EA II: Battle Between Two Kingdoms

chapter 35: invitation

Chapter 35: invitation

Roshan's POV

Ang bigat ng pakiramdam ko. Para bang labag sa loob ko ang muling umapak sa diablerie academy. Pero hindi dapat ito ang maramdaman ko. Hindi dapat ito ang isipin ko.

"Morrigan! Saan ka nanaman galing?"  salubong na tanong sa akin ni Reminisce.

"ah, diyan lang sa labas" sagot ko at dumeretso na sa kwarto ko.

Biglang tumunog ang phone ko, text message.

Did you got home safely? —Joachim

 

Hindi ko na sana siya irereply kaso bigla naman siyang tumawag. Ano ba yan.

"hello?"

[you didn't answer kaya akala ko may nangyaring masama na]

"it's not like hindi ko kayang umuwi mag isa"

[I know. After all you're Roshan, the phantom queen]  and I heard him chuckle

"by the way, hindi ko pala natanong sayo kanina"

[what? Kung gwapo ako? Alam mo na sagot diyan haha]

"funny. How's your brother? I heard you went to US to visit your brother"

Bigla siyang natahimik. Hindi siya umimik ng halos isang minuto.

[he—he's gone]

Nagulat kao sa nagging sagot niya. bakas sa boses niya ang kalungkutan. Bakas sa boses niya ang pait na nararamdaman. Alam ko kung paano at ano ang nararamdaman niya. Namatayan siya ng mahal sa buhay. Ako, ang tatay ko, at siya ay ang kapatid niya.

"i-I'm sorry"

[tss, why are you sorry? Wala kang kasalanan. Bakit, ikaw ba dahilan ng pagkamatay niya?]

"no! ofcourse not! Pero umm, condolence"

[nothing to worry about Roshan, I'm glad he's in good hands now. At least he will no longer feel the pain that humans do feel]

Sasagot pa sana ako nang may marinig akong kumatok sa pintuan ng kwarto ko.

"anak, Morrigan, are you there?" mukhang boses ni mommy.

"sige na Chim chim, nandyan na si mommy. Next time na lang ulit" sabi ko sabay end ng call. Patayo pa lang ako nang Makita ko ang text ni Joachim

Roshan, don't forget that if you don't remember a thing using your brain, then it will be a lot better to use your heart to remember. Stay safe