My Hottie Psychic [Fantasy Romance]

Chapter 4 "My True Calvary"

Chapter 4 "My True Calvary"

Yujin's P.O.V.

"Hoy. Tulog ka na ba?"

"Hoy. Sabi ko tulog ka na ba?"

"Hoy. Nakikinig ka ba?"

"Stop talking and just sleep already."

"Ay, gising ka pa pala."

Hay.

Ang babaeng 'to. How can I sleep if she's talking like that every ten minutes.

Halos kalahating oras na ang nagdaan matapos nya akong ikulong dito sa apartment room nya. Hindi ako makalabas kasi nga nasa kanya pa rin ang susi.

I want to get it from her pero nakakailang na hawakan sya. She insisted na rito muna ako magpalipas ng gabi. I don't want to force her to give me the key dahil baka isipin pa nitong hinihipuan ko sya.

She might scream mapagkamalan pa akong rapist ng mga makakarinig sa kabilang kwarto. At isa pa, ilang beses na rin kaming nasita dahil ang ingay daw namin.

This girl is the loud one. Mukhang sinasadya nyang lakasan ang boses kapag hinihingi ko ang susi para mapilitan na akong tumahimik na lang.

"I forgot. Kailangan ko pa lang maligo ulit." she immediately went away from her bed at kinuha ang tuwalya sa tabi then dumiretso rin sa banyo pagkatapos.

"Why would you take a bath for the second time? Ganyan ka ba talaga? Naliligo oras-oras?" I did not bother on looking at her na tinanong 'yon. Nakahiga ako sa isang sofa malayo sa higaan nya.

She stopped from pushing the door open and look sideway towards me. "How did you know na nakaligo na ako bago ka pa dumating?"

"Obviously, basa pa yung buhok mo. And also the smell." sagot ko na kanya namang ikinangiti.

"Oh. The smell. How did I smell like then?" she looks excited on what my answer would be.

"You smelled horrible."

"Horrible?" she exclaimed. Kaya't nilingon ko syang itinapat ang aking daliri sa bibig.

"Don't shout again. Masisita na naman tayo ng kapitbahay mo." I shushed her.

"Kasalanan mo kung bakit ako sumisigaw."

"Then give me the key already so you can sleep her quitely again, dammit. You should be grateful I'm not a bad guy dahil kung nagkataon, you will end up in a terrible situation."

"Kaya nga kita pinapasok." sagot pa niya. "dahil alam kong hindi ka gano'ng klase ng tao. You helped me from those kidnappers so I'm just returning the favor here. Madilim na kaya sa daan baka ma pa'no ka pa."

"You know what I can do even if I'm alone. So kung mag-iisip ka na lang din naman ng palusot mo, sana 'yong kapani-paniwala naman kahit papa'no." sabi ko't napasimangot din naman sya.

"So just give me the key already and I'll be own my way now. No one will bother you." dagdag ko pa rito.

She went silent for a second there. She seems thinking of a reason para manatili lang ako, pero hindi ko talaga alam kung bakit nya ako gustong matulog ngayong gabi rito.

Then I heard him sigh. Isang buntong-hiningang tila sumusuko na. "Fine. I'll let you go home now." naririnig ko ang yapak nyang papalapit kaya't bumangon ako sa sofa at hinarap sya.

Seryoso ang mukha nya but she doesn't look angry because it's obviously sadness I see in her eyes. Nakaharap sya sa akin. She's looking down avoiding my eyes habang kinukuha sa bulsa ng shorts ang susi at nilahad ito sa akin.