ɴᴏᴡ ʏᴏᴜ ɢᴏᴛ ᴍᴇ [ ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ ]

04

[Zawgyi]

" မနက္ျဖန္ပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ ဒီညေနဝိုင္းၾကမလား "

အဖြဲ႕ထဲကလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဆာ္ဩသံေၾကာင့္ ေကာင္းျမတ္ဟိန္းတို႔အဖြဲ႕ထဲက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တက္တက္ႂကြႂကြျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ ေကာင္းျမတ္ဟိန္းကေတာ့အလုပ္ကိုေရာက္ကတည္းက စိတ္ေရာလူေရာ မလန္းဆန္းတာေၾကာင့္ နားေထာင္ေနရံုသာရွိသည္။

" ကိုေကာင္းျမတ္ဟိန္းေရာလိုက္ခဲ့ေနာ္ ... ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္စရိတ္ကိုယ္စိုက္ "

ထိုစကားေၾကာင့္ ေကာင္းျမတ္ဟိန္းလည္းၿပံဳးမိၿပီး တစ္ဖြဲ႕လံုးကလည္း တဝါးဝါးနဲ႔ပြဲက်ကုန္ၾကသည္။

" သြားၾကပါဗ် ... ကိုယ္မလိုက္ေတာ့ဘူး ... နည္းနည္းပင္ပန္းေနလို႔ "

ေကာင္းျမတ္ဟိန္းရဲ႕အျငင္းစကားေၾကာင့္ နွာေခါင္းရႈံ႕သူကရႈံ႕ အတင္းေခၚဖို႔ ဟန္ျပင္ေနသူကျပင္နွင့္။ ရံုးဆင္းတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းထေျပးဖို႔ ေတြးထားလိုက္သည္။

" အိမ္မွာေမွ်ာ္ေနမယ့္ မဒီေလးရွိတာလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႔ဗ်ာ ... လိုက္ခဲ့ပါ ဆရာကလည္း "

" အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ... ကိုယ္ေနလည္းသိပ္မေကာင္းခ်င္လို႔ ... ေခါင္းလည္းမၾကည္ဘူးေလ "

" အဲ့တာဆိုလည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့ဗ်ာ "

ေနမေကာင္းဘူးေျပာလိုက္ကာမွ လက္ေလ်ာ့သြားၾကတဲ့ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြက သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ အလွ်ိဳလွ်ိဳလုပ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။

.
.
.

ျမဴးျမဴးႂကြႂကြသီခ်င္းသံေတြနွင့္ ျပည့္လွ်ံေနတဲ့ေနရာက Munich မွာ Leon သြားေနက်ေနရာေတြလိုေတာ့ အရမ္းေတြျပည့္စံုမေနေပမယ့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ခုန္ေပါက္ေနၾကတဲ့ လူေတြကိုၾကည့္ရင္း Leon လည္း ေပ်ာ္လာသည္။

ေထာင့္တစ္ေနရာမွထိုင္ကာ ေကာ့ေတးတစ္ခြက္ကို ဇိမ္ခံေသာက္ေနရင္း Leon ကိုယ္ေလးကို သီခ်င္းသံေတြနဲ႔အၿပိဳင္ စည္းခ်က္က်က် လႈပ္ရွားေနလိုက္သည္။ အခုက ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းေလးရယ္။ ေနာက္က်မွ Leon အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ပစ္မွာ။

" တစ္ေယာက္တည္းလား "

အနားေရာက္လာတဲ့ လူစိမ္းတစ္ေယာက္က Leon ကို စကားလာေျပာတာေၾကာင့္ ျပန္မေျဖေသးပဲ မ်က္လံုးေတြကိုေမွးစင္းၿပီး စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုလူက လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ အရက္ခြက္ကိုေျမႇာက္ျပလာတာေၾကာင့္ Leon လည္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။