İnci Doğrusöz,bir tıp öğrencisi ve stajyer asistan...
Ya da bir mafya... Kirli işler çeviren...
Araf Karan,dünyaca ünlü beyin cerrahı...
Sadece bir cerrah mıydı?
"Biz birbirinin hayatına nasıl etki edeceğini bilmeyen iki insandan ibaretken, her şeyi...
Medyadaki şarkıyı araba sahnesinde dinlemeye başlayınn:) ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
... Kafasını salladı.Bir şey söyleyeceğini sanarak bir süre bekledim ama anlaşılan bir şey söylemeyecekti.Tam kapıyı açmak için eğilmiştim ki yine kafamı karıştıracak cümle döküldü dudaklarından.
''Benim evim artık senin evin...''
...
Araf'ın söylediği şeyin üzerine yapmacık bir gülümseme gönderdikten sonra koşar adım eve ilerlemiştim. Hızlıca apartmana girdikten sonra asansöre koşmuş ve eve girebilmiştim. Gecenin 3'ünde doğal olarak Kumru uyuduğu için sessizce benim odam olmasına karar verdiğimiz ama bir türlü yerleştiremediğim o ruhu olmayan odaya ilerledim. Şimdi bunları düşünecek halim yoktu ama az önce duyduklarımın zihnimi tırmalamasına da engel olamıyordum. Ne kadar da saçmaydı o sözler:
"Benim evim artık senin evin..."
Araf'ın her söylediğinin altında bir şey aramamalıydım belki de,o aklına geldiğini istediği an söyleyen biri olabilirdi ama şuana kadar öyle olduğunu düşündürecek bir şey de yapmamıştı. Ya da her söylediğini düşünmekten,altında anlam aramaktan kafayı yiyecektim. Bu adam neden böyleydi? Daha ilk dakikadan dikkatini çekmeyecektim,sadece stajımı halledip geleceğim için düzgün ve sağlam adımlar atmayı bekleyecektim. Ama doğru,kaşınan bendim!
Hızlı bir duş aldıktan sonra mı yatmalıydım yoksa kalktıktan sonra kendime gelmek için mi duş almalıydım? İşte şimdi de tüm mesele buydu. Gerçekten bu kadar uzun süre uykusuz kalmak bana hiç iyi gelmiyordu. Saçma sapan konulara odaklanıp düşünme yetimi kaybetmeye başlıyordum.Üzerimi değiştirmek için kapının yanında duran valize uzandım ve ağırlığına rağmen yatağın üzerine koymayı başarıp fermuarı açtım. İçinden işe yarar bir şeyler bulduktan sonra kapatıp kenara koydum ve üstümü değiştirdim. Artık yatağa uçabilirdim.
...
Soğuk sonbahar gününe rağmen güneş inatla bulutların arasından kendini göstermeye meraklıydı ve tam da benim yüzüme vuruyordu. Uyumaya devam etmeye çalışırken çalan telefonum da buna hiç yardımcı olmuyordu. Oflayarak kafamı kaldırdım ve komodinin üzerinde şarjda duran telefonuma ulaşmaya çalıştım. Elime alıp baktığımda arayanın tanımadığım bir numara olduğunu gördüm. Hızlıca doğrulup boğazımı temizledim:
"Efendim?"
Karşıdan gelen kalın ses tanıdık değildi:
"Merhaba. İnci DOĞRUSÖZ ile mi görüşüyorum?"
Onaylar bir ses çıkardım ve dinledim:
"Evde misiniz,yemek siparişinizi getirdim ama kapıyı açan olmuyor. Geri götürmemi ister misiniz? Yaptığınız ödemeyihesabınıza geri aktaramayız ama."
