អំណាចស្នេហ៍ចៅហ្វាយតូច(ចប់)

31:គ្មានសិទ្ធិសូម្បីតែស្អប់

ពេលបានដំណឹងដែលលីជុងប្រាប់ភ្លាម ក៎រហ័សឡើងឡាន ចេញពីចម្ការតែម្ដង ដោយមិនទាន់ប្រាប់ដំណឹងនេះទៅអ្នកណាបន្ដ ព្រោះគិតថាវាមិនមែនជារឿងធំដុំ ហើយពេលមកដល់ ក៎ធ្លាក់បេះដូងទៅដល់បាតជើង ព្រោះពេទ្យប្រាប់ថា សូហ្គាបាននជីមីចេញទៅវិញ តាំងពី1ម៉ោងមុនម្ល៉េះ។
<<វាធ្វើឆ្គួតស្អីទៀតហើយ>>
ខាសជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នា បន្ទាប់មកក៎ដើរចេញមកក្រៅវិញ យកទូរស័ព្ទចុចខលទៅសូហ្គា តែមិនចូល ទើបចុចខលទៅលេខារបស់គេ នៅឡាវវេហ្គាសវិញម្ដង តែនិយាយគ្នាមិនត្រូវ ព្រោះគេនៅតែបដិសេដថាសូហ្គាមិនដឹងបាត់ទៅណា តាំងពីយប់ម្ល៉េះ។
ពេលនេះចង់តែក្រញាញ់ខួមែនទែន មិនដឹងវាយកកូនគេទៅទុកនៅទីណា ពេលនេះសុវត្តិភាពឬក៎អត់ ឮថានាំចេញតាំងពី1ម៉ោងមុន ល្បាក់ពេលដែលីជុងតេមកប្រាប់គេនិងអែង ហើយស្មានដឹងថា នាំចេញយកទៅភ្លាមៗ មិនបាននៅព្យាបាលអោយធូ។
<<អាឡូ...ឃើញចៅហ្វាយតូចឯងទេ>>
(មិនឃើញទេអ្នកប្រុសធំ ចៃដន្យខ្ញុំមកតាមខេត្ដ)
<<បើបានដំណឹង ជួយប្រាប់មកវិញផង ពេលនេះមិនដឹងបាត់ខ្លួនទៅណាទេ>>
(បាទ ចាំខ្ញុំទាក់ទងទៅអ្នកផ្សេង)
ថាលេខាទៅមិនដឹង អាអង្គរក្សក៎រឹតតែណាស់ សួអីក៎មិនដឹង ទើបគេដកដង្ហើមតឹងទ្រូង ដើរឡើងឡានវិញ ទាំងអស់សង្ឃឹម មិនយល់ថាសូហ្គាគិតអីអោយប្រាកដ បានជាធ្វើរឿងឆ្គួតៗបែបនេះបានយ៉ាងមិចរួច។

មួយសន្ទុះក្រោយមក សម្លេងទូរស័ព្ទក្នុងកាប៉ៅខោក៎រោទិ៍ឡើង ទើបគេលើកមកមើល ថាជាលេខរបស់កូនចៅរបស់សូហ្គា ទើបចុចទទួលផ្អប់និងត្រចៀក។
<<យ៉ាងមិចហើយ>>
(ឮថាហោះឆ្ពោះទៅតៃវ៉ាន់ តែមិនដឹងចុះនៅទីណា ព្រោះមិនទាន់ដល់គោលដៅ ម្យ៉ាងទៀតចៅហ្វាយតូចមិនទាន់បញ្ជាក់នៅឡើយ)
<<ប៉ុណ្ណឹងក៎បាន អ៎ ជួយចាប់ចែងយន្ដហោះអោយផង នៅថ្ងៃស្អែក យើងនិងហោះហើរទៅតាមសូហ្គា>>
(មានរឿងអីមែនទេ ទើបអ្នកចៅហ្វាយតូចទៅតៃវ៉ាន់ ទាំងដែលជាធម្មតាគាត់មិនចូលចិត្តរស់នៅទីនោះផង)
<<មិនបាច់ចង់ដឹង កុំភ្លេចការងាររបស់ឯងទៅបានហើយ>>
និយាយហើយ ក៎ចុចផ្ដាច់ភ្លាម រួចបត់ឡានចេញពីចំណតឡាន ចេញទៅផ្ទះលំហែកាយសិន ចាំស្អែកចាំធ្វើដំណើរទៅតាមពីក្រោយ រឿងនេះបើប្រហេសត៎ទៅទៀត មិនបានទេ។

