🔥My Omega is Alpha 🔞

27:ជាម្ហូបអាហារអ្វីទៅ ហេតុអ្វីចាន់ៗ មិនមែនឃើញ??

ភាគ27: ជាម្ហូបអាហារអ្វីទៅ ហេតុអ្វីចាន់ៗ មិនមែនឃើញ??

" អ្នកប្រុសចង់ធ្វើអ្វី??? " ជេហូប មានអារម្មណ៍កាន់តែមិនស្រួល នៅពេលដែល ស៊ាវ អុីងកាន់តែដើរជិត គឺជិតណាស់ ស្ទើរតែ ផ្ទៃមុខទាំងពីរប៉ះគ្នាទៅហើយ
" យ៉ាងម៉េចខ្លាច ??? " ស៊ាវ អុីង ឆ្លើយតបតែមាត់ តែដៃស្រឡូន ប្រៀបដូចជាមនុស្សស្រីក៏លើកទៅ ស្ទាបអង្អែលថ្ពាល់អ្នកដែលជាកូនចៅ យ៉ាងភ្លើតភ្លើន
" អ្នកប្រុសស្រវឹងហើយ ទាន " ជេហូប និយាយដោយព្យាយាមគេចវេះ
" មិនបានស្រវឹងទេ គឺនៅធម្មតាណាស់ " ស៊ាវ អុីង
" បើអ្នកប្រុសមិន ស្រ......" ពាក្យពេចន៍សម្តីរបស់ជេហូបក៏កាត់ផ្តាច់នៅពេលដែល ទទួលបបូរមាត់ ដល់ទន់ល្វន់របស់ស៊ាវ អុីង ។ រាងក្រាស់បើកភ្នែកធំៗ ដោយមានការភ្ញាក់ផ្អើល ស៊ាវ អុីង រំកិលបបូរមាត់ ថើបថើៗ ន័យចង់ឲ្យ ជេហូប តបស្នាមថើបវិញ ប៉ុន្តែគ្រប់យ៉ាង ក៏គួរឲ្យ សោកស្តាយខ្លាំងណាស់ដែលរាងក្រាស់ មិនព្រមសហការ ដឹបបប..... ( ជេហូប វៃស៊ាវ អុីង ចំកញ្ចឹងកធ្វើឱ្យ រាងតូចដួលសន្លប់ភ្លាមៗ គេមិនចាំយូរក៏ ប្រញាប់ប្រញាល់ លើកស៊ាវ អុីង ទៅគេលើ គ្រែយ៉ាងរៀបរយ ទើបគេចាក់ចេញពីរទីនោះ)
នៅសល់តែ ក្មេងតូច ដ៏គួរឲ្យស្រលាញ់គេងសន្លប់ នៅលើពូកតែ ម្នាក់ឯង។ {ក្រលេកមកមើលអុីចាន់}
" ហុឺមម..... លោកប្តីបាទ" ចាន់ គ្រាន់តែភ្ញាក់ដឹងខ្លួនភ្លាមគេក៏កេះអុីបូ ឲ្យក្រោក
" ហុឹមម....?? " តបទាំងបិទភ្នែក
" ចាន់ៗ ឃ្លានណាស់ ហុឹក... ចាន់ៗ ឃ្លានណាស់ " ចាន់ យំៗ តិចៗ ដាក់ ត្រចៀកអ្នកម្ខាងទៀត
" បាទ .... ចាំបន្តិច បង ទៅអ្វីឲ្យអូនញ៉ាំ " រាងក្រាស់គ្រាន់តែនិយាយចប់ភ្លាមគេ ក៏ក្រោកទាំងបិទភ្នែក ធ្វើឱ្យ របូតកន្សែងចេញពីរចង្កេះរបស់គេ
" អាយយយយ៎... ប្រុសអាក្រក់ ប្រោសរោគចិត្ត ( ប្រុស) " ចាន់ ក្រោយពីឃើញ រូបអាសអាភាសអុីបូហើយ ក៏ស្រែកជេរនឹង គប់ខ្នើយទៅរាងក្រាស់ ធ្វើឱ្យ អុីបូ ស្ទើរតែគេចមិនទាន់
" ដឹបៗ... អួយយ៎... លោកឧកញ៉ាប្រពន្ធ ប្តីឈឺណា ហើយ មិច សុខៗក៏មកគប់ ប្តីខ្លួនឯងចឹងហាស៎??" អុីបូ សួរទាំងមុខស្អុយ
" ហុឹកៗ... មិនឲ្យគប់មិច នេះមិនមើលខ្លួនឯងរបស់ ប្តីឯងទៅ ??? គ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់មែន" ចាន់
" អររ៎... មើលតែ មិនធ្លាប់ឃើញ" អុីបូ ពោលឡើងទាំង ទាញកន្សែងយកមកស្លៀក ទាំងមុខ ក្រញ៉ូវ
" មិនមែនមិនដែលធ្លាប់ឃើញទេ គឺ បូឲ្យចាន់ បៀមទៀតហ៎ " ចាន់ ឃើញអុីបូ ក្រញ៉ូវ បែបនេះគេក៏ ក្រោកពី លើគ្រែបន្ទាប់មកក៏ លូកដៃទៅ ចាប់ដើមដៃអុីបូ
" បងទៅធ្វើ អីឲ្យញ៉ាំ " អុីបូ និយាយក៏ ដក់ដៃចេញពី ចាន់ ទាំងមាន ការអន់ចិត្ត ( ហុីៗ មិនដឹងថា អន់ចិត្តរឿងអីទៀតទេ លោកបុិបូអើយ)
