ɴᴏᴡ ʏᴏᴜ ɢᴏᴛ ᴍᴇ [ ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ ]

18

[Zawgyi]

" အစြန္းေတြထိ မသြားရဘူးလို႔ ေျပာထားတယ္ေလ အီယြန္း ... "

ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာလိုက္ကာမွ အဖ်ားနားထိ တိုးကပ္သြားေနတဲ့ ေျခလွမ္းေလးေတြက တံု႔ခနဲရပ္သြားသည္။ ေကာင္းျမတ္ဟိန္းကို လွၫ့္ၾကၫ့္လာတဲ့ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးက ဆူပုပ္ပုပ္နဲ႔ရယ္။

" အျမင့္ဆိုေတာ့ ေလအရမ္းတိုက္တယ္ေလ ကေလးရယ္ ... ၿပီးေတာ့ ေနအရမ္းပူေနတယ္ေလ ... ေအာက္ကိုၾကၫ့္ေနရင္း ေခါင္းမူးသြားၿပီး ျပဳတ္က်ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ "

" မက်ပါဘူး ... "

ျပန္‌ေျဖလာတဲ့အသံေလးက သြားခ်င္တိုင္းမသြားရလို႔ မၾကည္မသာျဖစ္ေနတာ သိပ္ကိုသိသာတာပဲ။ ေကာင္းျမတ္ဟိန္းမွာ အသည္းယားလွတာေၾကာင့္ ေနအပူရိွန္ေၾကာင့္ ရဲေစြးေနတဲ့ ပါးျပင္အုအုေလးကို ဆြဲၫွစ္ပစ္လိုက္သည္။

" အာ ... နာတယ္လို႔ ဟိန္း ... "

" ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ "

" Leon ကို ဓာတ္ပံုရိုက္ေပး "

" အိုေကဗ်ာ "

‌Leon ျမင္ေနရတဲ့ ပတ္ပတ္လည္က ရႈခင္းေတြကိုၾကၫ့္ရင္း သေဘာတက်နဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန႔္တန္းရင္း တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလးေတြကို တစ္ဝႀကီးရႉသြင္းပစ္လိုက္သည္။ အခု Leon တို႔က ပုဂံမွာ။ ေရာက္တဲ့တဲ့ေနရာကို ဟိန္းက ေျပာျပေပမာ့္ Leon ေမ့သြားၿပီရယ္။ Leon တို႔ ဘုရားေပၚကိုတက္လာတာ ေလွကားေတြကမတ္ေစာက္ၿပီး ေလအရမ္းတိုက္ေနတာမလို႔ ဟိုးထိပ္ထိတက္ခ်င္တာေတာင္ ဟိန္းက အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ဆိုလို႔ မတက္ခဲ့ရဘူး။

" ဒီကိုၾကၫ့္ အီယြန္း "

" အို႔ေက ... "

ႏွာေခါင္းေပၚကေန ေလ်ာက်ေနတဲ့ ေနကာမ်က္မွန္ကို ပင့္တင္လိုက္ရင္း ဟိန္းကို ၿပံဳးျပလိုက္သည္။ ေနပူတာေၾကာင့္ Leon နဖူးကေန ေခြၽးေတြစီးက်ေနေပမယ့္ ဓာတ္ပံုရိုက္ရဦးမယ္ေလေနာ္။

" ရၿပီ ... ဒီဘက္အရိပ္ထဲက လာခဲ့ အီယြန္း ... အဲ့နားက ေနပူတယ္ "

" အြန္း ... "

ေခၚလိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ေကာင္းျမတ္ဟိန္းနားကို ႏွံျပည္စုတ္ကေလးက လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ ေရာက္လာျပန္သည္။ မ်က္ႏွာတစ္ဝက္ေလာက္ဖံုးေနတဲ့ ေနကာမ်က္မွန္ႀကီးနဲ႔ အီယြန္းေလးက မ်က္ႏွာကို ပင့္ပင့္တင္ရင္း လက္တစ္ဖက္က ေကာင္းျမတ္ဟိန္းရဲ့ လက္ေမာင္းကို လာဆြဲသည္။