Sebebini bilmediğim bir soğukluk hissediyordum Utku ҅ ya karşı ve nasıl geçeceği hakkında bir fikrim yoktu. Genel olarak insanlara karşı soğukluk hissettiğimde bunu gizleyemezdim. Okulda tüm gün köşe bucak saklanmıştım ondan. Benimle fiilen konuşmamış fakat gözlerini konuşturtmuştu. Ve Utku ҅dan asla bir şey saklayamazdım. İnsanların ara ara dönemleri olurdu kendilerinden bile uzaklaştıkları. Ben de o dönemdeydim sanırım. Ama ben hiç kendime yakın olmamıştım ki.
"Bahar bir sorun mu var?" diye sordu Peri bahçede otururken.
"Ne gibi?" diye sordum pek umursamadan. Peri ağzına açıp konuşacağı esnada Şifa ve Elçin yanımıza gelince konuyu değiştirmek durumunda kaldı.
"Selam kızlar." Diyerek yanımıza geldi Elçin her zamanki samimiyetsizliğiyle. Bu kızdan hiç haz etmiyordum ve bunu bile bile yanımıza geliyordu.
"Merhaba. Nasılsınız kızlar?" diye sordu Peri her zamanki gibi cana yakın ifadesiyle.
"İyiyiz sağ olun. Dolanıyorduk öyle bir selam verelim dedik." Dedi Şifa. Ozan ҅ ın kız kardeşiydi ara sıra da bizimle takılırdı.
"Eee ne var ne yok?" diye sordu Elçin. Bu kız dedikodu yapmak için okula geliyordu bir gün birileri tarafından ifşalanacaktı en sonunda.
"Sınav senesindeyiz tatlım. Şu yarış atı muamelesi görüyoruz ya hani." Dedim aynı samimiyetsizlikte.
"Sınav senesinde de olmasan bir şey fark etmiyor şimdi." İltifat mı etmişti şimdi de? Bu kızı gerçekten sevmiyorum.
"Neyse biz gidelim artık.Abimler de yok zaten." Diyerek arkadaşının kolundan çekiştirerek götürdü Şifa.
"Okulun popüler kızının çalkantılı hayatı merak ediliyor baksana." Dedi Peri bu söylediğine kahkaha attım. Dediği doğruydu sabahki olaydan sonra herkes meraklı bakışlarla bakıyordu.
"Bakıyorum da keyfiniz yerinde kızlar?" ses Ozan ҅ a aitti arkamı döndüğümde tek olduğunu gördüm. Öğleden sonra Utku ҅ yu hiç görmemiştim bu da derin bir nefes almamı sağlamıştı.
"Sayılır." Dedi Peri buruk bir sesle. Araları mı bozulmuştu acaba diye düşünmeden edemedim.
"Hadi ama yapma böyle." Dedi Ozan üzgün bir sesle.
"Ben kantine gidiyorum sizde halledin meselenizi." Diyerek yanlarından ayrıldım ve sınıfımın bulunduğu koridora girdim. Telefonumu okul saatlerinde dolabıma koyuyordum. Bıraktığım yerden aldığımda sayısız çağrı vardı.
"Alo Levin kaç kere aramışsın sorun ne?" diye sordum hemen.
"B-babam fenalaştı hastanedeyiz şimdi."Dediğinde afallamıştım. Çünkü babamın aksine amcamı severdim. Telefonu kapattım ve özel eşyalarımı alıp çıktım okuldan. Son sınıf olduğumuz için pek de bir şey denmiyordu. Durdurabildiğim ilk taksiye binip her zaman gittiğimiz hastanenin adresini verdim. Hastaneye gittim ve oradaki çalışanlara sorarak amcamın nerede olduğunu sorduğumda ameliyata alındığını söylediler ve yol gösterdiler.
"Levin, canım. Amcam nasıl?" diye sordum ona sarılarak.
"Kalp krizi geçirmiş. Ameliyata aldılar şimdi." Dedi ağlayarak. Onun orada bulunan koltuklara oturmasını sağladım. Diğerleriyle hiç göz teması kurmuyordum fakat Ender ҅ in burada olmayışı dikkatimi çekmişti. Bir saat boyunca orada bekledik ve sonunda doktor ameliyathaneden çıktı.
"İsmail Sakin ҅ in yakınları sizler misiniz?" diyerek sessizliği bozdu.
"Evet, buyurun biziz. Kocam iyi mi?" diye sordu yengem. O geceden sonra hala kocam diyebiliyordu yani.
YOU ARE READING
21.17
Teen FictionBasit bir aşk hikayesiyle başlayan bu hikaye geçmişin sırlarıyla sizi bambaşka bir yere sürüklüyor. Her bölümünü merakla okuyacaksınız. Yapmanız gereken tek şey gidip ilk bölümü açmak...
