlık
Tazeledi yine yüreğim.

Susmuş, sessiz yüreğim..
Mutluluk çok, acı ondan da acı...

Önüm aydınlık arkam zifiri,
Onu bırakıp gitmek mi?

Gücüm yetmez onsuzluğa!
Ne de çabuk alıştım ona!

Gözümün önünde bir ışık.
Ardımda bir karanlık;
Korksam da seviyorum artık.
Acı acı bağırsada yüreğim
Yaram da o, merhemim de o ...!

''''''''''''''''''''''''''
Sessiz sedasız bir geceden sonra uykusuzluğun verdiği yorgunlukla balkonda oturmuş güzel havanın kokusunu soluyordum, nefesimin daralmasına nedense son günlerde engel olamıyordum.

Mutlu köpekleri yürüyüşe çıkarmıştı onları izlerken kulağıma dolan telefon melodisi ile elim cebime gitti, sağ cebimden çıkardığım telefon ekranına baktığım zaman arayan kişiyle gözlerimi devirmeden edemedim.

- Efendim Lâlin

- Mirza'cım nasılsın ?

- Stabil

- O zaman iyisin , ben bugün sana geliyim diyordum evde mi olacaksın yoksa şirkette mi?

- Nasıl istersen.

- E ben o zaman geleyim ,evdesin değil mi ?

- Evet

- O zaman kahvaltıya geliyorum.

- Tamam

- Gelirken birşey istiyor musun ?

- Lâlin!

- Tamam ben sana sadece kendimi getiriyorum.

Dediğinde gözlerimi devirip başka birşey demesine izin vermeden telefonu kaptıp cebime koydum. Bir sen eksiktin !

Aklıma Aden'in dün Feza ile olan konuşması gelmişti, neden canım acımıştı ki. Zaten bunu düşünmekten uyuyamamıştım , canım sıkılıyordu. Bende uzak durmasına ayrı, benden başkasına yakın olmasına ayrı, benden korkup kaçmasına ayrı canım sıkılıyordu. Ve bence haklıydım .

Çok kişilikli olmak benim suçum değildi ki , babam olacak adam yüzündedi herşey. O anneme...

Kapı açılma sesiyle zihnimdeki düşüncelere son vermek zorunda kaldım Çağın içeriye girip kapıyı yavaş bir şekilde kapattığında yanıma gelerek koltuğa oturdu, bana oturduğu yerden imalı imalı baktığında neyi kasteddiğini anlamasamda gidip yanına oturdum.

"Mirza!"

"Efendim."

"O kız neden burda ?"

"Ben istediğim için"

"İyi ama nednen lan, kızı tanımıyorsun bile !"

"Evet tanımıyorum ama-"

"Ne aması oğlum istediğin kişiyi kaçırıp el koyamazsın ,böyle bir şeye senin bile hakkın yok !"

"Ben mafyayım !"

"Benede mafyayım ama şimdiye kadar hiç bir kızı kaçırıp zorla evimde tutmadım (?)"

"Olabilir"

"Olamaz ! Ya açıkça neden alıkoyduğunu söylersin yada-"

"BENZİYOR LAN BENZİYOR ,TIPKI ANNEME BENZİYOR !!"
Sert bir şekilde yutkunduğunu gördüğümde, benim boğazım düğümlenmişti. Annemde tıpkı onun gibiydi, sessiz sakin, acı çeksede söylemeyen çıtı çıkmayan, annem gibiydi o. Belki onun için onu bırakmak istemiyordum, ama o bana çok uzak duruyordu.