I am her DOPPELGANGER (Trans story)

CHAPTER 2

"Good morning, guys." Bati ko sa mga tao sa boutique at binati din nila ako pabalik. I was about to enter my office ng bigla akong tinawag ni Myla.

"Miss Rain!"

The assistant manager of this brach. May hawak siyang bulaklak at coffee mula sa kilalang shop.

"Ang sweet naman ng asawa mo, Myla! Parang nanliligaw pa din ah!" Puri ko dito.

"Hala, Ma'am hidni po akin ito! Sayo 'to! May nag-padala! Yieee! May manliligaw ka na ah! Saad niya at inabot sa akin ang bulaklak at coffee na hawak niya.

"Kanino daw galing?" I asked. Napailing na lang ako. I have a name in my head, but I won't assume.

"Tristan daw ng buhay mo." Sabay kaming natawa ni Myla pag-kabasa niya sa tag ng bulaklak.

"Corny. HAHAHAA. Thank you." Saad ko naman.

Pumasok na ako ng office at inilapag ang bulaklak sa mesa ko. Inamoy ko pa ito at ang mabangong amoy agad nito ang nanuot sa ilong ko. At napatingin naman ako sa coffee. Caramel Macchiato. He remembers my faves. Ang speed ah. Kahapon lang kami nagkakilala and yet para na siyang nanliligaw.

I was about to send him a text message ng makita ko ang mensahe niya.

'Hope you enjoy it. Have a great day, Rain.'- Tristan.

Napangiti naman ako. I replied saying thank you at hindi ka n asana nag-abala pa.

'Expect more from me, Rain.'- Tristan.

May smiling emoticon pa sa dulo kaya napangiti ulit ako.

While working ay iniinom ko ang kape ko na galing kay Tristan. Gaya ng kinagawian ay maayos akong nag-trabaho sa branch namin dito sa Taguig. In the afternoon ay tutungo naman ako sa main building ng company to do managerial works and attend some meetings.

My work became my routine and part of my life. My papa suggested that I should become the CEO of the company. Pero hinayaan ko na lang ito sa mga kapatid ko. I knew they can do it better than me at sila ang mga may pamilya na.

"Hi, ate." Saad ni Rico ang bunso ng aming pamilya. He gave me a kiss on the cheek at tsaka umupo sa upuan sa harap ko.

"How's Rev?" Tanong ko sa kapatid ko. "Miss ko na ang pamangkin ko, Rics. You should bring him here? Or what if ipahiram mo ulit siya sa akin?" I asked. Kaagad naman siyang napasimangot.

"I will just bring him here, Sis. Baka hindi na naman nun gustuhing umuwi sa bahay kapag kinuha mo." Saad niya habang nailing. Tinawanan ko lang siya. Kapag kasi inuuwi ko sa bahay ang pamangkin ko ay wala na itong balak na umuwi.

"K." sagot ko. We talk for a while bago siya nag-paalam na babalik na sa office niya. Minutes after ay dumating naman si Rhea.

"Ate!" sigaw ko dito.

"Calm down, Rain! Kamusta ang blind date?" She asked as she kissed me on the cheek.

"Good. He is good." Maikling sagot ko. Napangisi lang siya.

"Are you going back to the company na ba?" Tanong ko. She is on leave after her husband got into an accident. Kailangan niyang mag leave to take care of his husband.

"Yeah, maybe next week makakabalik na ako. Magaling na ang kuya mo, subukan niya lang ulit uminom, malilintakan na talaga siya." Saad niya na kinatawa ko. Kuya, ate's husband got into an accident after drinking, magkaaway ata kasi sila nun kaya napasobrahan ang inom.

Akala mo naman hindi siya nag-lumpasay kakaiyak nung maaksidente ang hubby niya. Yes, I am the middle child. So I experience the middle child syndrome and such pero nung tumanda ako ay hindi na naman. Dahil lahat ng atensiyon nila ay nasa akin na ngayon. HAHAHA. Kidding.