အိမ္ေရွ႕နားပင္မေရာက္မီ သူအခန္းေရွ႕တြင္ အိမ္ရွင္ အေဒၚႀကီးကိုေတြ႕ရသည္ သူ လမ္းေထာင့္ခ်ိဳးတြင္ အလ်င္အျမန္ပုန္းလိုက္ရသည္
ဘဟ္လိုကံဆိုးမွဳလဲဟုသူေတြးမိသည္
ခဏႀကာေတာ့ သူ႔အခန္းတံခါးျပန္ပြင့္လာသည္
ေဟာ သူ႕လက္ဆြဲအိတ္ေတြကို အကုန္ အျပင္ထုတ္ေနျပီ ျဖစ္သည္
မတတ္ႏိုင္ေတာ့ သူ အေျပးအလႊားသြား၍ ေတာင္းပန္ရေတာ့သည္
Y.H: ajima ကြ်န္ေတာ့္ကိုသနားပါဦး ဒီလို အကုန္ လႊင့္ပစ္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ၁၀ ရက္ ၁၀ ရက္ပဲ အခ်ိန္ေပး ၁၀ရက္ျပီတာနဲ႕ အိမ္လခအကုန္ ဆပ္ပါ့မယ္ အခုလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ အေဒၚႀကီးမွမသနားရင္ က်ေတာ္ ေသရလိမ့္မယ္
A.M: ငါလည္းနင့္ကိုသနားတာပဲ နင့္ကိုသနားရံုနဲ႕ေရာ မျပီးဘူးေလ ငါ့ကိုငါလည္း သနားရဦးမယ္ ၃ လရွိျပီ အိမ္လခမေပးတာဒါက ဘယ္လိုေနရာလည္း တစ္လတစ္လ ငွားခ ဘယ္ေလာက္က်လဲ ဆိုတာ နင္လည္းသိတာပဲ သံုးလဆိုရင္ပဲငါဘယ္ေလာက္နစ္နာျပီလဲ ငါလည္း အဲ႕ဒီသံုးလခ မလိုခ်င္ပါဘူး နင္ ေျပာင္းေပးဖို႔ပဲလိုခ်င္တာ ငါလည္းစီပြားေရးလုပ္ပါရေစဦး
အေဒၚႀကီးရဲ႕စကားအဆံုးမွာ သူဘာမွ မေျပာျဖစ္ေတာ့ေပ အေဒၚႀကီးဘက္က ႀကည့္ေတာ့လည္းမွန္ေနသည္ကိုး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ေပ သူအခန္းေရွ႕မွာ ငူငူငိုင္ငိုင္ရပ္ေနမိသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္မ်ားေရာက္လာေလမလားဟု သူ႔မသိစိတ္ကေမ်ာ္လင့္ေနမိသည္
Changmin ဒီေန႔ရံုးမွာဂနာမျငိမ္ပါ အလုပ္က လူေတြပင္ေပၚတင္ေျပာသည့္ အထိ စိတ္က yunho ဆီကိုေရာက္ေနသည္ yunho မနက္စာမွစားသြားပါ့မလား သူေပးတ့ဲအေႏြးထည္မွဝတ္သြားပါ့မလား အေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ေခါင္းထဲဝင္ေနခဲ႕သည္ သူ အိမ္ကို အလ်င္အျမန္ ျပန္လာရင္း သူအခန္းေရွ႕အေရာက္ ေဘးကပ္လ်က္အခန္းေရွ႕တြင္ ငူငူငိုင္ငိုင္ရပ္ေနေသာ Yunho ကိုေတြ႕ရေလသည္
yunho စိတ္တြင္တစ္ေယာက္ေယာက္သူ႕ကိုႀကည့္ေနသည္ဟုထင္မိသည္ႏွင့္ လွည့္အႀကည့္တြင္ သူမေန႔က အိပ္ခ့ဲေသာ အခန္းေရွ႕တြင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕သည္ သူျမင္ခ့ဲတ့ဲဓါတ္ပံထဲကေကာင္ေလးပါ ပိုျပီးရင့္က်က္ပံုေပါက္ေနျပီး ပိုေခ်ာသည္ ျပီးေတာ့ ေႏြးေထြးတ့ဲမ်က္ဝန္းေတြရွိသည္
