EA II: Battle Between Two Kingdoms

chapter 29: not again

Chapter 29: not again

 

Nicolo’s POV

 

Her…her blue eyes. Her eye color. Yung mata nya… p-paano, paano nagging kulay tubig ang mata niya? Pearl is the water element holder and she even prove it to us pero si Roshan… how can she have that eye color?

“yo-your eyes” yan lang ang lumabas sa bibig ko matapos kong Makita ang kagulat gulat na pangyayari

“my eyes?” balik niya sa akin sabay kurap. At sa muling pagbukas ng mata niya, muling bumalik ang dating kulay ng mga mata niya.

“what about my eyes? May dumi ba?” tanong pa niya. I don’t kow what to say. Wait, guni guni ko lang ba iyon? Ugh. I’m sure na nakita ko iyon with my very own eyes.

“tutal ayaw mong sumagot, magtatanong ulit ako. Why are you here?” gatong pa nya. Napangisi ako dahil dito

“eh ikaw, anong ginagawa mo dito?” balik na tanong ko sa kanya

“don’t you see I’m talkig to someone over the phone? Tss.” Sabi pa niya. I know this is Roshan but there’s something weird.

“at sino naman ang kausap mo? Mom mo?” tanong ko sa kanya. Halata ang pagkagulat niya sa tanong ko. She didn’t expected na narinig ko ang usapan nila.

“it’s none of your business. And by the way, did you ever heard of the word Privacy? I think you should check that out. It seems that you don’t know it” sabi nya pa sabay lagpas sa akin para bumalik sa pool side pero agad kong hinila ang braso niya para pigilan siya.

“kelan mo pa nakausap ang mom mo? As far as I know hanggang ngayon ay hindi pa sya nakikita” sabi ko sa kanya. Lumingon sya ng bahagya na kung saan kalahati lang ng mukha nya ang kita ko

“again, it’s none of your business” madiin niyang sabi pero dahil sa makulit ako, iniharap ko siya sa akin na ikinagulat naman niya.

“WHAT’S YOUR PROBLEM?” sigaw niya sa akin na ikinagulat ko din

“you! What’s your problem!? Are you really Roshan?” sigaw ko pabalik sa kanya

“ofcourse I’m Roshan! Kelan pa ako hindi naging si Roshan? I may have some memory loss pero at least ako hindi nasisiraan ng bait at kung ano ano na lang ang naiisip!” sagot niya pabalik sa akin

“you’re acting strange! I don’t even know if you’re the real Roshan! You may look like her, act like her, but for your attitude, it’s far way more worse than Roshan. Ano bang nangyayari sayo?” tanong ko na sa kanya na ikinaiwas ng tingin niya.

Natahimk kami. Silence occupied this place. She cannot answer and I cannot speak. What’s worse? Baka mamaya hindi pala si Roshan ito. But I have this instinct na si Roshan talaga ang kasama namin pero may problema lang siya and acting all these weird stuffs.