Bana Gel

3.2

ღ

"Doktor olduğun için mi bilmiyorum ama sana hastayım." diye boğuk sesiyle kulağıma fısıldadı.

Dudaklarımız birbirinden saniyeler önce ayrılmışken, dudaklarının varlığı şimdi kulağımın dibindeydi. O konuştukça, düşmekten korktuğum için kollarına doladığım ellerim sıklaşıyordu. Benim nefesim nasıl düzensizse onun ki bir o kadar baştan çıkarıcı bir tondaydı. Ayrıca ses tonu kasıklarımda tatlı ama yabancı bir haz uyandırmış ve tüm bedenime akın etmesini sağlamıştı. Her yakınlaşmamızda böyle hissediyorum, hissettiğim duygulara yenik düşüp patlayacakmışım gibi ama öylesine güzel bir histi ki ilk kez böyle hissettiğimin farkındayım.

"Aslında doktor olmasaydın da sana hasta olurdum."

Sözlerine karşın yaptığım tek şey sessizliğimi korumak ve titreyen göz bebeklerimle onu izlemekti. Gözleri kapalıydı, sanki bu anın tadını çıkartmak istediği için normalden çok daha yavaş hareket ediyordu. Allahım, hayatımda görüp görebileceğim en mükemmel adamın kolları arasındayım.

Bir eli belimi sıkı sıkı tutuyordu, birbirimize yapışmamışız gibi bedenimi kendisine biraz daha çekti.

Kehribar gözlerini araladığında müthiş bir duyguyla bakan beni gördü. Hissettiğim duygular çok karmaşık ve yabancıydı ama o bu karmaşık durumumu biliyormuş gibi gülümsedi.

"Ne hissettiğinden değil, hissettiklerimden korkuyorsun."

Bir nevi haklıydı ama bir şey daha vardı, ben ona güveniyordum. Eğer güvenim boşuna giderse o zaman ne hale düşerim bilmiyorum. Bu karşımda ki adam ona kendi ellerimde verdiğim kırık dökük kalbimi un ufak parçalara ayırabilirdi ama ben yine de vermiştim kalbimi.

Sanrı mıydı bilmiyorum ama onun da kalbi benim ellerimdeydi.

Fakat ben kendimi biliyorum ki. Sırf bu adam üzülmesin diye onun için her şeyi yapacak gibi hissediyorum. Hem de kendime yardım etmediğim halde onun ellerimde olan kalbini sımsıcak tutmak için kendimi bile yakmaya hazır hissediyordum. Ne ara bu hale geldiğimi anlamamıştım ki, kollarının arasındaydım ve biz ikimiz evliyiz.

O kadar uçuktu ki inanasım gelmiyordu.

"Sadece..." dedim ama sözlerimin devamını getirip getirmemekte ikilemdeydim. Daha sonra derin bir nefes alarak onun beklenti dolu bakışlarına bakarak devam ettim. "Sadece korkuyorum."