Aşkın Kimyası ~İtaİzu~

6-Su

Depresyona girmiş gibi duran kardeşine bakıp derin bir iç çekti İtachi. 2. dönem ertesi gün başlayacaktı ve kardeşinin kötü bir ruh hâlinde yeni döneme başlamasını istemiyordu.

Elindeki onigiri tabağını kardeşinin önüne koyup yanına oturdu.

"Peki, tarih sözlümü düzeltmeye çalışacağım. Oldu mu?"

"Senden hiçbir zaman notlarının yüksek olmasını istemedim Sasuke. Benim önceliğim senin ruh ve beden sağlığın. Bunlar yerinde değilse dersler teferruattan başka bir şey değil."

İtachi desteklemek için kardeşinin omzunu sıktı ve devam etti:

"Şimdi, söyle bakalım ne derdin var?"

Sasuke söyleyip söylememek arasında kaldı. Abisiyle eninde sonunda bu konuyu konuşacaktı, değil mi?

"Biliyorsun, 1 Mart'ta Sakura'ya açılacaktım ve bugün 1 Mart'tı..."

İtachi devamını sabırla bekledi. Sasuke'nin canı sıkkın gibiydi ancak yine de iyi düşünmeye çalıştı.

"Reddedildim..."

Sasuke tavana baktı. Gözyaşlarının yer çekimine yenik düşmesine izin vermek istemiyordu. Abisinin bir şey demesine fırsat vermeyerek sözlerini sürdürdü:

"Evet 'İlkbaharın ilk gününde ilk baharım olur musun?' gibi bir teklif belki biraz absürt kaçmış olabilir ama bence benim gibi bir oduna göre fena değildi... Gerçi iyi olsaydı reddetmezdi ama... Ne bileyim işte."

"Tam olarak ne dedi?"

"Düşünmek için zaman verir misin, dedi."

"E reddetmemiş işte! Zaman isteyince neden hemen olumsuz şıkka yoğunlaştın ki?"

"Yani kabul edebilir mi belki?!"

"Eder tabii!"

Sasuke sıkıca abisine sarıldı. Bir anlığına, hiçbir şey belli değilken gereksiz telaş yapmıştı. Duygularını kontrol etmeyi bir türlü başaramıyordu. İyi ki abisi vardı...

"Şimdi git zıbar hadi sabah kalkamıyorsun sonra."

Sasuke abisinin karşısına geçip elini asker selamı yapıp 'hazır ol' da durdu:

"Emredersiniz komutanım!"

***************************************************************

"Umm... Ne denir ki? 2. döneminiz hayırlı olsun?" İzumi emin olamadan söyledi.

Öğrenciler okulun yeniden açılıp ilk derslerinin edebiyat olmasından memnun olmasa gerekti. En azından onu görüşü bu yöndeydi.

"SAĞ OLUN UCHİHA SENSEİ! GENÇLİK ATEŞİMİZİ KÖRÜKLEMEK İÇİN ELİMİZDEN GELENİ YAPACAĞIZ!" Lee her zamanki gibi enerji patlaması yaşarken sınıftakiler kulak zarlarının patlayıp patlamadığını kontrol ediyordu.

"Çok sevindim Lee." Hafif şaşırmış bir tonda söyledi İzumi. Aslında alışması gerekirdi fakat bu çocuğun enerjisine alışamıyordu.

Neji parmak kaldırınca İzumi ona söz verdi:

"Hocam şimdi biz edebiyat görüyoruz ama sözel değiliz, kimya görüyoruz ama sayısal değiliz, hem sayısal hem de sözel gördüğümüz hâlde eşit ağırlık da değilsek; hocam biz neyiz?"

"Biz shinobiyiz dattebayo!"

"Ninjalık ne alaka ezik?"

"Ne bileyim dattebayo bir anda içimden geldi..."

İzumi öğrencilerine gerekli açıklamayı yaparken zilin çalmasıyla herkes dağıldı.

"SASKEEEEE!"

"NARUTOOOOOOOOOOOOOO! Da niye boşu boşuna bağırdık şimdi?"

"Boşu boşuna değil dattebayo! Bu teneffüs kesin Hinata'ya açılacağım!"

"Kaderlerimiz benzemesin diyeyim yoksa bana ne?"

