The Prince Ran Away [Complete]

Chapter 8

Chapter 8: He Crept Me Out!

Kinaumagahan ay maaga akong umalis para maghanap ng trabaho. Hindi naman pwede na hintayin na lang namin mahanap nila kami.

Money is very important for us to travel. Hindi pwede na bumyahe kami na walang pera. Baka mamatay lang kami sa daan dahil sa gutom at walang matuluyan.

Ang Prinsipe naman ay iniwan ko na lang inn na tinuluyan namin kagabi. He agree with it because he want to sleep more. Kaya ako na kakayod para sa amin dalawa. Wala akong maasahan sa Prinsipe na yun.

Swerte ko ngayon araw dahil nakatagpo ko si lolo. Yung matandang lalaki na tinulungan ko. I help him in sketching and painting. 1/4 sa naging kita niya ngayon araw ay binigay niya sakin bilang sweldo.

Hindi na masama. Makakabili na rin ako ng bagong damit. Isang damit lang kasi meron ako. Ganun na rin ang Prinsipe na yun. Kailangan ko siyang bilhan ng damit.

Magtatakip silip na nang maisipan kong bumalik sa inn na tinutuluyan namin.

"Hmmm..." I am humming a song while walking lively and hugging the bread I buy near by.

I am sure that Prince is hungry right now. Hindi naman siya pwedeng kumain ng wala ako dahil wala siyang pera.

Pagkapasok ko ng inn ay nagulat ako ng madatnan ko na nagkakasayahan ang mga tao. Sa gitna ng mesa ay may malaking lalaki na may hawak ng ukelele ang kumakanta.

I swondering my sight in a table that full of men. In the middle is a man who is drinking a beer. Nanlaki mata ko ng mapagtanto kung sino ang lalaking yun!

Padabog ko siyang pinuntahan at hinila sa kwelyo paalis sa kasiyahan.

"Ituloy lang ang kasiyahan!" He shouted before I drag him outside the inn.

I harshly push him away from me. He stink! Amoy alak. I never expect him to do this.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?" madiin kong sabi pinipigilan sarili na mapasigaw dahil isa pa rin siyang Prinsipe.

"I am drinking! I feel so lonely in my room. So I treat them!" pasuray-suray niyang sabi.

Napapikit ako ng mariin ng bumagsak siya sa kalsada. He spread his arms while looking at the sky. Then he laugh loudly like an insane man.

Prinsipe ba talaga ang lalaking toh?

Mukha kasing hindi.

Huminga ako ng malalim at sinamaan siya ng tingin. Binawi ko agad ang masamang tingin ko ng tumingin siya sa direksyon ko.

"Why did you treat them, Your Highness?" I asked him patiently.

Alam na nga niyang nagtatrabaho ako ng mabuti para maiuwi ko na siya sa Atalier. My pera ba siya upang . . . Teka nga parang may mali.

My eyes widen when I realize something.

"Y. . . you mean all this time, you have something in your pocket?" I greeted my teeth.

He grin,"Yes!"

I massage my forehead before I walk towards him.

"And. . . You didn't tell me?" madiin kong tanong.

"It's not like that. You did not ask me if I have . . ."

"So all this time you have something in your pocket and you didn't tell me. Kung sinabi mo ng maaga. . . " I sigh deeply.