PERESTİŞ (ASKIDA)

BÖLÜM İKİ: "KORKUYORUM. "

Oy ve yorumlarınız benim için çok değerli, lütfen emeğimi göz ardı etmeyin... 🖤🍂

Bölüm ile alakası olmasada bölüm şarkısı: Gece Yolcuları- Pişmanım

Keyifli okumalar 💖

SEYRANDAN...

Batu İhdal.
Bir semt pazarının tezgahında, yorgunca çuval taşırken görmüştüm onu. Esmer, uzun boylu, yüzünde her daim hafif bir tebessümü olan, akşama doğru işler hafifleyince kitabını eline alıp durdurmasalar saatlerce okuyacak gibi büyük bir hazla okuyan, mahallenin en sevilen, yardımsever, çoğunlukla bir bakışıyla aklımı başımdan alan biriydi.

"Kim dedin? " diye mırıldandım. Gözlerim istemsizce onun olduğu yöne çevrildi. "Seyran Abla, lütfen söyleme Batu Abi'me, çikolata verecekti bana!" dedi çocuk üzgün bir halde. Onu sakinleştirmek amacıyla gülümsedim. "Batu Abi'ne özel bir sorun olduğunu söyle. "

Başını sallayıp büyük bir tebessümle yanımdan ayrıldı. İstemsizce dudaklarım yukarı kıvrıldı.

Beni sormuştu!

Zihnim az önce yaşanan telefon konuşmalarını sinsice önüme çıkardı. Gözlerimi kapayıp derin bir nefes aldım. Eve gidemezdim, abime neden parka gitmediğimi anlatamazdım. Soracaktı, anlatacak gücüm yoktu. Zihnim yalan söyleyemeyecek kadar doluydu. İçimden okkalı bir kaç küfür savurdum.

Biraz yürümek iyi gelebilirdi, sorunların içinden çıkamadığım zaman yürürdüm. Attığım her güçlü adım omuzlarım dikleştirmemi sağlardı.

Az önce o'nun durduğu yöne doğru ilerlemeye başladım. Kafamda bir şarkı başlatmıştım, aynı anda da mırıldanıyordum. Köşeden döndüğümde gittiğini sandığım ikili, orada dikiliyordu. Umursamamaya çalışarak yürüyecektim ki, Ertuğrul'un bana seslendiğini işittim.

"Seyran, n'aber kanka? "

Laubali bir şekilde söylediği cümleyi, "İyi, sen? " diyerek cevapladım. Ertuğrul'a bakmaya çalışıyor, o'na odaklanmamaya çalışıyordum ki Ertuğrul o'na doğru dönerek;

"Biz de Batu'yla dolanıyorduk öyle." dedi. Ardından "Siz tanışıyor musunuz? Bak Seyran bu Batu. Kendisi benim biricik kankitom olur. Hatta sizin tezgahın çaprazında tezgahları var. "

Ertuğrul'a yaptığı şey için sert bir bakış attım. Günler önce beni, Batu'yu aşık aşık izlerken yakalamıştı. Ne kadar ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum diye yalan söylesemde inanmamıştı.

Aklımda Ertuğrul'un beni yakaladığı anı Batu'ya söylemiş olabileceğine dair şimşekler çakarken göz göze geldiğimizde gözlerimiz adeta bir mıh gibi birbirine kenetlenmişti.

Gözlerimi kaçırırken aklıma "Bir insan bir insana 7 saniye boyunca bakarsa aşık olur. " inancı geldi. Buna daha sonra güleceğimi aklıma not edip Ertuğrul'un olduğu yöne çevirdim harelerimi.

Allah'ı cezası yerinde yoktu. Bizi burada baş başa bırakıp kaçmıştı.

Baş başa değilsin ki, dedi içimden bir ses. İstersen şimdi gidebilirsin. Yol orada.

" Acil bir işi çıktı sanırım. " dedi Batu, eli ayağı birbirine dolanmıştı.

"Öyle mi, sen buna inandın mı?" diye sorasım geldi ancak ters sözlerimi yutup gülümsedim. "Sanırım. Tanıştığıma memnun oldum. İyi günler. "

Cesaretsiz ve kısık bir sesle "Bende, " diye mırıldandı. Son bir kez gözlerine bakıp ilerlemeye başladım. Bir yandan da elimdeki telefondan Ertuğrul'un numarasını arıyordum.