Tears Of Yesterday

Chapter 3

Bandang alas dos ng madaling araw ay naka uwi na ako dahil maaga kong natapos ang trabaho ko dito sa bar.

Isa akong waitress dito sa bar, kapag sabado at linggo naman ay sa restaurant ako nag tatrabaho bilang isang waitress din.

Pag bukas ko ng pinto ay nasa sofa parin si Cloud at mahimbing ang tulog. Ni lock ko ang pinto at saka binalik sa bulsa niya ang susi ng kotse. Ang akala ko ay tulog siya pero mali ako. Bigla nalang niyang hinawakan ang pulsuhan ko at hinalikan ang kamay ko.

"I love you babe... i don't know what to do if your going to leave me" sabi niya saka iminulat ang mga mata.

Ngumiti ako at umupo sa sahig saka hinalikan siya sa pisngi. "I love you too Cloud," sambit ko. Ngumiti siya saakin saka hinalik-halikan ang aking noo.

"Ang harot niyo naman."

Pareho kaming nagulat ng may mag salita at nag tingnan ko ito ay nakita ko si Lennet na bagong gising lang.

"Siya sige uwi na kami at mag la-labing labing pa kami," ani ni Lennet saakin.

"Sige, salamat Lennet ahh" naka ngiti kong pagpapa salamat kay Lennet.

Umalis na ang mag asawa at naka upo parin ako dito sa sahig. Umupo ng sofa si Cloud at saka niyakap ako saka parang batang hinele-hele.

"Hmmm.. Hmmnmnm" pag kanta niya habang yakap parin ako.

He's always like this... wala ako ibang nagustuhan sakanya kundi ang kabaitan niya. He's a gentleman, sweet, kind, and also a very caring man. Mas lalo nga siyang nagiging sweet kapag nalalasing siya. Pero sa tuwing naalala ko ang pag ayaw sakin ng mga magulang niya ay para akong... hindi ko alam sa sobrang sakit.

Ayaw sakin ng mga magulang ni Cloud dahil mahirap lang ako at may anak pa, pero ni minsan hindi ako inayawan ni Cloud. Handa siyang iwan ang lahat para sakin... samin. Mayaman sila Cloud at may mga negosyo pa sa loob at labas ng bansa. Ngayon lang ako naka kita ng kahit mayaman at lahat lahat nasa kanila na ay mabait parin... gaya ni Cloud.

"Babe?"

"Hmm?"

"What if bumalik ang totoong tatay nila Leik at Leib? Iiwan mo ba ako?" Hindi ako naka galaw sa tanong niyang iyon. Sa dalawang taon naming magka sintahan ay ngayon niya lang iyon natanong sakin. Oo tanggap niya ang mga anak ko mula ulo hanggang paa. Para ngang sila ang mag aama kung titingnan mo.

"Of course not. Yes siya nga ang ama pero ako naman ang nagpa laki, he has no rights para bawiin ang mga anak ko. Ano bang ambag niya sa buhay namin? Only his sperm na naligaw pero nagpapasalamat naman ako dun dahil nagkaroon ako ng liwanag sa buhay ng dumating ang mga anak ko," mahaba kong sabi sakin.

"But your married with him. He has all the rights na bawiin kayo-"

"Let's not talk about him. It's done-we're done. Nagpa kasal lang ako because of money," may pagka irita sa boses ko kaya naman tumigil na siya.

"Babe?"

"What is it Cloud Niemfes?"

"I want you too get annulled with him and then let's get married. I want to be with you till the end," seryosong sabi niya.

Umalis ako sa pagkaka yakap niya at tumayo. "But i can't find him... and i can't marry you that easily. Your whole family are mad at me because I'm just a normal person-in short a poor person, diba galit na galit sila sakin dahil may anak ako sa iba? Pano kapag kinasal tayo? Kakawawain ang mga anak ko Cloud. You know what Cloud i love you but I'm sorry... i can't marry you" sabi ko sabay tinalikuran siya at pumasok sa kwarto ko. I'm mad at him right now.

In 2 years of our relationship this is the first time i got mad at him. The first time i walked away. Dati ay tamang tampuhan lang at hindi pagkaka intindihan pero biglang iba ngayon.

Hindi ko talaga kaya. Kahit na mahanap ko ang tatay ng mga anak ko ay wala akong sapat na pera para magpa annul sakanya ay hindi pa rin iyon sapat para magpa kasal ako kay Cloud. Iniisip ko ang mga anak ko, hindi malabo na bulihin sila at kaawain doon. Isang mga mata pobre ang pamilya ni Cloud. Kahit gaano pa siya kabait ay hindi pa rin ako handa na maging kapamilya niya. Kailangan ko pang pag isipan. Kailangan ko pang mag isip ng mga magiging desisyon ko.

Yes i love him but my past is pulling back. I can't focus on my present without my past. I love him but, everytime I'm seeing my sons i remember the guy who help me. The man who got me pregnant. The father of my child... my husband.