ងាកមកខាងសូហ្គាវិញ ក្រោយពេលប្រើការហោះហើរជាច្រើនម៉ោងនៅលើអាកាស ក៎មកដល់តៃវ៉ាន់បានសម្រេច និងចូលទៅសម្រាកនៅខនដូរបស់គេ ដែលទិញទុកចោលតាំងពីយូ ដោយជួលអ្នកសម្អាតអោយបោសសម្អាត2ថ្ងៃម្ដង។
<<លែងទៅ ខ្ញុំឈឺ>>
ជីមីននិយាយខ្សាវៗ ពេលគេអោបមិនលែង រហូតទាល់តែដើរដល់គ្រែ ឃីងសាយ ទើបដាក់អោយដេកបន្ដ។ កាពិតភ្ញាក់តាំងពី1ម៉ោងមុនម្ល៉េះ ហើយក៎ឈ្លោះគ្នាមួយចាស់ដៃរួចហើយយដែល ទើបពេលចុះពីយន្ដហោះ រាងកាយក៎ទ្រុតទ្រោមលើសដើម គ្មានកម្លាំងនិងឈរអោយនឹងខ្លួនផង ដើម្បីឈ្លោះនិងគេបន្ដផង។
<<ដេកទៅ ប្រយ័ត្នត្រូវទៀត>>
<<ធ្វើទាល់តែខ្ញុំស្លាប់ទៀតក៎ល្អ...>>
<<ជីមីន...>>
សូហ្គាស្រែកតឹងសរសៃក៎បន្ដិច ចូលចិត្តណាស់តើពេលនិយាយស្រួលៗមិនចេះស្ដាប់ សង្ស័យបានដូចនៅលើយន្ដហោះក៎អី បានលុនតួសុំអង្វរគេ និងនិយាយគ្នាងាយយល់។
<<យ៉ាងមិច ឬខ្ញុំនិយាយត្រូវ>>
<<ប្រាប់អោយស្ងាត់ មិនអញ្ចឹងទេ យើងចាប់រំលោភឯងអោយបាក់គ្រែមិនខាន>>
<<ធ្វើមោ បើលោកធ្វើហើយសប្បាយចិត្ត ធ្វើមកចុះ ខ្ញុំលែងតវ៉ាអីហើយ>>
ជីមីននិយាយ ព្រមទាំងកន្ធែងជើងអោយគេ មិនត្រឹមប៉ុណ្ណឹង នៅដោះអាវអោយទៀតផង ប៉ុន្តែទឹកមុខមិនបានដូចកាយវិការអីបន្ដិច វាបង្ហាញពីភាពជូរចត់ និងការឈឺចាប់ក្នុងទ្រូងយ៉ាងច្បាស់ ទើបសូហ្គាខាំធ្មេញក្រតៗ បិទភ្នែកមួយសន្ទុះ ព្យាយាមធ្វើចិត្តអោយត្រជាក់ តែចុងក្រោយគេទ្រាំមិនបាន គេទ្រាំដែលជីមីនផ្ចាញ់ផ្ចាល់គេមិនបាន ទើបសម្លក់សម្លឹង បន្ទាប់មកក៎ដើរតាំងៗសម្ដៅទៅទ្វា បិទទ្វាក្ដុងក្ដាំងសឹងតែរបេះទៅហើយ។
<<ហុឹក....ហុឹក..ពេលណាខ្ញុំរួចផុតកម្មពីលោកទៅ>>

ឃៅៗចិងអីគ្រែទ្រាំបានបើទេ🤔