Oğlumun Babası

20'

Selam, oy vermeyi unutmayın.

İyi okumalar 🤍

Eve gidene kadar Barın'la hiç konuşmamıştım. Zaten o da konuşmaya yeltenmemişti.

Ama sormak istemiştim. O kız kuzenim miydi? Babasının ofisinde, oğlumu seven adam kimdi peki? Barın bunları neden benden saklamıştı ki?

Arabayı bahçede durdurduğu an oğlumu ve çantamı alarak eve ilerledim. Çantamdan anahtarı çıkardım ve odama doğru ilerledim.

Asil'in uyku saati gelmişti, bu sebeple onu uyutup aşağıya indim. Barın'ın yukarıya gelmemesi işime gelmişti çünkü gelirse ona bağıracak ve oğlumu korkutacaktım. İstemeye istemeye Asil'i ayağımda sallayarak uyutmuştum. Tercih ettiğim bir sistem değildi bu. Ancak zor durumda kaldığımda kullanırdım ve şimdi uyumamak için direten oğlumda kullanıyordum. Eğer uyanık kalırsa aşağıda çıkaracağım kıyametten nasibini almasını istemezdim.

Uyuması üzerine önlem alarak yatağa yatırdım ve hemen aşağıya indim.

Barın koltukta oturmuş kafasını ellerinin arasına alarak yavaş yavaş sallanıyordu.

"Barın!" Ona seslenmemin ardından durdu ve bana döndü.

"Uyudu mu?" Cevap vermeye yönelik birşey yapmadım. Sustum ve yanına ilerledim. Karşışına dikeldim.

"O kız kimdi Barın? Ne saçmalıyordu?" Bağırışımla ayağa kalktı.

"Bağırma çocuk uyuyor."

"Bak Barın sen anlamıyorsun ben anlatayım." Yerine geri oturdu ama ben hala ayakta dikeldim. Sesimin tonunu normale düşürerek konuştum.

"Ofine bir kız giriyor. Bana bakıp         —iğrenircesine laf sokmaya çalışıyor. Daha sonra sen bana onun benim kuzenim olduğunu söylüyorsun. Diyelim ki hadi o kuzenim olsun. Neden bunca zamandır bana söylemedin Barın o kızın varlığını?"

"Dediğim gibi Alisa! Bende yeni öğrendim. Tatilden önce canını sıksın istemedim çünkü o kızın sana sebepsiz oluşmuş kinini gördün." haklı olabilirdi ama inanasım gelmiyordu.

"Tamam anladım. Peki bu kini niye? Dedemlere itirad atıyor. Bak Barın sana yemin ederimki onlar bana asla yalan söylemez. Tamam bak herkes yalancı diyelim." Derin bir nefes aldım. Sinirden başım çatlıyordu.

"Kız açıkça beni ve oğlumu tehdit ettiğinde neden ona ağzını açıp hiçbir şey söyleyemedin?" Bu sefer gözlerini sıkıca yumdu ve açtı.

"Boşa konuşuyor. Bir bok yapamaz size. Ben yanınızdayım."

Başımı iki yana salladım. "Artık değilsin." Dediğimi anlayamadığını belli etti.

"Nasıl?"

"Yeniden denememiz hataydı  belki de Barın. Sana acımamalıydım."

"Demek bana acıdın öyle mi?" Sinirle ayağa kalktı.

"Aptal mısın sen ya?! Sana aşığım ben. Ben aylarca acı çektim ve sonra seninde acı çektiğini öğrendim. Sorgulamadım bile ya. Affettim seni ben hemen. Ama sen... Sen benim karşıma geçmiş hala bana yalan nasıl söylüyorsun? Olmazmış Barın. Böyle olmazmış. Ben seni her hatanda bir şekilde affedersem de olmayacak. Bir süre ayrı kalsak iyi olacak."

Duyduklarına inanamamış gibiydi...

"N-ne diyordun Alisa sen?" Derin bir nefes aldım ve istemsizce düşen yaşları sildim.

"İnan böylesi daha iyi olacak. İkimiz içinde. Oğlumuzun geleceği içinde."

Hiiii ben naptim yaaa 😱

Sizce hak etti mi Barın?

Bence etti, oh olsun

Ama Asil'e üzüldüm ya ask bebegim sen hak etmedin bunları

Neyse arkadaslar sizce bundan sonrasi ne olur?

İliskileri nasil bir boyut alir?