Bana Gel

1.0

ღ

Kırık bir geçmişin,

Kırık küçük bir kız çocuğunun,

Kırık hayalleri arasında,

Kırık bir kalbin sahibiyim.

Kırılmak değildi aslında, paramparçaydım ben. Çoğu zaman böyle düşüncelere dalmaktan alamazdım kendimi, çünkü bu benim hayatımın gerçeğiydi. Buğulanan bakışlarımı görebilmek umuduyla gökyüzüne çevirdim, küçük bir camdan ne kadar görülürse işte o kadar bakabilmiştim. Yanımda oturan başka birinin varlığı buna en büyük engeldi ama yine de şansımı denemeye çalışmış, aylardır uzak olduğum memleketimi küçük camdan görebildiğimde ölü duygularımın ardından gülümsedim.

Memleketime aşıktım ama insanlarından ölesiye nefret ediyorum.

Yutkundum. Belki de bu memleketime son gelişim olacaktı. Bu bilgi içimde ki küçük kız çocuğunu sevindirirken üzmüştü de, böyle olmayabilirdi. Pilot anons yaptığında oturduğum yerde durmaya devam ettim, içimden bir ses bunu fırsata çevirip yeniden dönmemi bu şehri tamamen arkamda bırakmamı söylüyordu. Fakat neden geldiğim hatırıma düştüğünde yanımda oturan kadının garip bakışlarına daha fazla maruz kalmamak adına ayağa kalktım. Sahi buraya öylesine gelmemiştim ben, can dostumun en mutlu gününde yanında olmam gerekirdi.

Telefonumu uçuş modundan çıkarırken bir taraftan da bozulduğunu düşündüğüm şalımı düzeltmeye çalışıyordum. Mesajlar art arda geldiğinde önüme çıkan büyük siyah bir camın varlığını fırsata çevirmiş, yamuk duran şalımın ucunu düzeltmiştim. Camın ardında gördüğüm hareketlenme ile öylece kendime bakmayı bırakıp adımlarımı hızlandırdım. Sanırım arkasında biri vardı ve bu beni gereksiz yere utandırmıştı, kendimi incelerken bir aptal gibi göründüğümden emindim. Telefonumdan yeniden mesaj sesi yükseldiğinde parmak iziyle telefonu açmış mesaja sonunda tıklayabilmiştim.

Mesajlara göre arkadaşım beni havaalanında karşılamaya gelmişti, adımlarım tereddüt doluydu ama karşılaştığım badem gözlerin varlığıyla titreyen bacaklarımı umursamadan elimde ki valizin sapını bırakarak bana doğru koşan arkadaşıma karşılık olarak ben de koşuyordum. Birbirimize kavuştuğumuz da ikimiz de bir süre sessiz kalmış bu anın tadını çıkarmıştık, memleketimde sevdiğim sayılı insanların başında geliyordu. Ellerini yüzüme koydu, ağladığını gördüğüm de benim de gözümden bir yaş düştü.