CHAPTER 42

41.4K 1.3K 96
                                    

MALCOLM

   WHEN I woke up I can't move my body.  I can't feel my voice.

"Malcolm." I heard my Mother's voice.  "NIC, CALL THE DOCTOR!"

Where Am I? Where's Lorelei? Where's my Wife?

I try to speak but I can't open my mouth. Mata ko lang ang naigagalaw ko maliban doon ay wala na.

********

DAYS PASSED..still the same. I can't move my body but I can speak now.

"I thought hindi kana magigising." Nina said. "You're coma for almost one and half year."

Shit! This can't be. I need to find my Lorelei now.

"I know what you're thinking." She said. "Magpagaling ka muna okay? You need therapy because your body is paralyzed kapag binigla mo ang sarili baka mas lalong lumala ang kalagayan mo at hindi mona tuluyang mahanap si Lorelei."

"It's all Nico's fault." As long as I want to go to Nico and kill him but I can't

I know Nico wanted revenge because of what happened to him a years ago.

"Gago talaga 'yang kapatid mo!" Sabi nito.

"We can't do anything about him, it's still my fault after all." I said. "But fvck him for involving my Wife!"

********

I SPENT one and half a year on my medication. I can move my body now and I felt like my strenght is back.

"You look good now."

I glared at Nico. After a years he faced me.

"You want to die huh?" I point my gun to him. "You bastard!"

He just laughed before throw a folder on me. He left without saying anything.

I put down my gun and look at the folder.

"Lorelei..."


*******

I WENT to Bacolod because Nico said my Wife is in Bacolod.

"Did you see this woman?" I asked to old lady.

"Hindi." She just said

I just nodded and continue finding her. One house caught my attention so I decided to knock to their door.

The door open and a handsome little young man appeared. He looks like me and my Wife.

"Hindi ikaw si Pekto." He said

"Di–"

I didn't finished my words when he throw he's sleepers on my face. He closed the door. I just touched my nose

It's hurts!

The next thing I knew Lorelei is now in front of me and the kid who throw his sleepers on my face is my Child.

I know she's mad and I'm right. I don't want to explain myself to her because she will not understand me if she's mad.

I swear I will punched my twin brother again

I thought it that's all but one news broke my heart and my soul. Our princess died.

And I felt like it's all my fault..


END OF FLASHBACK


"I'm sorry." I said. "Promise I will fix our Family. Always remember that I love you okay?"

"I love you promise. I love you Cale.."



LORELEI


    "IWAN na ulit ako ni Papa." Sabi ni Cole na kanina pa umiiyak. "Aaway mo kasi siya Mama eh."

"Nandito naman si Mama eh." Malambing kong sabi dito

Akmang hahawakan ko siya pero tinabig niya ang kamay ko. "WALA NA SI PAPA!"

"Cole!" Tumaas ang boses ko dahil sa pagsigaw niya sa akin. "Sinisigawan mona ako?"

Humagulgol lang ito bago yumakap sa beywang ko. "Mama lapit na Birthday ko po diba? Gusto ko lang naman ng Papa po eh. Si Papa lang gusto kong gift po eh."

"Hindi naba sapat si Mama sa iyo?" Tanong ko dito

"Pero iba kapag may Papa po eh." Sabi nito. "Si Ate nga din gusto ng Papa eh."

Pinagmasdan ko ang Anak kong namumula na ang mukha at mugto na ang mga mata.

"Tahan na babalik yun." Hinimas ko ang likod nito bago siya binuhat. "Kilala ko ang Tatay mo, nasa Ate mo yun."

Nasa ganoon kaming posisyon nang bigla na lamang sumulpot si Malcolm na may bitbit na cake.

Bahagyang mugto ang mga mata nito at gulo gulo ang buhok niya.

"Cole." Tawag nito sa Anak kona agad naman siyang nilingon. "Sorry for waiting."

"Papa ko." Wala akong nagawa ng sumama siya sa Tatay niya. "Miss kita po eh."

"I miss you." Lumingon ito sa akin. "I bought cake."

"Nakikita ko hindi ako bulag." Inirapan ko siya

Binaba nito si Cole at inabot dito ang cellphone niya. "Cole, go to sofa. I will just talk to your Mother."

Tumango lang si Cole bago tumakbo papuntang sofa at maglaro ng cellphone

"Ano na naman?" Nameywang ako sa harap nito. "Kailan kaba aalis?"

"Anong ikinamatay ng Anak natin?" Tanong nito

Napayukom ako ng kamao at pinigilan ang mga luha ko. "Dengue."

"Dengue na hindi daw malala pero ikinasawi ni Cale." Tinalikuran ko siya. "Dahil sa mahirap kami binalewala ng Doctor na yun ang walang kamuwang muwang na pasyenteng sanggol."

Kahit anong pigil ko sa luha ko ay tumulo pa rin ito. Bumalik sa alaala ko kung paano kami binalewala ng Doctor na yun at ng ibang Nurse.

Dinadaan daanan lang kami habang yung Anak ko ay halos tumirik na ang mga mata dahil sa lagnat.

Nasa ganoon akong posisyon nang maramdaman ko ang pagyakap sa akin ni Malcolm na pinabayaan ko lang.

"Don't cry. I will get my revenge." Ramdam ko ang galit sa boses nito. "I will make them pay, I will ruined their life."

"They take my Princess Life, I will take their life too..."

Mafia Obsession: Colm Sullivan [COMPLETED]Where stories live. Discover now