Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀 «بدون ادیت»
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🥀🥀🥀
سمیوئل: اگه تو دردسر افتادید کافیه صدام بزنید و اونوقت کمتر از پنج دقیقه سیزده ثانیه بعدش من کنارتونم!
«کمتر از پنج دقیقه و سیزده ثانیه پنج دقیقه و سیزده دو ثانیه سیزده ثانیه ده ثانیه (5*60)+13=313 سیصدو سیزده :فقط کافیه صدام بزنی و تا سیصدو سیزده بشماری!»
مغز وانگ همچون ماشین محاسبه‌ای با شنیدن سخن سم به تحلیل و پردازش پرداخت تحلیل و پردازشی که نجوایی از گذشته را در گوش هایش دواند نجوایی آشنا ولی فراموش شده
:تا سیصدو سیزده بشمار اونوقت من پیشتم
فلش‌بک»»»
-نه...نه نلو پاپا...نلو پاپایی
پسرک سه ساله گریان خود را در آغوش مرد سیاه پوش انداخت گریه هایش تلخ و زجه هایش زهری برای جان
-نـ...ـلو...پاپ...پاپایـ...یی!
حال دستای مرد طفل را برای ماندن در آغوشش محکم نگاه داشته بودند: گریه نکن پسر! مگر می‌شد گریه نکند؟
-چه طول میتونی اینو اژم بخوای...تو میخوای بلی...نلو
با مشت های کودکانه اش در سینه مرد کوفت مردی که بی‌صدا، اما همانند طفل اشک میریخت: نلو...نلو پاپایی...منو...منو تنها نژال...نلو
پسر بزرگتر با غم خندید، سخت بود؟ شاید بیرون آوردن طفل از آغوشش را میگویم، سخت بود اما نه غیر ممکن... آرام و با مهری پدرانه کودک را از آغوشش بیرون رانده، دستانش روی لپ های خواستنی پسر نشست چشمان هر دوی آنها سرخ بود...سرخ از بابت شوری اشک هایشان!
