The Prince Ran Away [Complete]

Chapter 1

Chapter 1 I hate and hit the Prince!

Napayakap ako sa sarili habang hinihintay ang pag-alis ng barko na sinasakyan namin. Maghihintay pa raw kami ng dalawang oras bago umalis dahil may mga kargo pang hinihintay ang barko.

Samantala, ang kapatid ko ay umalis dahil sa trabaho niya. Napatingin ako kay Cindy na balot na balot dahil sa lamig na hatid ng hangin gabi. Palubog na rin ang araw.

Dumikit ako kay Cindy dahil dumami na ang mga pasahero at malapit na rin umalis ang barko. May dumating na mga knight upang icheck ang mga kargo ng barko at icheck rin ang mga tao na paalis.

"Are you okay?" I asked her stutter due to the coldness I felt.

Parang nanginginig ang buong kalamnan ko sa sobrang lamig. Mas lumakas pa ang hangin lalo na't gabi na.

"Oo," maikli niyang sagot.

Napatingin ako sa mga Knight na umakyat sa barko na tila may hinahanap. Mas lalong na-delay ang pag-alis ng barko. Mukhang may kinalaman ito sa sinabi ni Astro kanina.

The Prince ran away and they need to find him as per order by the King. Maging kami na gustong makasama si Asta ay hindi natuloy dahil sa Prinsipe na yan!

Yumuko ako nakita ang luma kong bag kung saan nakalagay ang mga na sketch ko na. Some of them are crumple and tattered. Humigpit hawak ko sa sling ng bag ko dahil sa inis na nararamdaman ko.

"Excuse me."

Umangat tingin ko ng may lumapit sa min na knight. They are wearing the same uniform as my brother. Tinaasan ko ng kilay ang lalaki.

"What?" medyo nagpipigil ako na wag mapasigaw at maibunton sa kanya ang nararamdaman kong inis sa mga kamalasan ko ngayon araw.

Binuklat niya ang hawak niyang papel at pinakita sa amin ang  isang larawan na pamilyar sa akin. Nangunot noo ko.

"Sino ba ang lalaking yan?" I ask.

Namilog ang mata niya dahil sa tinuran ko. Tila hindi makapaniwala sa sinabi ko.

Nilapit ko ang mukha ko sa larawan. Nangunot noo ako dahil pamilyar talaga. Nanlaki mata ko ng maalala ang pilyong ngiti ng lalaking bumangga sa akin kaninang umaga.

Just what like that jerk I met in the morning. He have this light blonde hair, grey eyes and well define jaw. May kasingkitan ang kanyang mata. He have fair skin too. In short he have this jaw dropping beauty. But he have this annoying grin that I want to erase.

I clench my fist and glare at the image shown to us. I can still remember how he grin and how my sketches destroyed!

The Knight answer my question but I was not able to heard it due to my imagination torturing him-that man in the image.

I hug myself when wind wave harshly. I glance at Cindy whose hugging herself. Mukhang nanginginig na siya sa lamig. I get the shawl in my shoulder and was about to give it to her when the wind wave again harshly.

Dahil sa nanginginig ang kamay ko sa lamig ay nabitawan ko shawl at nilipad ng hangin.

"Diyan ka lang, Cindy!" sigaw ko at tumakbo para habulin ang shawl.

Kamalasan nga naman!

Napamura na lang ako ng may mabangga akong kawal. I apologise and run towards the showl. Hindi ko binigyan ng pansin ang nabangga ko. Nakatutuk lang pansin ko doon.