A Dream that never came (Sequel #4)

Chapter 21

Positive

Tipid ko siyang nginitian nang mapansin kong nahihiya siya, hindi ko alam kung saang parte siya nahihiya, sa pangalan niya ba? Wala naman akong nakikitang mal isa pangalan niya.

Sandaling beses siyang sumulyap ulit sa akin habang nakahawak sa kanyang batok.

"S-sige, una na ako...sorry ulit," sabi niya sa akin kaya naman mas lalong lumaki ang ngiti ko dahil sa ipinapakita niya.

"Walang kaso sa akin, Hugo..." sabi ko kaya naman bahagya siyang nagulat.

Magsasalita pa lang sana siya ng kaagad na siyang tinawag sa loob.

"Mr. Medrano."

Dumiretso na ako sa cafeteria pagkatapos no'n. Bago dumating sa cafeteria ay dadaan muna ako sa malaking field ng campus namin. Malayo pa lang ay rinig ko na ang ingay at sigawan dahil sa mga naglalaro ng football, at sa may gilid ay ang volleyball varsity team.

Sa hindi ko malamang dahilan ay kusang hinanap ng mga mata ko si Isabela. Hindi siya enrolled para sa semester na 'to pero malaya naman siyang nakakapasok. Kilala na kasi siya sa campus ay malaki din ang parte niya sa varsity team.

Nagtama ang mga mata naming dalawa, matapos niyang pumwesto para tanggapin ang bola ay nagtaas siya ng kilay sa akin. Lumapit sa isa sa mga kasama at may binulong bago sila nagtawanan.

Hinayaan ko na lang at hindi na pinansin pa. Nasa cafeteria na si Hunter nang dumating ako kasama ang mga kaibigan niya. Nagtatawanan ang mga kasama niya pero masyado siyang seryoso habang nakatingin sa may entrance na para bang masyado siyang focus sa pagdating ko.

Matamis ko siyang nginitian nang magtama ang tingin naming dalawa. Mula sa pagiging busangot at umaliwalas din ang mukha niya.

Tumayo siya nang tuluyan akong makalapit, humilig kaagad siya para humalik sa ulo ko, ang kanyang kanang kamay ay kaagad na gumapang para pumulupot sa bewang ko.

"Kanina ka pa?" mahinang tanong ko sa kanya. Ayokong makuha ang pansin ng mga kaibigan niyang nagkwe-kwentuhan.

"Hindi naman," marahang sagot niya sa akin.

Iniharap niya ako sa mga kaibigan niya kaya naman natahimik ang mga 'to at kaagad na ibinigay sa amin ang buong atensyon nila.

"Si Ahtisia...nag-iisang girlfriend ko," sabi niya sa mga ito.

Matapos nilang asarin si Hunter ay kaagad silang nagpakilala sa akin. Halos kilala ko na din naman sila at pamilyar na sila sa akin, hindi lang nagkaroon ng ganitong pormal na pagpapakilala.

"Hindi na 'yan kailangan," masungit na suway ni Hunter sa isa sa mga 'to ng iabot niya ang kamay niya sa akin para magpakilala.

Nagtawanan na lang ang mga kaibigan niya, mas lalo akong dumikit sa kanya dahil hindi talaga ako sanay sa tao, lalo na't sanay akong bahay at school lang, o kaya naman ay sa ballet class ko.

"Sa labas kami kakain," paalam niya sa mga 'to.

Inasar pa siya ng mga kaibigan niya tungkol doon pero hindi na siya nagpapigil pa at kaagad akong hinila palabas ng cafeteria.

"Saan mo gustong kumain?" tanong niya sa akin.

Mahigpit ang hawak niya sa kamay ko na para bang kahit naglalakad lang kami ay ayaw niyang bitawan 'yon.

"Sa may masarap na soup," sabi ko kaya naman ngumisi siya.

"Ms. Sabaw," pang-aasar niya sa akin bago inabot ng isa niyang kamay ang ilong ko para marahang pisilin.