Be Mine || Slenderman's Fanfiction

#1 Normal Bir Son Bahar Akşamı

Büyük babasının ona anlattığı hikâyelerle büyümüş olan Daniel,

Her zaman ki gibi oturmuş günlüğünü yazıyordu.

"Sevgili günlük, bugün James ile kavga ettik. Beni Emily'i sevdiğimi herkese söylemekle tehdit etti.
O kızdan hoşlanıyorum ancak o beni sevmiyor..."

Çocuk daha fazla yazamadan
Acıyla yutkunmaya ve gözünden yaşlar akmaya başladı. Emily'in aşkı ona acı veriyordu. Daniel, paranormal olaylara ilgisinden Dedektif olmak isteyen 14 yaşında genç bir adamdı. Çocukluğu çok sessiz ve depresif geçmişti.
Küçük yaşta büyük babası Cedric Boris'i kaybetmişti. Büyük babası ölmeden önce söylediği şey bir anda aklının içinde döndü;

"Ne olursa olsun hayatta kal evlat"

Daniel ayağa kalkıp günlüğünü kilitledi ve gözlerini silip yarın için çantasını hazırlamaya başladı. Bir yandan söyleniyor bir yandan da herşeye küfür ediyordu.
Büyük babası onun küfür ettiğini duysaydı ona sağlam bir tokat atardı. Birinin onu izlediği hissine kapılıp hızla etrafına keskin bir bakış attı.
"ANANI SİKİYİM!"

Annesi içerden ona seslendi;

"Daniel Harris! Çabuk buraya gel genç adam!"
Çocuk göz devirip annesinin yanına gitti. Annesi ona sinirli bir şekilde bakıyor ve kızgın olduğunu bariz bir şekilde belli ediyordu.
Genç annesini sinirli görünce bir anda afaladı. Kadın konuşmaya başladı:

"Bugün öğretmenin arkadaşınla kavga ettiğini söyledi. Onun dudağını patlatmışsın ve vücudunda çizikler varmış.
Bunun için geçerli bir nedenin var mı genç adam?!"
Çocuk suçlulukla başını eğip sessizce "yok" diye mırıldandı. Kadın daha da sinirlenip tek kaşını kaldırdı;

"Duyamadım?" çocuk omuz silkip yüksek sesle kelimesini tekrar etti.
Kadın ses tonunu yükseltti.

"Yani arkadaşının öylesine mi dövdün?!" çocuk yutkundu. Biliyordu ceza yiyecekti.

"3 gün dışarı çıkmak yasak! Arkadaşının annesini arayıp ona olan herşeye için üzgün olduğumu söyleyeceğim.
Sende bir an önce gidip arkadaşından özür dileyip ona bir hediye almak için hazırlansan iyi edersin. Çünkü eve geldiğinde cezalı olacaksın!"

---

Çocuk itiraz etmek istiyordu ancak bunun üstüne tekrar ceza yemek istemediği için susmak zorundaydı.
Tereddüt ederek odasına çekildi ve ışığı kapatıp ağlamaya başladı. O yanlış bir şey yapmamıştı ve pişman değildi. Ancak kalbinin kırıldığını hissedebiliyordu. Annesi ise gidip ona bir hediye almasını söylemişti. "Ona alacağım tek hediye sıçtığı bok olur"
Genç adam ağlamaya kesip su almaya gitti. Saat epeyce erkendi. Annesi mutfak masasına 50 dolar bırakıp gitmişti. Danie göz devirip mesadaki 50 doları cebine sıkıştıdı. Su içip hızla odasından çantasını kaptı ve söylenerek siyah sweatini üstüne geçirdi. Masadaki telefonunu ve kulaklığını cebine sıkıştıp ayakkabılarını giymeye gitti.
Aslında yakışıklı ve renkli şeylerden nefret eden bir çocuktu. Bu yüzden çoğu şeyi siyah olurdu. Siyah ona karanlığı hatırlatıyordu ve karanlık onun şu zamanlarda en yakın dostu olmuştu. Omzuna kadar olan kömür rengi saçlarını bağladı ve onlardan bağımsız olan gri gözlerine baktı asansörün aynasından.
Genç ve güçlü bir çocuktu ancak Emily onu sadece arkadaşı olarak görüyordu.

