kuroi namida ☆ rosékook

9

Nefesi yüzüme vuruyorken bir elini belimden çekmiş, rüzgarın esintisiyle yüzüme vuran saçlarımı kenara çekmişti. Tuttuğu tutamı sanki çok narin, kırılgan bir şey gibi baş parmağıyla hafifçe okşamıştı. Heyecandan bacaklarım titreyecek gibiydi, sanki dizlerim çözülecek ve yere kapaklanacaktım.

Yüzünü bana doğru yaklaştırdığında öpüşeceğimizi sanarak gözlerimi sımsıkı yumdum ama beklediğim şey olmadı, başını eğdi, dudaklarını yanağıma sürttü, ardından minik bir öpücük bıraktı. Ardından dudakları kulağıma doğru ilerleyerek, dağınık saçlarımı buldu ve kokusunu içine çekti.

Vücudum alev alev yanıyordu, karnımda bir şeyler heyecanla kıvranıyordu. Ona karşı hissettiğim bu karmakarışık duygular başımı döndürüyordu.

Eğilerek başını omzuma gömdü, sanki biraz önceki pozisyonumuz yer değiştirmiş gibi. Ellerini sırtımdan aşağı kaydırdı ve belimde birleştirdi ve yüzünü boynuma gömdü. Bu beni huylandırsa da sıcaklığını hissetmek beni mutlu ediyordu, sanki bana sığınıyordu.

"Ağırdan alacağım." dedi sessizliği bozarak. "Kaçmana izin vermeyeceğim, aksine bana gelmeni sağlayacağım. Duvarlarını yıkacağım, Chaeyoung. Seni keşfetmeyi o kadar çok istiyorum ki anlatamam."

"Jungkook," dedim, adını söylemek bile heyecanlandırıyordu beni. "Gerçekten emin misin?"

"Ne hakkında?"

"Benim hakkımda. Ben sandığın gibi biri olmayabilirim, sana hayal kırıklıkları yaşatabilirim. Ben işler zorlaştığında kaçmayı çok severim."

Başını sakladığı boynumdan kaldırdı, yüzüme doğru baktı. "Bu hayatta hiçbir şeyin garantisi yok, Chaeyoung. Tanıdığın kişiler değişir, olmaz dediğin şeyler olur, verilen sözler bozulur, hayallerin bir günde yıkılır ve hayat seni bambaşka bir yerlere sürükler durur. Sırf bu yüzden bir adım atmaktan korkuyorsan yaşamayazsın zaten. Bu yüzden ileride ne olacak diye senaryolar kurmak yerine bugüne, bu ana odaklan. Olur mu? Sadece yaşayalım."

Başımı salladığımda gülümsedi, ellerini yanaklarıma koyup avuçladı. "Biraz daha burada durursak hasta olacaksın. Gel, içeriye geçelim."

Her ne kadar onunla birlikte yıldızlar altında durmak güzel olsa da gerçekten üşümüştüm ama içim alev alev yanıyorken bunun farkında bile değildim. Jungkook bileğimden tuttu, birlikte binanın içine girdik. Birkaç kat aşağı indiğimizde Bangtan yazılı soyunma odasının önünde durduk. Kapının önündeki güvenlik Jungkook'u görünce ona yol verdi ve Jungkook kapıyı açtı. Neyse ki fanlara imza verme olayı biz geldiğimizde son bulmuştu.

Soyunma odasında sadece Hoseok vardı. Jungkook odanın köşesinde duran askılıktan deri ceketini ve diğer eşyalarını alırken Hoseok telefonuyla mesajlaşmak ile meşguldü, ben ise kapıda dikiliyordum.

"Jennie ve Namjoon gitti mi?" diye sordu Jungkook.

"Evet, az önce çıktılar. Namjoon onu eve bırakacakmış. Birde konserlere ara vermekten falan bahsettiler ama kesin değil, uygun bir zamanda toplantı yapmamız lazım."

Jungkook kaşlarını çattı. "Tam da bir sürü etkinliğin, festivalin olduğu zamanda ara mı vereceğiz? Aksine daha çok çalışmamız gerekirken. Çünkü daha çok çalışırsak belki-"

"Belki bizi de Seul'den bir şirket beğenir ve bize albüm anlaşması yapar, değil mi?" diye sözünü kesti Hoseok.

Jungkook gözlerini devirdi. "İmkansız değil, bence bir potansiyelimiz var. Tabii daha çok prova yapmalı ve daha çok konser vermeliyiz."

Hoseok iç çekti. "O kadar kolay olsa keşke. Senin kadar boş vaktimiz olsa belki ama Namjoon ve benim bitirmemiz gereken bir okul var. Jennie desen mezun oldu ama mesleğini yapmak yerine bizim gibi ne olacağı belirsiz bir gruba zamanını harcıyor. O gelene kadar 4 vokalist değiştik. Konserlerden aldığımız parayla evin kirasını ucu ucuna ödüyorum, ailemden para alamıyorum, part time işe girmem gerek. Ayrıca şu aptal fangirller ile uğraşmak da ayrı bir eziyet. Evet, bu grup, konserler falan eğlenceli ama gerçek hayat bununla yürümez. Herkes senin gibi-" Hoseok'un gözleri beni bulduğunda konuşmayı kesti, gözlerini devirdi. "Her neyse, toplantıda konuşuruz."