Selfish | Hyunlix

10

Bu gerçek olamazdı.

Olmamalıydı...

Hayır Lixie... Sen...

Sen bu kadar vicdansız olamazsın.

--------------------------------------------------------------

Televizyondaki haber maskeli katilin yakalanma operasyonuydu. Bir kaç saat içinde herkesin gözü önünde öldüreceklerdi. Onca patlatılan binanın intikamını o binayı patlatarak alacaklardı.

Sorun bu değildi...

Haberde gördüğüm ev Felix'in eviydi.

O kırık dökük olan binaydı. Haber sadece bir kaç ilçede yayınlanıyordu. Yani Felix'in bundan haberi yoktu.

Ben hâlâ Felix'in maskeli katil olma ihtimalini kaldıramazken ona yardım etmek istiyordum. Felix... Yıllardır aranan katil miydi? Olabilir miydi?

Yanındaki adamlar...? Onlardan biri miydi katil? Bilemiyorum... Sikeyim hiç bir şey bilmiyorum. Elim ayağım titriyor, nabzım hızlanıyordu

Ne yapacaktım şimdi? Onu ölüme mi terk edecektim? Yoksa bir suçluya yardım mı edecektim?

Çaresizdim. Günah bir labirentte gibiydim. Aslında gitmem gereken yol belliyken neden yönüm o taraftaydı. Kalp miydi bu?

Bir suçluya yardım edecek kadar körler miydi kalp?

Elim ayağım titrediği için ayakta duramıyordum. Koltuğa oturdum ve elimi kafama koyup ağrıyan başımla mantıklı düşünmek istedim.

Haberlere baktığımda yine aynı hissi yaşıyordum. Kalbimde bir his... Hayır kendime gelip o suçluyu intikam ateşine bırakmalıydım. Onca masum insanın intikamını benim dengesiz kalbim yüzünden mahvetmemeliydim...

Yapamadım...

Şuan kendime hâkim olamıyordum. Kalbim beni elimden tutup sürüklüyordu. Ben ise dolu gözlerle sürükleneniyordum.

Ayağa kalkıp çantamı aldığım gibi koşarak montumu giyindim.

"Oğlum nereye!"

"Anne... Özür dilerim..."

Her an ağlayacak gibiydim. Ben iğrençtim. Ama duramıyordum da. Kendime avutmak üzere bir karar verdim.

Felix'le düzgünce konuşacaktım eğer onun katil olmadığını anlarsam ona söyleyecektim. Eğer cidden o yıllardır aranan katilse... haksız yere insanları öldürdüyse de onu kendi ellerimle öldürecektim.

Motoruma titrek ellerimle binip kaskı taktım. Tanrının beni lanetlemesinden korkarak bindiğim motorla yola koyuldum.

Umarım sen sadece onların yanında yaşayan birisindir Felix. Seninle daha yeni tanışmışken şimdiden burada bitmesini istemiyorum.

Bitmemeli de zaten.

----------

Bir kaç sokak ötede bıraktığım motorla Felix'i aradım. Ne kadar arasamda ne açıyordu ne de onca yazdığım mesaja cevap veriyordu.

Yavaş yavaş ilerlediğim o sokaklar hep boştu. Kedi köpek bile olmayan sokakta gram ses yoktu. Ben ise etrafı yokluyor gittiğim o evi arıyordum.

Biraz daha ilerlediğimde ise kalbim fena şekilde çarpıyordu. Korkuyordum. Evet, asla inkâr edemezdim. Bir saatten az sürede patlayacak bir bölgedeydim. Her taraf eli silahlı insanlarla dolu olan bir yerde onu arıyordum.