សូហ្គាបោះទូរស័ព្ទចោលភ្លាម ខាំធ្មេញក្រតៗសឹងតែបាក់ថ្គាម ពេលឮជីមីនជេគេប្រាវៗទាំងគ្មានមូលហេតុ បន្ទាប់មកក៎លើកស្រាអកបន្ដ កែវភ្នែកឡើងក្រហមដោយការខឹងសម្បារ មួម៉ៅ។
កាពិតគេមិនបានធ្វើស្អីផ្ដេសផ្ដាសជាមួយស្រីអស់នោះសូម្បីតែបន្ដិច ពេលប៉ះពួកនាង គេមានអារម្មណ៍ថានឹកមនុស្សម្នាក់ រូបភាពជីមីនពេញតែខួក្បាល ទោះគេព្យាយាមបន្លប់ខ្លួនអែងកុំអោយគិត ដោយយកស្រីៗនោះមកកៀកកើយក៎មិនកើត ចុងក្រោយបានត្រឹមតែអង្គុយផឹកស្រាម្នាក់អែងគួរអោយអាណិតបំផុត។
<<ចង្រៃយ៎...>>
គេក្រោកភ្លាម ពេលទ្រាំមិនបាន ដើរចេញពីបន្ទប់ ប្រាប់កូនចៅអោយត្រៀមយន្ដហោះភ្លាម ព្រោះត្រូវការចេញដំណើរឆាប់ៗ គេទ្រាំមិនបាន គេទ្រាំនឹកជីមីនមិនបានពិតមែន។
....
សម្លេងប្រោសប្រាសនៅចន្លោះទ្វាបង្អួត ធ្វើអោយអ្នកលុងលក់លើខ្នើយ រហ័សបើកភ្នែកឡើង និងក្រោកអង្គុយដូចគេចាប់ទាញ ចុចកុងតាក់បើកភ្លើង ប៉ុន្តែលែងទាន់ ត្រឹមតែពន្លឺភ្លើងភ្លឺភ្លាម រាងកាយក៎ដួលទៅលើពូកយ៉ាងទាន់ហន់។
<<នៅអោយស្ងៀម>>
សូហ្គាក្រហឹមដើមក៎តិចៗ ដកដង្ហើមគឃូស ព្រោះហត់និងរកប្រលោះបើកបង្អួច មិននឹកស្មានថាជីមីនម៉តចត់អីដល់ថ្នាក់នេះ ប៉ុន្តែម៉ត់ចត់យ៉ាងណាក៎ទប់ទល់និងគេមិនបានដដែល។
<<អាឆ្គួតឈាម មោយ៉ាងមិចបាន ថយចេញ>>
ជីមីនជេគេតិចៗ ដៃដែលត្រូវគេចាប់សង្កត់អប់កប់និងពូក រើបម្រាស់ខ្លាំងៗ តែមិនបាន រាងកាយត្រូវគេទ្រោបពីលើ មិនអោយរើទៅណាបាន ខណះនោះគេក៎អែនខ្លួនមករក ធ្វើអោយចំណុចណាខ្លះនៃរាងកាយប៉ះកៀកប្រកិតគ្នាយ៉ាងសម្បើម។
<<ជេទៅ យ៉ាងណាបន្ដិចទៀត គង់តែប្ដូមោថ្ងូរអង្វរយើងមិនខាន ជីមីន ដូចច្នោះ មិនបាច់ខំតតាំងទេ ព្រោះបានតែអស់កម្លាំងទទេរ>>
និយាយហើយ គេក៎អោនទៅផ្អប់បបូរមាត់និងបបូរមាត់ទន់រលោងភ្លាម ថើបជញ្ជក់ខ្លាំងៗ ដៃរឹងស្ទាបច្របាច់សាច់គ្រប់ទីកន្លែង ធ្វើអោយម្ចាស់រាយញ័រខ្លួនទទ្រើកដូចកូនសត្វធ្លាក់ទឹក ក្រវីក្បាលបដិសេដស្នាមថើបព្រៃផ្សៃរបស់គេពេញពូក។
<<ថយ...ថយចេញទៅ ចេញអោយផុតទៅ>>
ពេលគេប្រលែងដៃអោយមានសេរីភាព ជីមីនក៎ចាប់ខ្វាចមុខគេភ្លាម ព្រមទាំងស្រែកជេដេញគេ ប៉ុន្តែមិនបានប៉ុន្មាន សម្លេងក៎បិទឈឹង ព្រោះបបូរមាត់ត្រូវគ្រប់គ្រងម្ដងទៀត មិនអោយបញ្ចេញសម្លេងបាន។
សូហ្គាថើបជីមីនខ្លាំងៗ ប្រើធ្មេញខាំសាច់ទន់ល្មើយតិចៗ បន្ទាប់មកក៎អូសមកប្រលោះក៎ ញីញក់ពេញទំហឹង គ្មានការថ្នាក់ថ្នមអ្វីបន្ដិច ដោយជីមីនបែកញើសពេញមុខ រាងកាយក្លាយទៅជាល្វើយ អាកាសធាតុនៅជិតព្រឹកត្រជាក់ស្រេប តែរាងកាយបែរជាក្ដៅគគុកទៅវិញ។
<<កុំ>>
ជីមីនហាមប្រាម ពេលគេសើយអាវដេកយប់របស់ខ្លួនឡើងលើ ហើយមានឬដែលគេចេះស្ដាប់ចូលត្រចៀកពីអង្គាល់នោះ?
