My precious number 13 [ completed]

අවසානය💜️(Chapter 17)

" කෝ දැන් අඬන්න එපා.මැනික මේ අහන්නකෝ මෙතනින් මේක විසදගෙන අපි ඉස්සරහට යමු.කෝ ඉතින් මොකුත් කියනෙ නැත්තෙ ඇයි?"

" ඔ...ඔයා....කොහොමද මට සමාව දෙන්නේ..ජි..මින්ශී..මම ඔයා ගැන ගොඩක් නරක විදිහට හිත..ලත්......අආ....."

අමාරුවෙන් ඉකිගහ ගහ ජීවෝ වචන පටලවන් කියවනවා .

" එදා මම දැක්ක දේ මම නරක විදිහට හිතා තරම් මම ගොඩක් නපුරු උනා ..මියන්හේ ..මෝඩ විදිහට ...හැසිරුනාට ."

" අනියා.....මම අමතක කරා .ඔයා දන්නවද මේ ගත උන අවුරුදු ගානටම මටඔයාව මතක් නොවුන දවසක් නෑ මැනික. හැම කොන්සර්ට් එකකටම යනකොට මට ඔයාව මතක් උනා .ඔයත් එයාලගෙ කොටසක් වෙලා මම දිහා ගොඩක් ආදරයෙන් බලන් ඇති කියල මටහිතුනා.කොහෙ ගියත් මොනව කරත් මට ඔයාව විතරයි මතක් උනේ මැනික.අනන්තවත් මට ඔයාව මතක් වෙනකොට මට හිතෙනවා මම ගොඩක් ආර්ත්මාර්තකාමී කියලා.මම මගේ ජීවිතය අනාගතය වෙනුවෙන් ඔයාගෙ ජීවිතයට බලාපොරොත්තු දුන්න කියල මට හිතුනා.
තවත් වෙලාවකට මම හිතුවා ඔයා ලස්සන ජීවිතයක් ලස්සන පවුලක් හදන් ගතකරනවා කියල මට හිතුනා.

මේ ඔක්කොම ඉවර කරපු දවසෙ මට දැනුන සතුට කියල නිම කරගන්න බැරි තැරම් .ඒත් ඒ සතුට තිබ්බෙ ටික වෙලාවක් විතරයි .මම
මැනිකව හොයන්න ගියාම මට කෙනෙක් කිව්ව මගේ මැනික මේ ලෝකෙන් යන්න ගිහින් කියල .එදා මම මැරිල ගියානම් කියල මට හිතුනා.
ඒත් අපේ ඉරනම් හරිම පුදුමාකාරයි මෙතනට වෙලා අඬ අඬ හිටපු මට මගේ කෙල්ලව ආයෙම හම්බඋනා.

මෙච්චර වෙලා කියව කියව හිටපු ජිමින් එක පාරටම මොකක් හරි මතක් උනා වගේ

"ඔයා එදා මෙතනදි මාව අදුරගත්තෙ නැද්ද එතකොට 😳"

ජිමින්ගෙ පපුවට ඔලුව තියන් ඉදපු ජීවෝ හිමින් ඔලුව උස්සල ඇස් වල කදුලු පිහිදාගෙන ජිමින් දිහා ගොඩක් ආදරයෙන් බැලුවා..

" එහෙම වෙන්න මට ඔයාව මතක නැති වෙලා තිබ්බෙ නෑනෙ ජිමිනී.එදා ඔයා මාව දැක්කට මම ඔයාව දැක්කෙ එදාට කලින්
පිස්සුවෙන් වගේ පාර දිගේ දුවගෙන ගිය මනුස්සයෙක් මගේ ඇගේ හැප්පිපිලා එයාගෙ බ්‍රේස්ලට් එකත් මගේ ඇඟේම හලල දුවල යනකොට මම කීයටවත් හිතුවෙ නෑ ඒ ඔයා කියලා"