Sunrise In Winter (Volume I): The Past Never Last

Chapter 3

"Hmm.."

"Mag iisip kapa ba kung ayon na?"

"Syempre... maraming possibilities ano?" Sabi ko nag kakainitan na kami habang naka dapa dito sa surfing board." Like what if?"

"Anong what if' ka diyan, baka k-kaganyan mo mag karoon nga ng tsunami at biglang sirain ang buong seaside!!, like stop it!! Rudy baldwin."

"What if lang naman bastian."

"Kahit na-"

Until we heard something, tunog ng isang engine mula sa isang speed boat...napa upo kami sa surf board at namataan ang mga binatilyong nag sasaya rito habang tangay tangay ang isang lalaki na naka sakay sa isang canopy. Mukhang extreme ang rides nila hango pa sa speed boat...

"Sana lahat." Ani ko.

"Malas, sa susunod na ngalang tayo mag surf-"

"Sandali!!"

....

"BASTIAAN TULUNGAN MO'KO!!"

Lumubog ako sa kailaliman ng tubig, ni nanais kong lumangoy paitaas pero hindi ko naman magawa marahil nga't hindi pa ako ganoon karunong lumangoy, sinu-subukan kong sumigaw ngunit, ang tubig ang tumitigil sa akin sa pag sasalita.

Kinakaway ko na ang mga braso ko pero wala paring kahit anong galaw na mag pa-pa angat saakin sa itaas, nanatili ako sa gitna ng tubig, Hindi makaramdam nang kahit na ano o pag kalunod kundi pag iisip na papaano ako makakaangat.

Hindi ko alam kung gaano pa ako katagal lalo na't baka sa tagal na pag kakalutang ay wala na akong hininga. But something is about to reach me, as i sink down, he's face been blurry i can't tell who he is.

...

"Gumising ka."
"Gumising ka."
"Gising!!"
"Sue!!"

Napaka lakas nang silaw sa aking harapan subalit, puro puti na lang ang aking na aaninag... Teka anghel ba talaga itong nasa harapan ko? O anghel anghelan? Eme.
Naramdaman ko ang kung sinong sumi-
sipsip ng labi ko. binuga ko sa kaniya ang tubig subalit nga't  hina-halikan niya ako.

Putangina wala naman iyon sa usapan, iligtas mo lang ako?
Teka bastian?
Ikaw ba iyan?

"Baste?" I asked, confusedly.

"Gising na siya!!!"
"Niligtas mo siya!!"
"Isa siyang hero!!"

Nang hi-hina pa ako pero, sa kagaya niyang may maskuladong katawan ay nnahawakan na ng kamay ko.

Dagdag pa sa ingay nang mga tao nakakabulabog at nakakagulintang, matyag ko rin na nasa pang pang kami at marami ang naka tingin, natutuwa sa kagitingan ni Sebastian.

Pero teka si bastian ba ito?
O na mamalikmata lang ako?

Nakita ko si bastian sa aking tabi habang naka dikwatrong upo sa aking harapan

"Sue, ayos kalang ba?" Bastian.

....kung hindi si Bastian itong naka hawak saakin, eh sino ito?

"Do you feel better?" He asked.

"A..a..Aayos lang.."

I'm still light headed.

Yung mukha ng lalaking nag ligtas saakin ay nanatiling kataka taka, subalit na iilaliman siya ng araw, nakakasilaw, hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman pero parang tumigil ang oras nang masilayan ko ang kaniyang pag m-mukha.

'Who are you?'

That's what i asked, but yes i just woke up in a hospital nasisinagan ng maliwanag na ilaw ang mata mula sa tabing bintana . Hindi rin ako kumibo nang masilayan ko ang mukha ni Sebastian hindi na bago saakin. Sanay na ako sa mukha ng tukmol kong Kapatid at buti at nakikita ko pa siya....

"Sue!! Akala ko patay kana!!"iyak niya.

"Anong nangyari, asan na tayo?"

"Nahimatay ka after mong naligtas, kaya dinala ka na namin sa ospital..."

Oo doon ko lang nalaman na nasa hospital ako ng araw nayon. Nakaktuwa diba??
Like gusto ko lang naman maging advance okay?. Lalo na't nitong weekends marami kaming ginawa ni Sebastian. 

Gumala, mag trabaho..mag lakad-lakad sa tabing dagat (hindi na kami lumangoy) pumunta sa City, bumili ng beverages na masasarap at isa pa ay sulitin ang iba pang araw sa gawaing bahay at hobbies;  Hayst.

Isa pa, kasama sa buhay, inaamin ko din' na ang pagiging mag kapit bahay sa araw araw ay isa sa magandang bagay na naranasan namin ni Sebastian, lalo na sa isang palabas at sa paraan ng communication...

"Bastiaan!!! Lipat mo sa channel 8 yung t.v panoorin mo!!"

"OKAY!!!"

Ngayon naririnig ko na ang tunog sa bawat pasilip ng aking kwarto, nilipat na nga ni baste ang palabas at talagang parehas kami ay naka subaybay.

~ I love you and you love me
~ cause we are happy family

"With a great big hug~"

[Humming]

"Want you say, you love me too~" bastian.

Nakakatuwa man at pang bata ang mga hilig namin ngunit ang mga palabas na iyan ang bumubuo sa kabataan naming dalawa.

Mula sa pag sulyap at pag silip sa nakaraan sa magandang television ng aming kapit bahay, na minsan ay hindi pa kami pina panoon ay pahirapan at gumagawa pa kami ng paraan para makanood.

Sa punto na inakyat na ni baste ang binata nila at, ahhahaHaha, napag bintangan pang mag nanakaw si bastian sa pag angat niya, kaya sa mga araw na ito, hindi na namin kailangan mag pakahirap dahil nga't may sarili na kaming television. Sa pag tamasa ng mga ganapan sa nakaraan, siguro hindi narin masama ang makisalamuha sa iba, ngunit ang pakiramdam at alaala, na patuloy at natiling nakatatak.