Chapter 8

2 1 0
                                    

Walang masyadong ganap sa klase naming iyon dahil tinuro lang naman ang basic defenses sa pakikipaglaban na dapat naming malaman. Si Naiyah at Eric ay magkapartner at kaming dalawa naman ni Kevin.

He's good at defenses, considering na he's formerly a Maven, mabilis siyang makapick up. Pati nga ang trainor namin ay pinupuri siya sa galing niya. Si Naiyah naman ay hindi maiwasang magbiro at maging maloko habang tinuruan siya ni Eric kaya ang ending, inip na inip na si Eric at natagalan sila. Knowing Naiyah, I know she already knew all of these lessons and informations just like me because we were trained together by my parents.

Kami naman ni Kevin ay mabilis natapos dahil gaya nga ng sabi ko, mabilis sya makapick up at ako naman ay naaral ko na ito noon dahil itinuro na ito sa amin noon ni Papa.

After an exhausting hour, the class finally ended. Si Kevin ay nagpaalam sa amin na mauuna na daw siya dahil may kailangan pa siyang puntahan at kaming tatlo naman nila Naiyah ay napagpasiyahan na bumili ng snacks sa canteen at saka tumambay sa field.

HANY's POV

"Kindly pass your papers to me if you're done with the test," the professor said. Tumayo ako at ipinasa ang papel ko. Tapos na ang test ko pero parang ang bigat pa din sa ulo at hindi mawala ang mga iniisip ko.

"You can leave if you're done," the professor added. Ako naman ay wala sa sariling kinuha ang bag ko at umalis, usually naghihintayan kami nila Hans para sabay sabay kaming pupunta sa tambayan but I'm not in the mood today so I left them without saying a word. I even heard Hans calling my name but I ignored him.

I found myself in front of the washroom mirror, crying. If you're asking me why I'm crying, I don't know too. I shouldn't be crying over that small thing, we ended a long time ago so there's no reason to cry over it... But why am I hurting? Ang bigat sa pakiramdam, matapos kong marinig 'yon ay para bang naubusan ako ng lakas.

I washed my faced and did a little retouch para hindi gaanong halata na umiyak ako. I left the washroom as if nothing happened. Nagulat ako nang makasalubong ko si Kevin. Lalampasan niya sana ako ngunit hinagip ko agad ang kamay niya para pigilan siya.

"Bakit hindi ka nagsabi?" I asked.

"Na?" tipid nyang sagot.

"Na nagswitch ka," I sounded desperate, seeking for an answer.

"Ngayon alam mo na, pwede na ba akong umalis?" He asked as if it's nothing. He tried to leave but I stopped him again.

"Alam mong hindi ka na pwedeng magpalit pa diba?!" I asked, frustrated.

"Oh? Tapos?" sagot niya na para bang wala siyang pakialam sa nangyayari.

"Paano na yung mga pangarap natin? Nangako tayo diba?" my voice cracked, trying to stop my tears from falling.

"Pangarap mo lang 'yon, hindi ko kailanman ginusto 'yon. At isa pa, ginawa ko 'yon dahil sayo," I can't believe him. I don't want to believe anything he says. When we made our promise, he was so happy back then, and now he's saying that he only agreed because of me?

"Bakit ba nagkakaganito ka?!" I raised my voice. I can't understand him anymore.

"Bakit ka ba nangingialam?!"

"Kasi kaibigan mo ako!" I yelled.

"Kaibigan lang kita!" and there, those three words made me silent. "We ended already. Kung ano man ang naging desisyon ko, wala na 'yun sayo," he added and left. I tried to stop him once again but this time he took his hand and left me.

I felt my knees weakened that made me kneel to the ground, crying.

Why am I even crying? He's right, we ended already. Wala na dapat akong pakialam sa kaniya at sa mga desisyon niya. I can only support him, as a friend.

Break Your Rules (Universe Series #1)Där berättelser lever. Upptäck nu