except you | taekook

Aksiyon Filminin İçine Mi Düştük?

Jungkook gözlerini acıyla araladı. 

Dün geceden beri buradaydı tahminince. Zaman algısını yitirmişti. Başını eğdi ve vücuduna baktı. Üstünde sadece örümcek adamlı baksırı vardı. Karnından göğsüne kadar uzanan yarasına bakarken gözlerini kıstı. Kolları kanıyordu ve bacakları morarmıştı. Yüzünün ne halde olduğunu bilmiyordu bile. Sağlam bir dayak yemişti yani.

Kahverengi saçlarının omzuna değdiğini hissedince tokasının yine düşmüş olduğunu fark etti ve iç çekti. Sonra da boş depoya bakındı. Eli kolu bağlıydı ve soğuk zeminde oturuyordu. Başını çevirdi ve arkasında uyuyan çocuğa bakmaya çalıştı.

Sırt sırta gelecek şekilde bilekleri bağlanmışlardı ve Taehyung'un da Jungkook'dan pek bir farkı yoktu. Onun da her yeri yara içindeydi ve o da sadece baksırıyla duruyordu. Tek fark, onunki örümcek adamlı değildi.

''Pişt...'' diye arkasındaki çocuğa seslendi Jungkook. Dün buraya geldiklerinden beri dayak yedikleri için pek konuşamamışlardı. ''Taehyung!'' diye yeniden seslendiğinde çocuğun hırıltısını duydu. Konuşacak hali yoktu sanki. ''Ağzını açamıyor musun?'' diye sordu Jungkook şaşkınlıkla. ''Hayatında ilk defa mı dayak yedin?''

''Elbette ilk defa böyle bir dayak yedi-Ah!'' Cümlesini devam ettiremeden acıyla inledi. Ağzını açarken acı çekiyordu resmen. ''Senin yüzünden bu haldeyiz biliyorsun değil mi?'' dedi Jungkook onu umursamadan. Taehyung o çantayı çalmasaydı bunların hiçbiri olmayacaktı. Hem de sırf saçma sapan bir film kulübü yüzünden yapmıştı bunu!

''Benim yüzümden mi?'' diye zar zor cevap verdi Taehyung ve ağzının etrafındaki kanlara aldırmadan sinirle konuştu. ''Asıl senin yüzünden bu haldeyiz lan! Ben mi dedim git uyuşturucu satıcılığı yap da hayatının içine sıç diye?''

''Ya bak bir de üste çıkmaya çalışıyor!'' dedi Jungkook ve kafasını hızla geriye atarak arkasındaki çocuğun başına vurdu. Taehyung bağırdı. ''Siktir git! Üste çıkmaya çalışmıyorum haklı taraf benim zaten!''

Jungkook ona cevap vermedi. Bir süre başını öne eğdi ve iç çekti. ''Kaç saattir buradayız?'' diye sordu kendi kendine.

''Bilmiyorum.'' dedi Taehyung sessizce. ''Bugün hafta sonu bir de. Yokluğumuz fark edilir mi sence?''

''Benimki fark edilir de seni bilmiyorum.'' dedi Jungkook. Taehyung bunu duyunca daha fazla sinirlendi. Onun da arkadaşları vardı. Popülerlerle takılmıyor diye asosyal mi oluyordu yani? ''Benimki de fark edilir geri zekalı.'' diye cevap verince Jungkook yine başıyla arkadan ona vurdu.

''Vurma!''

''Öldürmediğime dua et.''

''Nah öldürürsün.'' dedi Taehyung ve sonra birkaç gün önce Momo ile Jimin'in kurduğu mafya konulu hayaller geldi. Yüzünü buruşturdu. Şu an oldukları durum hayallerle benzer sayılırdı. Tek farkı Jungkook şu an kötü adam değildi.

''Çantayı gerçekten dolabına sakladığına inanamıyorum.'' dedi Jungkook konuyu değiştirip. Kaşlarını çattı. ''Uyuşturucu dolu bir çantayı dolaba koymak ne lan sen geri zekalı mısın?''

''Daha önce uyuşturucu saklamadım mankafa. Nereden bilebilirim?'' diye karşılık verdi Taehyung sinirle. ''Ayrıca senin yüzünden ailem beni bağımlı sanıyor!''

''Çantamı çalan sensin lan! Çalmasaydın!'' diye bağırdı Jungkook. Sonra da derin bir nefes aldı. ''İyi olmuş sana siktir git hastaneye de uyuşturucudan arın. Pis bağımlı...''

''Götsün. Gerçekten götsün.'' dedi Taehyung inanamayarak. Zaten canı yanıyordu bir de Jungkook ile uğraşıyordu. Bundan sonra bir süre daha atıştılar, sonraysa içeri takım elbiseli, Taehyung'un tanımadığı bir adam girdi. Jungkook ise korkarak bakıyordu gelen kişiye. Kim olduğunu anlamak zor değildi.