Chapter 12-Comfort Zone

66.8K 854 1
                                    


~Shayne~

Dahil sa traffic at layu ng Batangas  laye na akong nakarating ng Mansion, maybe Prince is already sleeping now bukas konalang ibibigay sakanya ang mga laruan.

"Mom, you're late..." Halos mapatalon ako sa gulat ng bigla nalang sumolpot si Prince sa mula sa likuran ko. Oh god magkaka heart attack ako sakanya ng di oras.

"Jeez Prince, mom will die early if you do that again, but anyways sorry for being late lovey..but still i got your request granted." Sabi ko habang  hawak'hawak parin ang dibdib, sinong mag aakala na gising pa siya its already 11:25 in the evening a five years old boy need to be in bed by now.

"Really? Where is it mom?!" I saw excitement build in his eyes. Bumalik ako sa sasakyan at binuksan ang backseat upang kunin ang mga pinamili ko kaninang laruan para sakanya.

"Wow! So many toys! Thanks mom!" Prince embraced and kissed my lips. Ano nalang ang gagawin ko kung walang Prince na dumating sa buhay ko, dahil sakanya nagkaroon ako ng rason upang gnumiti at maging masaya muli.

"Mom? Are you ok?" Napalitan ng pag aalala ang mga mata ni Prince, he's always like this everytime i'm down kahit wala akong sinasabi sakanya alam na alam niyang may probelma ako.
Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako but this time i am not crying because of pain because this time it is because of happiness, My prince is the source of happiness in my life.

"Mom, please don't cry. I don't wanna see you cry, 'cause if you cry I'm hurting," While pouting he manage to dry my tears and cupped my face with those cute little hands. Such a sweet little boy.

"Shhh baby, mom will not cry again, I promise," I said as i kiss his forehead while smiling, hindi na ako iiyak baby...wala ng rason upang umiyak pa ako.

The living room's light is still on, ibig sabihin hindi lang pala si Prince ang gising pa. I grab all the gorcery bags at sabay na kaming pumasok ni Prince while he's hugging all his toys. Na abotan namin sila Mommy at Daddy sa living room na nakapang tulog na.

"Finally you're here..alam moba na hindi namin kayang patulogin si Prince lalo na't ayaw pa niyang matulog? Oh god Shayne he wants to stay up just to wait for you return." I can't help but to chuckle, my son is stubborn just like me.

"Anyways uuwi pa ba kayo anak? Malayo din ang bahay nyo rito, if i were you dito na kayo magpalipas ng gabi." I looked at Prince, he's busy playing with his new toys. Oh well pagod narin ako and i really think its a good idea to stay here for the night.


************

Dahil narin sa kakalaro ni Prince sa mga bagong laruan nito ay agad itong napagod kaya madali ko itong napatulog. Nang bumaba na ako go get some water to drink nakita ko  si Mommy na sa labas ng bahay habang nakatingin sa langit.

"Mom?"

"Baby girl, come," She said as soon as she sees me, agad naman akong lumapit sa kanya at sinalubong ako ng mahigpit ma yakap, yakap na sobrang namiss ko.

"Any problems anak?" Nagulat ako sa tinanong ni Mommy, out of the blue asking me what's my problem? Kinda weird.

"What do you mean mom?"

"Kilala kita Love, I'm your mother kaya alam ko ang bawat kilos mo, kumosta ang site?"

I take a deep breathe and sigh, sa lahat ng problema pwede kang lumapit sa kung sino ang hihingan mo ng payo pero babalik at babalik ka rin sa taong nagdala sayo ng siyam na buwan dahil ito ang mas nakakaintindi sayo.

"I saw him, I didn't know he is our client. He called for an emergency meeting, tapos naghabulan kami sa gitna ng highway like we were a madman owning the streets and then I saw her too, his mistress or shall I say the person he chose than me, no scratch that the woman he loves.."

"Anong plano mo anak? Beside he is still your husband, and just saying matapos ng kasalan niyo ni Andrew your dad and I already wrote out last will of testament saying that all our assets will be yours." Ang mana na isa sa mga dahilan kong bakit kayalangan kong magpakasal sakanya...at ang mana kong bakit ako pinakasalan ni Andrew.

"I don't know Mom, I just really don't know yet." I heaved a sigh again before looking up to see the night sky.

"Don't worry anak, we'll support you no matter what your decision is." napangiti ako sa sinabi ni Mommy then kissed my cheeks, I could never ask for another mom and dad.

After akong kausapin ni Mommy ay ay pumasok na siya sa loob upang matulog  habang ako ay nagpaiwan muna sa labas.

While sitting on a lil bench in our garden area I realized that i should make a good plan as soon a possible para kay Prince.

Ilang minuto pa at napagpasyahan ko ng pumasok sa loob dahil dinalaw narin ako ng antok. Pagkapasok ko sa loob ay bumungad kaagad sa akin ang anak ko na mahimbing na natutulog sa kama ko.

This bed reminds me of so much in my past. Lalong-lalo na ang mga panahon na palagi nalang akong umiiyak ng dahil sa kanya. He is always the reason of my tears..

Kahit limang taon na akong nawala sa Pilipinas ay nanatili parin ang ayos ng loob ng silid ko. It remain the way I left it. Violet parin ang kulay ng silid . At dito rin sa kwarto ko ako unang nagmahal. I still remembered the first day i saw Andrew, he's drinking his coffee when I accidentally bumped into him dahilan upang mamanstahan ang white shirt niya. He's so pissed but he can't yell at the canteen esp if he's going to yell at a student. Ugh!!! Damn i should forget him!!! He's a total cunt.

Saksi ang bawat sulok ng silid na ito ang lahat ng mga saya, pait, at kung ano pang emosyon ang nangyari sa akin. Saksi din ito sa unang pagtibok ng puso ko sa iisang tao. Isang tao na gustong gusto kong maputokan ng fireworks.

Nakakabanas tuloy maaalala yung mga panahon na mukha akong tangang umiiyak sa kanya. Ang gaga ko pala noon, sa kagagahan ko ay ang sarap kong ilublub sa kumukulong tubig.



-LianCullen18

Just His WifeΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα