The truth comes(voltooid)

bedtime

"sorry, het spijt me. ik had je nooit"zegt flinn dan, maar ik onderbreek hem en zeg;" het is niet jou schuld. ik wil dit ook, echt waar". hij kijkt me niet begrijpend aan, zou ik ook doen. ik breek zijn kus af en zeg daarna dat ik wel met hem wil zoenen, das gek, dus besluit ik het uit te leggen"ik had een dagflits van mij en sam". flinn kijkt met met medelijden aan en geeft me dan een knuffel. ik verberg mijn hoofd en tranen in zijn shirt en voel langzaam zijn shirt nat worden van mijn tranen, maar het kan me niks schelen en blijf gewoon liggen. na een uur hoor ik dat flinn aan het snurken is. er ontstaat een grootte grijns op mijn gezicht, terwijl ik naar hem staar. hij is zo schattig als hij slaapt, ook als hij niet slaapt. hij is altijd schattig. ik hoop ooit dat ik kan zeggen dat deze schattige jongen van mij is. mijn bezit. ik ben niet hebberig, ik ben gewoon verliefd. als ik na 5 minuten nog steeds aan et staren ben word ik uit mijn gedachtes gehaald door de aller schattigste stem ooit, zijn ochtend stem."ik weet dat ik erg lelijk ben, maar dat hoef je niet zo overdreven aan me te laten merken hoor". waarom zegt hij dat nou? hij is juist zo schattig en omg het is me nog nooit opgevallen, maar dat strakke shirt zie je zes perfecte blokjes heen. "je bent perfect" zeg ik dan dromerig, terwijl ik staar naar zijn 6 strakke, maar beangstigende 6 blokjes. hij merkt dat ik ze zie en doet snel de dekens weer over hem heen. "nee, waarom doe je dat?!"schreeuw ik dan,oeps. dat was misschien iets te overtuigend. nou ja, als ik toch al gek bezig ben kan ik ook gewoon nog ff verder gaan. ik trek de deken weer van hem af en glij met mijn vinger over zijn shirt heen. zijn spieren spannen zich aan door mijn vinger. hij is gespierd! ik voel alles zo krachtig er door heen. flinn kijkt me verwarrend aan en zegt dan;" doe dat niet ik ben dik" en trekt de deken weer over zich heen, maar ik houd hem tegen en zeg;" gestoorde kip. je bent het tegenovergestelde van dik. je bent zo krachtig en hard. je bent perfect"heel voorzichtig schuif ik ook zijn shirt omhoog. moet ik dit wel doen? ga ik niet te ver? maar mijn nieuwsgierigheid en wilskracht is te groot en gaat verder, als zijn shirt helemaal boven is kijk ik vol passie naar zijn sixpack. hij is zo perfect. dat zeg ik trouwens echt te vaak, maar hij is het ook gewoon. voorzichtig glij ik langzaam met mijn vingertop over de 6 blokjes. flinn pakt mijn pols vast en kijkt me aan. als ik verdrink in zijn ogen val ik zonder dat ik het door heb boven op zijn sixpack.dan staren we minuten lang naar elkaar tot ik uit het niets de wil heb en het echt niet tegen kan houden. ik kus hem en vraag om toestemming hij opent zijn mond een kleinstukje en laat me toe. na een poosje draait hij me om en kijkt me verwachtingen vol aan. nu ligt hij boven en ik onder."ik wil nog niet verder gaan dan dit, sam"fluister ik dan bijna, maar hij onderbreekt me en zegt:"ik begrijp je neem de alle tijd die je nodig hebt, maar deze kan ik echt niet missen" en hij kust me weer met zijn armen gestrekt heeft hij mijn polsen vast en lig ik met mijn armen boven mijn hoofd, zo cliche."waar denk je aan?" vraagt hij dan, terwijl hij zijn lippen weer van de mijne haalt. valt het dan zo op."het leek of je er niet bij was" gaat hij verder."ik dacht aan deze cliche houding van ons" zeg ik dan lachend. "dit is vanaf nu geen cliche houding meer, dit is onze houding"zegt hij dan en kust me weer. opeens vliegt de deur met een rotgang open. mam en pap staan in de deur opening"oh, sorry. we dachten dat er wat ergs was gebeurd vanwege die popcorn en die krukken midden in de hal, maare over 10 minuten gaan we eten, oke?" zegt mam dan gehaast en voor dat ik nog kon antwoorden was ze al weer weg. ik en Flinn schieten tegelijkertijd in de lach. ik merk nu pas dat Flinn's shirt nog steeds omhoog gekropen zit. ik merk dat ik weer aan staren ben, want nog geen minuut later zegt flink;"dit is eigenlijk wel oneerlijk he?". ik snap wat hij bedoelt en wurm mijn polsen los uit zijn greep. terwijl nog steeds onder hem lig trek ik mijn shirt sierijk uit en sla mijn armen om zijn nek, maar net als ik hem weer wil kussen begint hij te grijnzen en laat zich boven op mij vallen. "uhgg"komt er dan uit me en probeer quasi-boos hem aan te kijken , maar na 5 seconde lig ik ook in een deuk van het lachen. hij komt van me af, pakt mijn heupen en duwt me in zijn holletje. na 3 min verbreekt hij de stilte en zegt:"zullen we maar is iets gaan eten?". Oh ja, ik heb al 24 uur niks meer gegeten ondertussen. ineens heb ik heel erg vel trek en maakt mijn buik een raar, gek en hard geluid."dat zie ik als een ja" zegt hij dan lachend, terwijl hij me optilt en me op de bedrand neer zet. als we iets simpels aan hebben getrokken, daarmee bedoel ik een jogingsbroek en mijn pyjama shirt gaan we naar de woonkamer mijn krukken was ik vergeten dus tilde Flinn me op dezelfde manier als vanochtend op en bracht me naar de woonkamer. mijn moeder en vader waren tv aan het kijken, toen ze merkte dat we aankwamen lopen keken ze ons tegelijk grijnzend van oor tot oor aan. ik keek weg en verstopte mijn hoofd ik Flinn's shirt. ik word daar altijd zo verlegen van, van dit soort situaties.