Selfish | Hyunlix

5

"Bundan sonra senden kaçmayacağım Lee Felix."

"Aksine seni yakalayan olacağım."

O halde plan değişikliği;

Yakınlaşarak hedefine ulaş.

-----------------------------

Dün yaşadığım rezil olayı hiç unutamayacağımı düşünerek uyuduğum uykudan bir halt anlamayarak uyandım. Cidden neydi o ya. Bildiğin çocuğun kucağına boxer ile düştüm. Rezilim...

Anlamadığım şey şu ki ben lavaboyu kitledim bacadan falan mı girdi bu amına koyim. Ya da tuvaletin deliğinden falan çıktı herhalde.

Ayrıca ondan kaçmamamı söyledi. Hem psikopat gibi hareketler yapıyor hem de kaçma diyor. Kötü çocuk havalarına girmiş bir ergen gibi.

Küçücük boyuyla beni mi etkileyecekmiş?

------

Bugün tekrar erken kalktım. Çünkü bir hedefim vardı bugün. Kağıt kalemle bir defterin sayfasını açtım. İlk olarak yapmam gereken o çocuğun günlük rutinini öğrenmek. Hangi saatlerde geliyor ya da gidiyor gibi.

Dün beni okul yolunda, bizim caddede yakalamıştı. Fakat dün camdan gördüğüm kadarıyla evi o tarafta değildi. Çıkışta başka yöne doğru gidiyordu. Tam olarak hangi taraftan gidiyor ve geliyor bilmem gerekiyordu.

Okula vardığımda daha kimse gelmemişti. Ben ise cam kenarına yapışmış yolu tüm gözümü açmış izliyordum. Tüm etrafı dikkatle izlerken herkes gelmeye başlamıştı ama o hâlâ görünürde yoktu.

Arkama dönene kadar.

"Shit!"

Arkamda beliri vermişti. İn midir cin midir arkadaş ya.

O kadar yolu gözlememe rağmen nerden geldiğini görememiştim. Ama en azından geliş saatini öğrendim diyerek kendimi avutuyor not defterine yazıyordum.

Yanıma gelip oturdu. Siyah çantasını sıranın yan tarafına düşük suratıyla astı. Bugün dünden farklıydı. Morali bozuk, sanki cenazeden çıkmış gibiydi.

"Günaydın."

Kafasını hızla çevirip şaşkınca bakıyordu. Kötü bişey mi dedim ki? Ya da... Ahhh şimdi anladım. Dünkü davranışlarıma göre günaydın kelimesi bile ona kibar geliyordur. Gerçekten ne yapabilirim ki? Üzerimde hiç birşey yoktu. Boxer olmasa...

Daha fazla dünü düşünmeyeceğim... Çünkü utançtan geberiyorum. Ama şimdi nasıl yaklaşacağım ki? Konu açmaya çalışacağım.

"Oh, bugün hava düne göre çok daha iyi."

Ona gülümseyerek konu açmaya çalışmama rağmen suratı bir karış idi. Önüne doğru bakıyor defteriyle ilgileniyordu.

Sınıfa yavaş yavaş geliyorlardı. Jisung'u görünce onunla göz göze geldik. Jisung'un gözleri açılmıştı. Sinirle içini çekip gözleriyle bana bir şey anlatmak istiyordu. Pek anlayamamıştım. Biraz daha sınıfın ortasına geldiğinde bana doğru sahte gülümsemeyle

"Hyunjin bugün benim yanıma oturmaya ne dersin?"

Şimdi anladım. Tekrar onun yanında oturmama sinirlenmişti. Ben onu zorla otutturmadım ki? Kendi gelip oturuyor. Ben ona hiç bir yakınlaşma göstermedim bile. Jisung ise benim için endişelendiği için böyleydi. Haklıydı ama...

En fazla ne olabilirdi ki?

Ama onun endişelenmesini istemiyordum. Ayrıca bu olay cidden artık sıkmaya başladı. Boş korkular, garip bakışlar, garip davranışlar... Ve bu benim daha ikinci haftam. Yeni ortamlardan nefret ediyorum demiştim ama bu kadar garip davranışlar göreceğimi tahmin etmezdim.