"ရေခဲမုန့်တွေအရည်ပျော်ကျလာပြီ Taehyung....!"
တယောက်ရဲ့လက်တယောက်တွဲကာ လက်တဖက်စီမှာလဲရေခဲမုန့်တခုစီကိုင်ပြီး နယူးဇီလန်မြို့ထဲ အဖြူရောင်ဖိနပ်ကလေးနှစ်စုံသည်လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာ။
"ငါကူစားပေးရမလား JiMin...."
"ကျွေးပါဘူး....."
မနေ့ကမှကြည့်မရတဲ့သူတွေဖြစ်နေခဲ့ပေမဲ့ ဒီနေ့လိုကျတော့လဲတယောက်လက်တယောက်ဆွဲကာ Jeonနဲ့Seokကိုပင်အဖက်မလုပ် လျှောက်သွားလျှောက်စားတဲ့နောက် မြင်သမျှဟာတွေဝယ်ထားတဲ့အထုတ်အပြည့်နဲ့Jeonတို့သည် လိုက်ရင်းမောလဲမမောနိုင် ။
လက်ထဲကရေခဲမုန့်ကိုကုန်အောင်နှစ်ယောက်မြန်မြန်အပြိုင်စားပြီး ပါးစပ်တွေလက်တွေမှာပေကျံနေတာမို့ နှစ်ယောက်သား Jeonနဲ့Seokဆီပြန်ပြေးလာသည်။
"ကိုကိုရေပေနေပြီ...."
"ယောင်္ကျားရေ လုပ်ပါအုံးလက်တွေကို...."
ရယ်ကျဲကျဲနဲ့အမွှေစိန်လုပ်နေသောTaeနဲ့လူဆိုးလေးသည် ကိုယ်စီဆိုင်ရာပိုင်ရာဆီပြေးချွဲတော့ တရှုးကိုယ်စီထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းတဝိုက်နဲ့လက်တွေကိုသုတ်ပေးရတဲ့သက်ဆိုင်သူတွေသည် စိတ်ရှည်လက်ရှည်ပါပဲ။
"ကလေးကျနေတာပဲ...."
"ကိုကို့ကလေးပဲဟာ....."
မြို့ပတ်လမ်းတွေ အထူးနေ့တွေမှမဟုတ် အချိန်ပြည့်စီးကားနေသော မြို့ပြကြီးသည် ဆိုးလ်နဲ့အနည်းငယ်ကွဲပြားတာမို့ နှစ်ယောက်သားပျော်လို့မဆုံး.....။
"Taehyung ဟိုဘက်.....!"
Taeလက်ကိုအတင်းဆွဲပြေးကာ Couple thingအရာလေးတွေအရောင်းဆိုင်လေးထဲပြေးဝင်သွားပြန်သည်။
"လက်စွပ်တွေကများနေပြီ ဒါပေမဲ့ဝယ်ရမယ် ရီးစားယောင်္ကျားမရှိတဲ့သူတွေဆိုဝတ်ချင်လို့တောင်ဝတ်မရနော်....."
"စျေးကြီးမဲ့ပုံပဲနော်JiMin....."
"ယောင်္ကျားပါရင်စျေးမကြည့်ရဘူး Kim Taehyung မျက်လုံးမှိတ်ပြီးဝယ်ပစ်......"
ဒေါ်လာသန်းချီတန်တဲ့Brandတွေကိုကိုင်ကာလမ်းဘေးမုန့်ဆိုင်လေးမှာ မုန့်ဝယ်စားတော့မလိုပေါ့ပေါ့ပါးပါးဆိုနိုင်သူကဆိုနေပေမဲ့ Taeကတော့မထိရလို့ ဆိုင်းဘုတ်ချိတ်ထားတဲ့အရာလို လက်ကလေးတွေကိုရုတ်သိမ်းကာမျက်လုံးလေးတွေကတော့သေချာကြည့်နေသည်။
