Kız bir sarsıntıyla uyandıktan sonra birkaç saniye daha yatakta yattı. Başucu lambasını yakmak için uzandı tatlı uykusunu neyin çaldığını tam olarak anlamaya çalıştı. anlayamayınca esmer bacaklarını yatağın kenarından sarkıttı ve kendini kaldırdı. telefonundan saatini kontrol etti. Telefonundan saate baktığında,-gece yarısı-
neden bu saatte kalktığına anlam vermeye çalıştı. Geri yatmak istediğinde yatak adeta sallanıyordu, gözlerini açtığında ise bu sarsıntı aniden sona eriyordu. İçindeki huzursuzluk gittikçe büyüdüğü sırada hastalıklı bir erkek sesinin fısıltısını işitti.
Olduğu yerde öylece kalmıştı. Sese biraz daha kulak verdiğinde kurduğu kelimeyi biraz olsun anlamıştı;
“Mürekkep"
Fısıltının ardı arkası kesilmiyordu. Dakikalar dakikaları kovalıyordu, kız artık bu olanlara katlanamayacak seviyeye gelmişti. Mantığının kontrolünü kaybetmiş, vücudu ise onun alehine çalışıyor gibi kendisinden bağımsız hareket ediyordu.
Emily o sırada bilincinin kontrolünü tamamen yitirmiş bir şekilde, kendi odasında bir ip ile kendini asmıştı. Ardında ise sadece bir not bırakmış, sonsuza kadar hayata gözlerini kapamıştı. Bu ani gelişen olayı kimse idrak edememişti.
YOU ARE READING
Be Mine || Slenderman's Fanfiction
FanfictionIşığı hissedemeyeceksin. Her adımını duyabiliyorum ve korkmuş görünüyorsun. İşimi kolaylaştırmaya çalıştığını biliyorum. Kendine uy, benim olacaksın. Ben siyah beyaz ve korkuya bölünürüm. (...) Şimdi benimsin, bu sefer kaçış yok. Koşarken omurgandak...
