🔥My Omega is Alpha 🔞

ភាគ22: កំហុសអចេតនា

ភាគ22: កំហុសអចេតនា

" ហុឺ.. លែងខ្ញុំទៅ " ថេយ៉ុង ព្យាបាលរើចុះរើឡើង កាន់តែធ្វើឲ្យខ្លួនមានគ្រោះថ្នាក់ ប៉ុន្តែសម្រាប់ ជុងហ្គុកគេ មិនបានចាប់អារម្មណ៍ សម្ខាន់គេកំពុងខឹងគឺខឹង ខ្លាំងណាស់ ។
"មិន" ជុងហ្គុក
" ហុឺ ខ្ញុំស្អប់ លោក ហុឺ លោកគឺ ជា មនុស្សអាក្រក់បំផុត ដែល ខ្ញុំធ្លាប់ជួប ហុឺ លោកជា បិសាច ហុឹក " ថេយ៉ុង
" ជា បិសាច?? ហឺស ក៏បាន បើឯងគិត បែបនេះទៅ ហើយ យើងនឹងឲ្យឯង ស្គាល់យើង ឲ្យកាន់តែខ្លាំងថា យើងអាក្រក់ជាង បិសាច1000ដង់ទៅទៀត ឆាប់ណេះ " ជុងហ្គុក និយាយហើយក៏ អូសដៃ របស់ ថេយ៉ុង ចុះក្រោម ប៉ុន្តែ រាងតូចគឺ ងាយស្រួលឲ្យគេអូសទៅបាន ឡើយ ពួកគេទាំងពីរ អ្នកបានធ្វើការវាយវៃប្រតប់គ្នានៅលើ កាំជណ្តើរ ទាំងដែល ដឹងហើយថា វា មានគ្រោះថ្នាក់ណាស់ ។
" អត់ទេ លែងទៅ លែងអញ អាប្រុស បិសាច ហុឹកក អញ មិនទៅជាមួយឯង ទេ ហុឹកក... លែងអញទៅ " ថេយ៉ុង លែងខ្វល់ខ្វាយហើយទើបជេរ ជុងហ្គុក ដោយមិនបានគិត គេអាច នឹងធ្វើបាបខ្លួន ខ្លាំងជាងនេះ។
" ឯងកាន់តែប្រហើន ហើយ " ជុងហ្គុក រៀបចំនឹង ទះវាយដំរាងតូចទៅហើយប៉ុន្តែ...
(ព្រូស... ដឹប...ដឹ...ដឹប... អាយយយយ៎ លោកម្ចាស់ .... ) សម្លេងធ្លាក់មនុស្សរមៀលពីរលើកាំជណ្តើរជាមួយនឹង សម្លេងរបស់អ្នកបម្រើទងអស់ មានការ ស្តុតស្លត់ជាខ្លាំង ព្រោះតែ ម្ចាស់របស់ខ្លួនកំពុង តែរមៀលធ្លាក់ពីរលើចុះ ក្រោម ព្រោះតែ ច្រើនកាំដែល ( 45កាំ) អាចមាន គ្រោះថ្នាក់ ខ្លាំងជាង លាប។
" ដឹប៎ អក៎ " សម្លេងចុងក្រោយ របស់ជុងហ្គុក ត្រូវសន្លប់ភ្លាមៗ បើរបួស គឺអាច ពេញនឹងជាំ ពេញដង់ខ្លួន ក៏ថា បាន ។ កាន់តែធ្វើឲ្យថេយ៉ុង បើកភ្នែកធំៗ សម្លឹងទៅកាន់ បរុសចិត្តដាច់ ក្នុងអារម្មណ៍របស់គេពេលនេះគឺ ភ័យលើសពីរភ័យហើយ សូម្បី តែបម្រើទាំងអស់ក៏ គាំង នឹង ទិន្នភាពបែបនេះដែល ។
" លោក.... ហុឹក... ជុង....ហ្គុក....ខ្ញុំ .. ហុឺ ...ខ្ញុំអត់បាន តាំងចិត្តទេ ហុឹក.. " ថេយ៉ុង ចុះ មកក្រោមទាំងញ័រជើង ទាំងពីរ ដើម្បី ត្រកង់រាងកាយ របស់ ជុងហ្គុក ពោលពេញទៅដោយ ដំណក់ឈាមជាច្រើន។
" ហុឺ... ហៅ.. ឡាន..ពេទ្យ មកហុឹកក.." ថេយ៉ុងស្តុតចិត្តតែ នៅតែព្យាយាម ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍នឹងនរ ទឹកភ្នែកក្មេងម្នាក់នេះយំទៀតហើយគឺ យំរហូត មិនដែល បានសើចញញឹម ដូចគេឡើយ ក្រៅពីរភាគឈឺចាប់ ។ ក្នុងខួរក្បាលពេលនេះ ក៏គិតអ្វីលែងចេញ កំហុសឆ្គងដោយអចេតនា ក៏ធ្វើឲ្យ ក្មេងដែលមិនបានតាំងចិត្តធ្វើវា ក៏ត្រូវសោកស្តាយ នេះប៊ីសនឹង សម្លាប់មនុស្សទៅហើយ។
