Bana Gel

3.5

ღ

Herkesin bir kırılma anı var, benim kırılma anım kesinlikle o.

Devran'ın hayatıma girdiği ilk gün.

Bazen istemsizce hayaller kurduğumda bu kadar çok çektiğim acıların ardından hep içimde bir ödül alacağım hissi vardı. Bir yerlerden bir hediyem olacaktı ya da çektiklerime karşılık bir ödül. Asla birinin hayatıma gireceğini ve ona bu denli teslim olacağımı düşünmemiştim. Dediğim gibi hayal bile etmemiştim.

O hayallerimin ötesiydi.

Onu seviyorum, gerçekten çok seviyorum.

Zaman geçtikçe onunla olan kararlarıma pişman olacağımı düşünmüşken bu kısa zamanda böyle düşündüğüm için kendimden utanmıştım.

"Seni seviyorum." diyerek yutkundum.

Kehribar gözleri yakıcıydı, gözlerime bakarken fazla derin bakıyordu. Büyük avucu yüzümü okşarken durmuştu, çok garip bir hale gelen bakışlarında görmek istediğim tek şeydi karşılıktı. Bana karşılık vermesini istiyordum.

"Jiya'm kurban olurum sana ben."

Saçlarımın arasından ellerini geçirerek başımı göğsüne çekti. Kollarımı göğsünden kaldırıp sırtına sardım, sarılmak iyi geliyordu. O iyi geliyordu ama hala sessizdi. Beni sevdiğini söylemeyecek miydi? Söylesindi işte!

Ne ara uyuduğumu bilmediğim rüyamdan uyanınca bakışlarım yanımda ki boşluğu bekledi ama bugün doluydu. Buna alıştığımı fark ettim, gitmeyecek biriyle birlikte uyumak güvende hissettiriyordu. Sıkıca belime sardığı çıplak kolunda ki damarları belirgindi, yutkunarak elinin tenimde ki varlığını hissettim. Kollarında ve ellerinde ki damarlar fazlasıyla belirgindi.

Doktor damarım bir an için çok güzel iğne vurabileceğimi düşündürdü ama neyse ki diğer damarım bu muazzam görüntüye hayranlıkla baktı. Tüm ilgimi olağanüstü tenine vermişken işaret parmağımla uyandırmaya korkarcasına belirgin bir damarının üstünde gezdirdim.