" ស្អីទៀតហើយទេ អន់ចិត្តនោះអន់ចិត្ត បើពូកែអន់ចិត្តណាស់ក៏ បន្តទៀតទៅ តែ កុំ សង្ឃឹមថា កូនទន្សាយម្នាក់ ទៅលួងឲ្យសោះណា " ចាន់ និយាយហើយក៏ចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់ទៅ ចំណែកឯ រាងក្រាស់ក៏មិន បាននិយាយអ្វីច្រើនដែលក៏ ធ្វើអាហារដើម្បីឲ្យចាន់ៗ កំពូលក្បាលខូចរបស់ខ្លួនញ៉ាំ។
" ទីបំផុតរួចហើយ " អុីបូ ពោលទាំងញញឹម ក្រោយពី ការធ្វើអាហាររបស់ខ្លួនបានសម្រេច ទើបគេ លើក ចានបាយនឹងចានសម្ល ទៅទុកលើតុ យ៉ាងបានរបៀបរៀបរយ ហើយក៏ចំពេលដែលចាន់ ចេញមកវិញដូចគ្នា ។
" អូនមកហើយ??? មកអង្គុយទីនេះ អូនប្រាកដជា ឃ្លានហើយ " អុីបូ និយាយក្រោយពីរ ឃើញវត្តមានរបស់ចាន់
" មិនទៅងូតទឹកសិនទេ?? " ចាន់ ដាក់គូថអង្គុយហើយក៏សួរទៅកាន់រាងក្រាស់
" តែបងឃ្លានហើយញ៉ាំហើយទៅងូតទឹកក៏មិនអីដែរ" អុីបូ
" អត់ទេ ! មិនបាន បងគួរតែងូតទឹកសិនទៅ ធ្វើបែបនេះគ្មាន អនាម័យសោះ" ចាន់ និយាយទាំង សម្លក់ទៅកាន់អុីបូ
" ឆឺស!ក៏បាន" អុីបូ មិនបានប្រកែច្រើនក៏ ដើរទៅទាញកន្សែងនឹងចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ទាំងទឹកមុខស្អុយ។
" ហុឺ! មើលធ្វើ ដូចខ្លួនឯង នឹង ក្មេង " ចាន់ និយាយហើយក៏ បែបមក ចាប់អារម្មណ៍ អារហារដែលអុីបូធ្វើមុននេះ
" អ្វីនឹង??? សម្លរទាំងនេះ ហេតុអ្វីក៏ ប្លែកម្ល៉េះ ខ្ញុំមិនដែលដឹងសោះ ហុឹម.. មិនដឹងញ៉ាំកើតអត់់ទេ " ចាន់
" ភ្លក់រសជាតិមើលសិន អត់ទេ មិន ភ្លក់ទេ ទុកឲ្យ កូនជ្រូក ភ្លក់មុនទៅ " ចាន់ រៀបចំនឹង ភ្លក់សម្លរទៅហើយ ប៉ុន្តែគ្រប់យ៉ាងក៏អាក់ទៅវិញ ព្រោះតែខ្លាចសម្លរពុល
" ចាន់ៗនេះអូន មិនញ៉ាំទេឬ?? ហេតុអ្វីក៏ អង្គុយ មើលម្ហូបបែបនេះ " អុីបូ ចេញពីបន្ទប់ ដោយ មិន កន្សែងជាប់នឹង ចង្កេះហើយ កន្សែងពោះគោ ពណ៌សមួយទៀតគឺ ជាប់និងកររបស់អុីបូ
" កូនជ្រូក ភ្លក់មុនទៅ ?? ចាន់ៗមិនទាន់ ភ្លក់ទេ ខ្លាចពុល " ចាន់
" ហាស៎???? ខ្លាចពុល??? ស្អែកបងនាំអូនទៅ ពេទ្យ" អុីបូ និយាយទាំង ក្រវីក្បាល ដោយការហួសចិត្ត របស់គេ នេះ លោកប្រពន្ធរបស់ ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះហេតុអ្វីក៏ពូកែគិតអវិជ្ជមានទៅលើគេម្ល៉េះ???
" ហេតុអ្វីក៏នាំអូនទៅ ពេទ្យអូនមានឈឺណា " ចាន់ ពោលទាំង លើកដៃទៅ ស្ទាបអង្អែលថ្ងាសរបស់ខ្លួន
នឹងធ្វើភ្នែកម៉ក់ៗ
" មិនឈឺយ៉ាងមិចនេះអូន ចង់ ចោទប្រកាន់បង ថា បង ដាក់ថ្នាំបំពុល អូនណា ?? " អុីបូ
" ចុះបង មិនមើលសម្លរទៅ??? មានតែអាខៀវៗ ហើយ សិទ្ធិតែ បន្លែ នៅអានោះទៀត ហើយពង់ទារអី គេដាក់ បន្លែទៅ??? ពិតជាម្ហូបអាហារចម្លែកណាស់ " ចាន់ និយាយក្រោយពីរពេល ដែលដៃ លើកស្លាបព្រាបាយទៅឆ្កឹះឆ្កៀលម្ហូប