" អ្នកប្រុស ពុទ្ធោ ពួកឯង នៅឈរ ធ្វើអីទៀត ឆាប់ឡើង ហៅឡានពេទ្យមក សុខជីន ឆាប់ ជូនដំណឹងនេះទៅ ម្ចាស់ស្រីទៅ " ម៉ែដោះ ស្ទើរតែគាំង បេះដូង ម្នាក់ៗ ពេលនេះគឺមិនអាច ធ្វើអ្វីទេ មានតែ ភាពភ័យខ្លាចប៉ុណ្ណោះ ។
" ហុឹកក... ជុង.. ហុឹកក... ខ្ញុំគ្មានបំណងឡើយ ហុឹកក បើកភ្នែក មកបានទេ ហុឹកក ខ្ញុំនឹងឲ្យលោកដាក់ទោស ខ្ញុំហុឹកក តែលោកកុំ កើតអ្វីអីហុឹកក ជីវិតរបស់លោកមានតម្លៃ សម្រាប់មនុស្សគ្រាប់គ្នាណាស់ ហុឹកក បើភែ្នកមកបានទេ??? ហុឺកៗ...ហុឺ ...ៗ ..ខ្ញុំខុសធ្ងន់ណាស់ " ថេយ៉ុង ពោលឡើង ដោយការឈឺចាប់ បើរាងក្រាស់កើតអ្វីគេ នឹងមិនអភ័យទោសឲ្យខ្លួនឯងបានឡើយ ។
" អ្នកប្រុស សូមចេញ បន្តិចខ្ញុំសូមអនុញ្ញាត " សុខជីន ក្រោយពីរពោលចប់ ក៏មាន ក្រុមគ្រូពេទ្យ ជា ច្រើនមកជួយ លើករាងក្រាស់ ដាក់ គ្រែរុញ ហើយក៏បញ្ជូនចូលទៅក្នុងឡាន បាត់ ( ថេយ៉ុង&សុខជីនក៏ចូលជាមួយដែល)
" ហុឹកក...បងជីន ហុឺៗ ..តើគាត់មិនអីទេ មែនទេ?? ហុឺៗ..." សួរទៅកាន់ សុខជីន ទាំងញ័រដៃ ទឹកភ្នែកក៏ គិតតែពីរស្រក់ ដៃតូចស្តើងលើកទៅអង្អែល មុខជុងហ្គុក ដោយការធ្វើប្រហែស គេមិនគួររុញ ជុងទេ បើគេ ព្រមទៅជាមួយជុងក៏មិនទៅជា អញ្ចឹងដែរ។
សម្លេងឡានពេទ្យ បើកបរលើថ្នល់ ប្រហែល ល្បឿន 70 កុងទ័រ ឲ្យ ធ្វើយ៉ាងម៉េចក៏បានសម្ខាន់គឺទៅ មន្ទីពេទ្យ ដោយ សុវត្ថិភាព ។ ប្រើរយៈពេលអស់ 13 ពីនាទីដើម្បីទៅដល់មន្ទីពេទ្យ គ្រាន់តែឈប់ឡានភ្លាម គ្រូពេទ្យជំនាញជាច្រើនបានឈរតម្រង់ជួរដឹងបញ្ជូនអ្នកជំងឺទៅបន្ទប់ ICU !
" ហុឺៗ... លោកគ្រូពេទ្យជួយគេ ផងហុឺក.. ជួយ បងប្រុសខ្ញុំផងហុឺក.." ថេយ៉ុង លើកដៃសំពះទៅកាន់លោកគ្រូពេទ្យទាំងអស់ដើម្បីឲ្យជួយរាងក្រាស់
" ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអស់ពីសមត្ថភាព " លោកគ្រូពេទ្យធំនិយាយហើយ ក៏បញ្ជូនអ្នកជំងឺចូលទៅក្នុងបន្ទប់ ចំណែកឯ គ្រួសារអ្នកជម្ងឺគឺបន្តឲ្យនៅចាំខាងក្រៅដើម្បីស្តាប់ដំណឹង ។
" ហុឹក...សូមទោស ហុឹកក សូមទោស សុំ...ទោស ហុឹកក..." ថេយ៉ុង អង្គុយលើឥដ្ឋ ការ៉ូ នៅក្បែរទ្វារ បន្ទប់អ្នកជម្ងឺ ចំណែកឯមាត់តែងតែពោលពាក្យសុំទោសដដែលៗ ទឹកភ្នែកស្រក់ស្ទើរតែក្លាយទៅជាឈាម បេះដូងត្រូវខ្ទិច ព្រោះតែ បារម្ភអ្នកនៅបន្ទប់មួយនោះ ។
" ហុឹក...លោកត្រូវតែមិនអី ហុឹកក... ប្រសិនជាលោកកើតអីខ្ញុំមិនអភ័យទោសអោយខ្លួនអែងទេ ហុឹកក...." ថេយ៉ុង
" អ្នកប្រុសតូច ក្រោកឡើង សិនមក បាទ " សុខជីន ចិត្តមួយខឹងហ្នឹងថេយ៉ុងចិត្ត មួយក៏អាណិត ទើបគេ បន្ទន់ជង្គង់ ហើយក៏ជួយ លើករាងកាយដែលគ្មានកម្លាំង របស់ ថេយ៉ុង ដើម្បីឲ្យទៅ អង្គុយ នៅលើក្រៅអី កំពុងតែពិបាកចិត្តសុខក៏ ស្រាប់តែ....។