ᴇʙʀᴀʀ

Bölüm 18

"Gerçeklerin ortaya çıkma zamanı geldi sanırım" dedi bakışlarını benden çekip arkasını yaslandı.

"Abim.." derin bir nefes çekti içine ve gözlerimin içine baktı.

"Sadece dinle olur mu? Bölme beni ve burda konuştuklarımız sadece ikimizin arasında kalacak anlaştık mı?" Dediğinde sakince salladım başımı.

"Belki bir daha bakmazsın yüzüme bilmiyorum ama bilmen gerekiyor ben seni ailem olarak görüyorum artık" gülümseyerek kurduğu cümleye gözlerim dolu bir şekilde gülümsedim bende.

Derin bir nefes alıp dolan gözlerini semaya kaldırıp yüzünü sıvazladı.

"Babam ile annem görücü usulü evlenmişler doğuda işler böyle yürür biz Ağrı'lıyız tabi sana bunu da söylememişler ama vardır bir sebebi neyse, babam annemi asla sevmedi ona gerçekten aşık olmamıştı çünkü babam başkasına aşıkmış dedem ise babaannemin ısralarına yalvarmalarına yakarmalırına rağmen evlendirmiş babamı.." alayla güldü gözleri ara ara bazı noktalara takılıyor sonra ise geri dönüyordu.

Hiç bir şey anlamamıştım Hakan beyin Sevim hanıma attığı bakışlarda bile aşkı bariz ortadaydı.

"Babam anneme saygı göstermiş ama sevmemiş işte babaannem annemin buna fazla takılmadığını söylerdi. Dinine bağlı bir kadındı benim meleğim, ama işte hayat kıydı ona ben ve Barlas babamın ilk evliliğinden olan çocuklarıyız aslında.." duraksadı ben ise duyduklarımın şokunu atlatmaya çalışıyordum.

Pars abimin gözleri dolmuştu yine, uzanıp elini tuttuğumda bir süre şefkatle baktı gözlerime.

"Sana bu kadar çabuk ısınmamın sebebi ise bana annemi hatırlattığın içindir belki de bilemiyorum, Barlas benim küçük oğlum gibiydi küçüktüm bende ama işte bir şeyleri kavrayacak yaştaydım benim annem asla kıyamazdı bize evi batırırdık ama yine de kızmaz yanına alırdı severdi, çoğu zaman oyun oynardı bizimle.." bakışlarımı masaya çevirdim içim acıyordu öyleki ağlıyordum.

İkinci kere yanında ama değişen bir şey vardı ben abim için ağlıyordum şimdi.

"Barlas bir buçuk yaşına girince annemde bir şeyler değişmeye başladı. Çok fazla zayıflamıştı, yemek yemezdi hatırladığım kadarıyla, ah keşke hatırlayabilsem her şeyi sorgulamadıklarımı sorgulasam babamın karşısına geçip annemi neden boşamadığının hesabını sorsam, olmadı işte Allah nasip etmemişse yapacak bir şey de yok elin kolun bağlı hayatın sunduğu acıyı tadıyorsun" dedi bana baktı burukça gülümsedi tekrar.

"Barlas iki yaşına basınca babam asıl aşık olduğu kadınla evlendi yani senin annen, 1 yıl sonra da Utku doğdu. Allah var bize iyi davranırdı beni de Barlas'ı da ayırmadı hiç çocuklarından ama işte ne yaparsa yapsın annemin boşluğu bende hiç dolmadı. Barlas ise küçüktü kabullendi hemen yeni annesini kardeşim adına mutlu oldum sadece ama bana acı düşüyordu." Yavaşça aktı göz yaşları kalktım yerimden ve yanına oturdum.

"Abi.." diye mırıldandım elim koca avcunun içinde kaybolmuştu adeta.

Başımı alıp göğsüne yasladı sıkıca sardı beni bende beline sarıldım bir süre ağladık ikimiz de ben onun küçük bedeniyle çektiği anne hasretine ağlıyordum bir yandan da ama en çok da bu duyguyu bildiğim için içim yanıyordu.

"Sonra sonra ise bütün kardeşlerime kol kanat gerdim özellikle de Barlas'a dikkat ediyordum aşırı sert bir çocuk fakat duygusaldır da benimle bütün dertlerini paylaştı. Sırtını sıvazladım ona sırt oldum omuz oldum ta ki yurt dışına çıkma kararı alana kadar işte o zamandan sonra konuşmadı benimle sırt olmama omuz olmama izin vermedi. Uzaklaştı benden şimdi bana öyle bakması da bunun sebeplerinden biri işte böyle güzelim" dedi iç çekerek aldığı soluk boğazında tıkanıyormuş da nefes alamıyormuş gibiydi.