---

Kulaklığını takıp telefonundan dinlemekten asla bıkmadığı şarkılardan birini açıp onu mırıldanmaya başladı.
Bir yandan mırıldanıyor, bir yandan da Emily'i hayal ediyordu. Genç kızın uzun turuncu saçları ve ela gözleri onu baştan çıkarıyordu.
Özellikle de gülümsemesi...
Onu öptüğünü hayal etti,
Onun sıcak ve yumuşak kırmızı dudaklarını...
Bunun düşüncesiyle kalp atışı hızlanmaya başladı.
Çantasında taşıdığı sulardan bir tanesini çıkarıp bir yudum alıp yürümeye başladı.

---

Gidip ona küçük bir hediye
almıştı. Ancak beğeneceğini bile düşünmüyordu çünkü James kitapları sevmezdi.
Ancak seveceği tarzdan bir şeyler seçmeye çalışmıştı.
Kitabı hediye paketi yaptırıp
Çantasına koydu.

---

Genç adam eve geldiğinde Sessizce oturup telefonunu eline alıp Emily'e yazmaya başladı. Kız onun mesajına anında bakmıştı.

"Hey güzelim, naber?"
- Dany☃

"Hey yakışıklı, iyi gibi. Bugün kavga ettiğini duydum. Adamım ne oldu?"
- Emily💤

"Ahh boşver kızım, anlatmaya değmez.
Beni de dert etme, ben iyiyim fakat 3 gün dışarı çıkamayacağım."
- Dany☃

"Ah hayır! Yani senin gri gözlerini ve siyah uzun saçlarını göremeyecek miyim?"
- Emily💤

Danie bu cevabı okurken kalbinin atışını neredeyse kendi bile duyabiliyordu.
Ama biliyordu ki onu sadece arkadaşı olarak görüyordu.

"Üzgünüm şapşal şey, ancak ben yokken başını belaya sokmamaya çalış ;)"
- Dany☃

"Denerim. Haha, her neyse şimdi yatmam gerek yakışıklım, seni arayacağım.
Ve eğer açmazsan oraya gelir saçlarını yolarım."
- Emily 💤

"Uhm, pekâlâ ama saçlarımı rahat bırak, onları seviyorum"
- Dany☃

"O zaman telefonunu açık tut. Ancak şimdi gitmem gerekiyor. Yarın sana yazarım yakışıklım, iyi geceler😘"
- Emily💤

"Sana da, bekliyor olacağım ;)"
- Dany☃

Genç adam telefonunu kapatıp yan tarafına koydu. Uykusu vardı ve zor bir gün geçiriyordu. İçinde garip bir his vardı ancak bunu sorgulamayacak kadar uykusu vardı.

---

Koşuyor, gökyüzü karanlık.
Herkes yalancı, hiçbiri gerçek değil. Etrafta gözler var, ağaçların gözleri var. Daha hızlı koşup terliyor.
Bir yaratık onu arkasından kovalıyor. İçinden bir ses ona sesleniyor;

"KOŞ DANY KOŞ! BURADAN CANLI ÇIKMAK İSTİYORSAN KOŞMALISIN!"

O şey genç adamı  uzuvlarıyla kol ve bacaklarından yakalayıp sıkmaya başladı. Ardından tüm Daniel'in tüm vücudunu tıpkı bir sarmaşık gibi kavradı. Kemikleri çok acıyordu ve bunun acısıyla bir inleme sesi çıkardı. O şeyin yüzü yoktu.
Asilzade gibi baştan aşağı siyah bir takım elbise giyiyor ve kırmızı bir kravat takıyordu. Çocuk bağırmak istiyordu ancak bunu yapamadı. Canı fazla yanıyordu ve ses telleri işleyişini kaybetmiş gibiydi.
Kemiklerinin kırıldığını hissettiği anda yatağında terli bir şekilde uyanıp su içmeye gitti.

"Evet... Kendime lanet ediyorum. Şunu demek istiyorum ki,
Ben asla kurtulamayacağım bir işe bulaştım. Şimdiyse o benim cezamı veriyor."
- Büyük Baba Cedric Boris'in Mektupları.

---

Sonunda ilk Fanfictionmu yazmayı bitirdim. Özellikle sevdiğim bir karakter hakkında yazmak istiyordum.
Muhtemelen tüm Creepypastaları içerende bir Fanfiction daha çıkaracağım bu kitabı yayımladıktan sonra. Beklemede kalın🥳
~TheLittleNightmare