EPILOGUE

23.3K 507 452
                                    

END: PECULIAR "PSLU #1"

I am now standing in front of a door kung saan ang pinaka huling gagawin ko ang isa sa listahan ko. He was one of the people who are still important to the lives of the Cervantes, even if he was also the reason why Vera was suffering and in pain. Expectedly, he hates me too to the point that he was willing to do everything just to make our relationship fall apart, but I still do respect him in a matter of if it wasn't for him, walang Vera at Vienn.

"You need to break up with my apo, Lawson." He was fuming with anger but I was still standing in front of him.

"Why would I need to do that, Sir? Wala kaming ginagawang mali ni Vera." I still tried to find every piece of my encouragement to talk.

"You! You are the one who's wrong here. Your relationship with her! HIndi mo kailan man mapapasaya si Danny. Sa tingin mo ba, ang gusto niyang mag ka-pamilya ay mabibigay mo?" Galit niyang tanong. Halos gustuhin niya ng ibato ang basong hawak niya sakin.

"There's a lot of ways for us to make a family, Sir. Madaming paraan." I gritted my teeth. Calm down, self.

"Like what? Ano magagawa ng pagiging babae niyong dalawa ha? Ayan ba ibibigay mong buhay sa apo ko? Ano magagawa ng pagmamahalan niyo kung di niyo magagawang magkaanak!"

I knew he was saying too much, I knew I had the right to get mad. I just don't understand na why matagal na niyang kinakagalit yang hindi ko daw mabubuntis si Vera. Ganon na ba dapat ngayon? Paano kung ayaw niya mag anak? Alam kong kaya kong ibigay lahat kay Vera, the moment that I step into this office I was already willing to give up everything for her.

"This relationship is disgusting, Lawson."

But I am here, outside of this door again. Sa ikawalang pagkakataon nandito nanaman ako para harapin siya. Gaano man ako kagalit o may sama ng loob sakanya kailangan ko parin siya respetuhin. I know he wants me better off dead dahil ako ang sinisisi niya sa pagkamatay ni Vera.

Even if he didn't tell me that personally, I knew him too well. He will always blame it on me at itinitiis ko nalang yun. Mas importante sakin na tanggap ako ng mismong magulang nila Vienn.

"Come in." A few knocks and I heard his deep-toned voice. Nagpakawala muna ako ng malalim na paghinga dahil kung ano man ang sasabihin niya ngayon ay panigurado puno lang iyon na masasakit na salita.

"Sir Cervantes." I formally called his name, which made him turn his gaze on me and I couldn't figure out if he was amused, angry, or just shocked to know na nandito nanaman ako sa harapan niya.

"You, again. Why are you here?" His hands were clamped together as if he was trying to get a hold of his emotions. Marunong pala siya mag pigil o kunwari lang?

"I think you know why I am here, Sir." Biglang kumalabog ang lamesa niya, hinampas niya yun ng malakas na nag lika ng malakas na tunog. But I still remained standing straight at buong tapang tinitignan siya sa mata.

"Nilason mo ang dalawa kong apo at may gana ka pang magpakita sakin?" Nangigigil niyang saad.

Kahit napupuno na ng galit ang dibdib ko na gusto ng kumalawa kanina pa at sigawan siya pabalik ay pilit ko parin pinapakalma ang sarili ko. Ayaw kong magpatalo sa ganitong usapan, walang magagawa ang galit ko kung makikipag kompetensya pa ako sakanya.

Peculiar [PSLU #1] [GL]Where stories live. Discover now