"Hayır dattebayo! Sen de Sai ile beraber Neji'nin üstüme atlama ihtimaline karşılık onu tutacaksın."

"Yooooo." Böyle karşılık vermesine rağmen sarı saçlı arkadaşı tarafından sürüklenmekten kendini alıkoyamadı.

Naruto gergin adımlarla Hinata'yı çağırdığı yere doğru yol aldı. Daha dün dostunun reddedildiğini görünce cesareti kırılmadı değildi hani çünkü art arda itiraf edeceklerine dair söz vermişlerdi ve eğer Hinata'dan ret yerse ikisinin de güzel bir oturup ağlamaya ihtiyacı olacaktı.

"Naruto-kun? Beni buraya çağırdın ama herhangi bir sorun yoktur umarım..." Yüzündeki ve sesindeki hafif endişeli ton ile sordu Hinata. Naruto ise hipertansiyon geçirmemek için dua etmeye başladı. Tüm cesaretini toplayıp Hinata'nın ellerini avuçları arasına aldı. Ona sorgulayan gözlerle bakan yüze karşı sesindeki heyecanı gizlemeye çalıştı:

"Seni bulmaktan önce, aramak isterim.

Seni sevmekten önce, anlamak isterim.

Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de

Sana hep, hep yeniden başlamak isterim.*

Hinata, ben seninle hayata tekrar tekrar başlamak istiyorum. Senden... Senden uzun süredir hoşlanıyorum dattebayo! Rica etsem... benimle çıkar mısın dattebayo?!!"

(*Özdemir Asaf-Akıl Gözü)

Kızın ona sıkıca sarılmasıyla biraz sendelese de o da sonradan kıza sıkıca sarıldı. Bu bir cevaptı, bazen insanların konuşması için sözcüklere ihtiyacı olmazdı; bir bakış, bir mimik, bir hareket her şeyi anlatırdı. İşte şu an da onlardan biriydi.

Çift sarılırken biraz daha ilerde 3 bedenin kavgası vardı.

"Ya bırakır mısınız artık Tenten'in yanına gitmem gerek!"

"Naruto'ya bir şey yapmana izin veremeyiz."

"Ya arkadaşlar ne yapayım ben Naruto'ya bırakır mısınız üstüme çullanıyorsunuz bir de."

"Bir dakika sen şimdi aşırı korumacı kuzen modelini oynayıp Naruto'ya bir şey yapmayacak mısın?" Sasuke sordu.

"Hayır tabii ki! Kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz Allah aşkına ya?"

"Tüh be teneffüs boşa gitti. Ben gösteririm o eziğe!" diye söylendi Sasuke.

************************************************************

Sasuke çıkışta abisini arabanın yanında beklerken yanında bir kadınla otoparka geldiklerini gördü.

Kim olduğunu anlamak için gözlerini kıstığında bunun İzumi-sensei'si olduğunu fark etti. Ayrıca abisinin edebiyat öğretmenine olan hayran bakışlarını da...

Sonunda abisi yüzünde bir tebessümle arabaya bindiğinde sordu:

"Abi, aşkı nasıl tanımlarsın?"

İtachi kardeşinin sorusuyla duraksadı ve kaşları havalandı:

"Nereden geldi bu soru bir anda aklına?"

"Hiç öyle sorasım geldi."

İtachi biraz düşündükten sonra cevap verdi:

"Aşk, su gibidir. 2 insan arasında gerçekleşir. Bir taraf oksijen olur, yanındakini yakar, kavurur. Diğer taraf ise bu yakıcılık karşısında hidrojen yani yanıcı olur. Onun bir bakışı, bir sözü, bir hareketi bile tutuşmasına neden olur. Fakat ikisi bu duygularla birleştiği zaman, su gibi aziz olurlar.

Eğer yanlış ilişki olan aşktaki suysa, elektrikli alete dökülen su olur; çarpılmışa döner ikisi de. 

Fakat doğru ilişki olan aşktaki suysa, o zaman yangınları söndüren su olur; her türlü zorluğun üstesinden gelirler."

Sasuke nutku tutulmadan edemedi. Cidden, abisi nereden öğrenmişti bu edebiyatı?

"Başka sorun var mı?" Kardeşine gülümseyerek sordu İtachi.

"İzumi- sensei ile aranızda bir şey mi var?"