İZLER KALIR

5

Teoman - Kupa Kızı ve Sinek Valesi

Emre; Günaydın

Emre; Okula gelmemişsin daha

Emre; Merak ettim

Beste; Saat daha çok erken

Beste; Sekizden önce gelmiyorum okula

Emre; Biliyorum

Emre; Dün gece sana biraz erken gel yazmıştım

Emre; Seni bekliyordum kapının önünde

Beste; Mesajını sabah gördüm

Beste; Erken çıkmak için geç bir saatti

Emre; Anladım

Emre; Başka sefere artık

Emre; Şimdi neredesin

Emre; Okulun yakınlarındaysan geleyim birlikte yürüyelim

Beste; Beni bugün babam bırakacak okula

Beste; Daha evden bile çıkmadım

Emre; Soğuk muyuz

Emre; Mesafeli konuşuyorsun sanki

Beste; Değiliz, her zamanki hâlim

Emre; Bana pek öyle gelmedi

Beste; Sabah mahmurluğu herhalde, daha tam ayılamadım

Emre; Tamam öyleyse

Emre; Okula geldiğinde görüşürüz

Emre; Seni sınıfta bekliyorum

Beste; Sınıfta değil de kantinde beklesen

Emre; Sebep?

Beste; Aceleyle çıkacağız kahvaltı yapamayacağım galiba

Beste; Direkt kantine inip bir şeyler atıştıracağım

Emre; Ben sana tost hazırlatayım o zaman

Emre; Gelince yersin

Beste; Olur

Emre çevrimdışı olduğunda telefonumun ekranını kapatıp cebime attım ve kafamı kaldırarak gizlendiğim yerden okulun kapısını gözlemeye başladım. Emre mesajda yazdığı gibi bahçe kapısının önünde beni bekliyordu. Dudağımı dişlerimin arasına kıstırırken olduğum yerde bedenimi sallayarak içeri girmesini beklemeye koyuldum.

Emre birkaç dakika daha orada bekleyip etrafı izledikten sonra yanına gelen Ozanla birlikte içeriye girdi. İkisinin gidişinin ardından biraz daha oyalanıp saklandığım duvar arkasından çıkıp hızlı adımlarımla okula yöneldim.

Okulun binasına girdiğimde ikinci katta olan sınıfımıza ulaşmam bir dakikamı almıştı. Normalden çok daha erken bir saatte geldiğim için okulun koridorlarında tek tük öğrencilerden fazlası yoktu. Bu sessizliği sevmiştim. Belki Soner için bazı günler okula erken gelebilirdim. Nefret ettiğim bu okulu katlanılır kılan tek kişi oydu ne de olsa.

Sınıfımızın önüne geldiğimde kapalı olan kapıyı açarak içeri girdim. Şans ilk defa yüzüme gülmüştü, sınıfta camdan dışarıyı izleyen Soner dışında kimse yoktu. Gülümseyerek kapıyı örttüğümde kulağında kulaklıkları takılı olan Soner'in bakışları bu yöne çevrilmişti. Beni görünce gözlerini üzerimde fazla bekletmeden cama dönmüştü.