បបូរមាត់ក្ដៅគគុក ថើបចុងដោះក្រម៉ៅ បឺតជញ្ជក់ខាំទាញដូចកូនង៉ែត ចំណែកម្ខាងទៀតគ្រប់គ្រងដោយប្រអប់ដៃ ចាប់ឈ្លីច្របាច់ ភាពទ្រលុកទ្រលន់ច្រាលដៃ ធ្វើអោយគេអន្ទះអន្ទែង នឹកក៎នឹក ខ្នាញ់ក៎ខ្នាញ់ ទើបពេលបានជួបភ្លាមៗ ក្លាយទៅជាញ័រទទ្រើក ដៃដែលច្របាច់ វាទាំងក្ដៅ និងញ័រ។
ជីមីនចាប់អារម្មណ៍ថាគេមិនបានវាយលុកទៅកន្លែងផ្សេង ក្រៅពីជុំវិញកន្លែងនោះ ស្ទាបច្របាច់ ហើយក៎បឺតជញ្ចក់ ហើយដែលចម្លែកនេះ ព្រោះគេមិនបានធ្វើទាំងគំហុកដូចរាល់ដង។
សូហ្គាគៀបចុងស្រួចក្រម៉ៅ និងម្រាមដៃ ញីវាទាល់តែរឹង រួចដួលខ្លួនឡើងលើ ប្រើជើងជ្រែកចូលប្រលោះជើងជីមីន ប្ដូរមកថើបបបូរមាត់ បន្ទាប់មកក៎វាយលុកខ្លាំងក្លា សឹងតែធ្វើអោយជីមីនវង្វេងវង្វាន់តាម ភ្លេចកាខឹងសម្បារមុននេះបាត់។
<<ហុឹម...ផ្អែមដូចដើម>>
គេក្រហឹមដើមក៎ និងភាពផ្អែមល្ហែម រាងកាយដែលរស់ដូចស្លាប់ជាច្រើនថ្ងៃ ពេលនេះកំពុងតែធ្វើទុក្ខខ្លាំង ទើបគេរហ័សក្រោកឡើង ចាប់កាភាពទើសទាល់តែចេញពីរាងកាយ ហើយចាប់សម្រាតខោជីមីនបន្ដមោតាមជើង រហ័សជ្រែកចូលប្រលោះជើងម្ដងទៀត ដែលលើកនេះភាពមហិមាកំពុងតែខឹងគួអោយខ្លាច។
<<ចេញអោយផុតទៅអាមនុស្សគ្មានបេះដូង>>
ជីមីនភ្ញាក់ខ្លួនម្ដងទៀត ពេលដែលបុរសភេទកំពុងតែរុញខ្លួនក្នុងខ្លួនបានបន្ដិច ទើបតតាំង ក្របីចង្កេះដើម្បីគេចចេញ ពីកាវាយលុក ប៉ុន្តែគេបែរជាអុកដល់គល់ ហើយក្រលែងខ្លាំងៗមក ដៃសង្កត់ចង្កេះជាប់ និងទើបចាប់អារម្មណ៍ថាជើងម្ខាងរបស់ខ្លួនអែង ត្រូវលើកដៃបញ្ឃរទៅលើអាកាសមិនដឹងពីកាលណា។
<<អាស...តឹងណែនល្អណាស់ អូ...>>
សូហ្គាស្រែកក្រហឹម ដកដង្ហើមតាមមាត់ ហូហៀតាមមុខជោគតាមខ្នង ខណះដែលរាងកាយ ហត់នឿយ តែសមាមាត្របំផុត ព្រោះវាបានតបស្នងនិងកាឆ្អេងឆ្អត់ផ្នែកក្ដីសុខរាងកាយ។
<<កុំ...អាស...សូមមេត្តា>>
ជីមីនថ្ងួចថ្ងូរដូចគ្រុនចាញ់ខ្លាំងៗ រាងកាយក៎ត្រូវគេអោបក្រសោប ហើយវាថែមទាំងដូចគ្មានកម្លាំងកំហែង ដូចជាក្នុងសុបន្ដិ ដែលមានតែភាពស្រើបស្រៀរ មិនចង់អោយក្រោក។
<<មេត្ដាយើងមក ជីមីន...អូ...ពៅព្រលឹង>>
សូហ្គានិយាយមិនត្រូវភាសា ភាពស្រុកស្រួល សឹងតែធ្វើអោយគេឆ្គួត ក្លិនខ្លួន សាច់ទ្រលុកទ្រលន់ សម្លេងថ្ងូរទន់ក្រអូបផ្អែម ដែលគេចង់អោយជីមីនបញ្ចេញអោយឮនិងខ្លាំងៗ ហើយពេលនោះ គេក៎ក្រលែងជារង្វង់ ចាប់ជើងជីមីនម្ខាងទៀតមកដាក់លើស្មាទាំងពីរ ដើម្បីដាក់ទោស។
