Bankzitters Imagine.

23.Koen

Het is rond 3 uur in de nacht als je de deur van het café achter je dicht trekt en op slot draait, het was een vermoeiende maar gezellige dag op werk, het laatste rondje liep een beetje uit. Je draait je om om richting huis te lopen, met je handen diep in je jaszaken weg gestopt begin je te lopen, gelukkig woon je niet ver van je werk af, je bent niet bang om in het donker over straat te gaan gelukkig, dit is ook nog nooit fout gegaan, soms kom je wat dronken mensen tegen onderweg en die negeer je meestal, op een snel tempo loop je door de smalle straten die naar je huis leiden, je moet zo alleen nog de grote weg oversteken en dan ben je er alweer, als je bij de deur van je woning aan komt krijg je het gevoel alsof er iemand naar je staat te kijken even draai je je om en kijk je om je heen, niemand te zien het zal wel tussen je oren zitten, snel doe je de deur open en ga je naar binnen.

De weken die er op volgen zijn druk bezet met werk en vaak tot laat in de avond, als je na een avond werken weer richting huis loopt krijg je het gevoel dat je gevolgd wordt, je versnelt je pas om te kijken of je vermoeden daadwerkelijk klopt, de voetstappen die achter je aan lopen versneller ook hun pas, niet eerder dan vandaag ben je bang geweest om in het donker alleen naar huis te lopen, bij de laatste steeg wil je eigenlijk het liefste door rennen naar de grote weg, je ziet de straat lantaarns aan het einden van de steeg al verschijnen, je voelt je een klein beetje opgelucht maar niks blijkt minder waar, vlak voor dat je de steeg uit bent wordt je bij je pols gepakt, een stevige mannelijke hand ligt om je pols heen je trekt je terug de steeg in, je hart bonkt in je keel en het liefste zou je willen schreeuwen maar van de schrik gaat dit niet, je kijkt om en kijkt recht in de ogen van een onbekende man, iemand die je nog nooit eerder hebt gezien, zijn blik lijkt leeg te zijn, je kan geen emotie van hem af lezen, 1 ding weet je wel zeker en dat is dat dit niet een beste situatie is. "Kan ik u ergens mee helpen?" Zijn de enige woorden die je kan uitbrengen, je voelt je stom want je weet dat dit verkeerd gaat uitpakken. "Ik denk dat je me zeker ergens mee kan helpen lekkertje." Zegt de man tot je verbazing, de toon in zijn stem is net zo emotieloos als zijn blik, zonder verder nog iets te zeggen begint hij aan de rits van je jas te trekken, uit alle macht probeer je je pols los te krijgen uit zijn greep, maar hij is te sterk. "Niet zo tegen stribbelen dame, zo maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker en pijnlijker." De paniek slaat bij je toe, wat moet je doen om dit te kunnen voorkomen. Even kijk je snel opzij de grote straat is ongeveer 25 meter verderop, als het je lukt om los te komen kan je een sprintje wagen in de hoop dat er iemand op de weg rijdt, andere optie is om het op een gillen te zetten, maar in de toestand waar je nu in verkeerd ben je niet instaat om geluid te maken. De man begint aan de knoop van mijn broek te trekken en je vind de kracht om hem weg te duwen maar niet ver genoeg als je je hebt om gedraaid en het op een lopen wel zetten voel je een pijnscheut door je schouder komen, je kijkt naar je linker schouder en ziet bloed ontstaan, een dikke schram ontstaat en weer wordt je bij je pols beetje gepakt. Hard wordt je tegen de muur aan geduwd waardoor je met je achterhoofd de muur raakt, even voel je dat je je bewust zijn verliest door de harde klap. Het moment dat je je ogen open doet zie je dat je shirt kapot is geschuurd en het bandje van je bh kapot geknipt is, het kost je moeite om je belager weer van je af te duwen maar nu gelukkig wel met genoeg kracht, snel en zonder aarzelen zet je het op een lopen. Met al je kapotte kleren en het bloed dat langs je schouder loopt ren je de grote weg op, het moment dat je achterom kijkt om te kijken of je gevolgd wordt stopt er een auto aan het einde van de weg, de lampen van de licht blauwe auto verlichten de straat nog meer voor een moment heb je het idee dat je gezien bent maar al snel aan de lampen uit.

Achter je hoor je weer de voetstappen van je belager dichtbij komen, naar huis rennen zou een domme actie zijn, dan weten ze waar je woont en komen ze je misschien zoeken, je twijfelt een paar seconden maar besluit dan richting de auto te rennen waar net een lange tengere jongen uit is gestapt. Je ziet de lichten van de auto knipperen als deze op het alarm wordt gezet, je probeert uit alle macht je best te doen om wat te roepen. "Hey." Klinkt het schoor uit je mond, dit gaat hij nooit horen, je voelt dat je longen pijn beginnen te doen van het rennen. Nog een paar meter en je bent in zijn zicht, je ziet zwarte vlekken voor je ogen komen, op het moment dat je denkt dat je flauw gaat vallen draait de jongen zich om, hij ziet je en kijkt even naar je en komt dan in beweging. Je ziet hem nog net jou kant opkomen lopen voor dat je weer je bewust zijn verliest, ver in de verte hoor je 2 stemmen tegen elkaar te keer gaan daarna is alles stil.

