The truth comes(voltooid)

Onverwachts

Huilend duik ik naar beneden. Alles stress komt er met 1 klap uit. Alle woede, verdriet, verwarring het ontploft en vlucht naar buiten. Ik hoor rennende voetstappen dichterbij komen. Emma zat verbijsterd naast. Wat heeft zij nou? Ze staart me maar aan. Nu bedenk ik me voor het eerst wat me allemaal gebeurt is na de verhuizing. Hoe moeilijk leven ik heb gekregen. Vroeger was alles makkelijk, ik hoefde echt nergens over in te zitten of over na te denken. Mijn leven was perfect. En nu, nu is alles verwarrend en onduidelijk, maar vooral moeilijk. Het leven hier is moeilijk. Je word er moe van en kan er slecht van slapen. Je hebt altijd honderden vragen die door je hoofd spoken en langzamerhand beantwoord worden, maar die antwoorden laten lang op zich wachten."gaat het?" Vraag Flinn dan. Ze zijn ondertussen naast me komen zitten.gaat het?is dat het enige wat hij kan verzinnen!uhg, wat een nerd. Die vraag kan iedereen op dit moment wel voor me invullen! Daar hoef je echt geen hoog genie voor te zijn. Dan voel ik zijn hand over mijn rug glijden.langzaam, zacht en steeds iets lager maar zelfverzekerder. De beweging niet sterke tinteling achter en koude lucht kwam steeds weer voor de hand in de plaats. Het voelde fantastisch. "Wie is dat?" Vraag ik me dan af."ik,flinn" zegt hij dan. En hij trekt snel zijn hand weer in. "Kut, zei ik dat hardop!?" Zeg ik dan met een gebroken stem. dan hoor ik gelach"ja, dat zij je hard op" zegt hij dan. Daar moet ik echt is mee kappen. Dan zie ik hem. De jongen van waar alle verwarring en moeilijkheid vandaan kwam. De jongen waar niks van te snappen viel. Die mijn steun en toe verlaat was. Die de beste schrijver ooit was, maar vooral mijn liefde! Twee oceaan blauwe ogen staren me aan. Ze doorboren mijn gedachtes en kijken me hoopvol aan. Dan doe ik iets wat niemand had verwacht. Ik zelf niet eens, maar hij keek gewoon zo aan dringend aan. Wie weerstaat dat nou? Die afstand vooral dat deed het hem. de actie kwam Volgens mij voor iedereen onverwachts.