<<អូ...តឹងណែនណាស់>>
ពេលអ្វីដែលជាកំពូលមកដល់ គេក៎ចាប់ហែកជើងជីមីនចេញពីគ្នា រំកិលខ្លួនកាន់តែជិត ធ្វើចលនាញាប់កន្ដ្រាក់ និងអោបរាងកាយទន់ល្មើយ ហាក់ដូចក្ដីសុខរត់ទៅចោល ហើយភាពតានតឹងក៎បានបញ្ចប់ នៅពេលរាងកាយគេកន្ដ្រាក់ខ្លាំងៗ បញ្ចេញទឹកស៎ខាប់ក្នុងខ្លួនជីមីនទាល់តែអស់។
ជីមីនដេកដកដង្ហើមដង្ហក់ ពោះម្ដងផតម្ដងបើង ញើសហូរជោគខ្លួន សម្លឹងមើលគេនៅចុងកន្ទុយភ្នែកបន្ដិច មុននិងបិទភ្នែកដេក ដោយការអស់កម្លាំង ប៉ុន្តែមិនទាន់និងបានដកដង្ហើមស្រួលផង រាងកាយក៎ត្រូវគេចាប់អោយដេកចម្អៀង បន្ទាប់មកក៎នាំរាងកាយសុតតែសាច់ដុំមកបៀតម្ដងទៀត សាប់ភាពមហិមាចូលទៅក្នុងខ្លួនតូចល្អិត ម្រាមដៃទាំងដប់អោបក្រសោបជីមីនខ្លាំងសម្បើម និងធ្វើសង្រ្គាមស្នេហ៍ខ្លាំងក្លា។
<<នេះជាទោសឯង ចុចបិទទូរស័ព្ទយើងរហូត>>
បញ្ចប់សម្លេងកាចភ្លាម ចលនាចង្កេះក៎កាន់តែញាប់ស្មេរ សម្លេងគ្រែកកិតឮង៉េតង៉ត មិនអាចទ្រាំទ្រនិងកម្លាំងមហាសាលដូចដំរីចុះប្រេងរបស់គេបាន។
<<អាឆ្គួតឈាម អាលោកឯងឆ្គួតកាមបំផុត អាគម្រក់>>
<<កុំប្រឹងជេពេក ប្រពន្ធសម្លាប់ ប្រយ័ត្នបាក់ចង្កេះទៅ>>
គេនិយាយខ្សិបៗ តែពរពេញដោយភាពប្រាកដប្រជា ចង្កេះមាំមិនឈប់ធ្វើចលនា និងទាញជីមីនមកថើបជញ្ចក់បបូរមាត់ ថើបខ្លាំងៗ ហាក់ដូចចង់ស្រូបវិញ្ញាណ។
<<អាស...អាស..តិចៗ>>
ជីមីនស្រែកថ្ងួចថ្ងូរ រាងកាយក្លាយជាតឹងណែន សាច់ដុំរឹតរួត ហើយអ្វីៗដូចកំពុងតែទៅប្រមូលម្ដុំនៅចន្លោះជើង ស្របពេលនោះ សូហ្គាក៎អង្រួលខ្លាំងៗ ដូចទឹកកួចសូណាមិ ទាល់តែរាងកាយគេនិងជីមីនកន្ដ្រាក់ដំណាលគ្នា ភាពមហិមាក្នុងខ្លួនត្រូវអោបក្រសោបសឹងតែដាច់ជាពីរកំណាត់ ទើបដកដង្ហើមដង្ហក់ ប្រលែងជីមីនតិចៗ អោយមានសេរីភាព នាំខ្លួនចេញមកមកវិញ ដោយមានទឹកកាមហូមកតាម មានជ្រាបហូតាមគូទជីមីនទៀតផង។
ក្រសែភ្នែកពរពេញដោយភ្លើងប្រាថ្នាមិនទាន់រលត់ សម្លឹងមើលទៅត្រកៀកជីមីនដែលមានស្នាមជះលេងរបស់គេ ហើយក៎ចង់ទះលេងម្ដងទៀត ព្រោះវាសប្បាយដៃខ្លាំងៗ បើកកុំតែមេឃភ្លឺ គេនិងធ្វើទាល់តែបាក់គ្រែមិនខាន។
សាហាវម៉េសប្រូបូយឡូយ😑