Als je weer wakker schrikt lig je in een onbekende omgeving, de jongen van de auto is de eerste die je ziet voor dat je je zelf bekijkt. "Gaat het met je?" Wordt er aan je gevraagd, je kijkt de jongen aan maar je kan niks uitbrengen, ineens begin je te huilen. Hij komt naast je op de bank zitten en wil je troosten maar je slaat zijn arm hard weg uit schrik dat er weer iets met je gebeurt. "Mijn naam is Koen." Zegt hij om je het idee te geven dat hij het goed bedoeld. "Kan ik iets voor je doen? Wil je een shirt van mij hebben?" Even kijk je weer naar je kapotte shirtje, snel bedek je jezelf met je armen. "Wacht ik haal wel iets voor je." Zonder verder nog wat zeggen snelt hij de kamer uit en komt terug met een andere shirt. "Doe deze maar aan, ik zal niet kijken." Je pakt twijfeld het shirt van hem aan en hij draait zich om zodat je je kan omkleden. "Klaar?" Vraagt hij na een paar minuten, je mompelt wat onverstaanbaar en Koen draait zich om en neemt weer plaats naast je op de bank. Het duurt even voordat je in ziet dat hij je alleen maar wilt helpen, je verteld hem wat er gebeurt is en hij vind het je aangifte moet doen, je wilt dit niet doen, je schaamt je voor wat er gebeurt is. "Je moet je niet schamen! Je moet aangifte doen, straks blijft deze man vrij rond lopen. Ik ga wel met je mee als je niet alleen druft.

Het is een aantal weken geleden dat dit voorval heeft plaatsgevonden, je hebt veel steun gevonden bij Koen. Voor het eerst in jaren heb je het idee dat je misschien wel verliefd kan zijn. Samen met Koen loop je het politiebureau uit. "Zie je dat ze het wel serieus nemen, je hebt er goed aan gedaan om aangifte te doen." Het blijft een gevoelig onderwerp om over te praten. Onderweg naar de auto slaat Koen een arm om je schouders, even schrik je hiervan. "Sorry dat ik dit ineens zo doe maar Y/N ik ben trots op je. Door jou kunnen zoveel meer vrouwen geholpen worden! Hoe gaat het nu met je schouder?" "Goed de wond is gelukkig bijna helemaal weg." Je schud de arm van Koen een beetje van je af toch nog bang te zijn voor een verkeerde aanraking.

In de auto blijft het stil tot dat de telefoon van Koen gaat, hij drukt een inkomende oproep weg, je kijkt hem met een vragende blik aan. "Tis niet belangrijk. Wil je samen wat gaan doen? Ik vind dat je dat wel verdient heb na vandaag en na alles wat je hebt mee moeten maken." Ook nu blijft het weer even stil en je denkt na. "Ik zou wel graag gaan schaatsen." "Dan gaan we dat doen, rij in nu naar de dichtstbijzijnde schaatsbaan en dan gaan we even wat lol maken." Koen zoekt op zijn navigatie naar een schaatsbaan en rijd daar heen. Daar aangekomen is het erg rustig en Koen trekt je mee de baan op zodra je je schaatsen onder hebt gedaan. Jullie hebben het erg naar jullie zin zo samen, zonder dat jullie het opgemerkt hebben zijn jullie nu de enige nog op de baan. "Wie het snelste een rondje heeft gedaan!" Zegt Koen, zonder af te tellen schiet hij weg. Je snelt achter hem aan en trekt hem aan zijn jas naar achter. "Hey dat is vals spelen!" "Niet, jij telde niet eens af!" Koen pakt nu ook jou jas vast en hierdoor raken jullie je evenwicht kwijt en vallen zo op elkaar, je begint te lachen en Koen doet met je mee, even ontmoeten jou ogen die van Koen en je voelt de vonk overspringen tussen jullie. Koen helpt je overeind en jullie blijven nog even schaatsen tot je het echt koud krijgt en jullie besluiten nog en even een drankje te gaan drinken voor dat Koen je weer naar huis brengt. "Bedankt voor al je hulp Koen." Zeg je voordat je je huis wilt binnen lopen. "Geen probleem blij dat ik kon helpen. Ik hoop dat je een leuke dag hebt gehad vandaag." Koen staat wat ongemakkelijk naar zijn schoenen te kijken, je twijfeld even maar geeft hem dan een kus op zijn wang als bedankje voor alles. Koen lacht lief naar je en jullie nemen afscheid.