The truth comes(voltooid)

Lafaard

Ik kijk verbaasd om me heen, hoe kan dit?waarom heb ik dit nog nooit gezien?wat ben ik dom! Waarom zij hij niks?! Hoe heeft hij me kunnen laten gebruiken door een ander?! Hoe heeft hij hier mij niet bij geholpen of ingegrepen?! Wat een lafaard!! Hij heeft alles gezien en loopt altijd een stap voor, maar nu niet! Nu neem ik hem te pakken en ben ik hem een stap voor....

Ik pak het papiertje op van de grond en ga op het bankje in mijn kledingkast zitten. Mijn vingers glijden over het logo van het bedrijf. Het bedrijfslogo wat ik iedere dag zie, dag in dag uit.
Op zijn tas, boeken, shirt of op zijn telefoon hoesje, maar nog nooit op dit vertrouwde briefje waar ik er al tientallen van heb en allemaal met hetzelfde logo, maar ik heb het nooit gezien.

Op allemaal niet, waarom niet? Omdat ik dom ben ?blind? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik dit niet zo zal vergeten en langs me heen laat gaan. ik ga hem dit zeker niet toejuichen, maar keihard betaald zetten zal ik ook niet doen. Ik doe dit subtiel.

Het eerste wat ik doe is Sam bellen, maar net voor ik op het groene telefoontje klik bedenk ik me en pak mijn tas en mijn sleutel. Ik ren naar buiten, pak mijn fiets en spring er op.

Ik heb nog nooit zo snel gefietst naar Loïs. Ik moet het goed met haar maken. Het is mijn schuld. Het is allemaal mijn schuld. Ze zeggen altijd dat het aan 2 kanten ligt, maar dit keer niet. Dit keer is het 100% mijn schuld en dat ga ik haar vertellen. Ze wilde me alleen maar helpen.....

Ik gooi mijn fiets neer en bel aan dan bedenk ik me dat de sleutel boven de deur op de reling verstopt ligt. Ik spring en grijp in 1 keer direct raak. Ik glimlach even, maar stop direct de sleutel in het gat en op de deur.

Recht tegen over me staat ze. Met tranen in haar ogen en over haar hele gezicht. Ikzelf was ook al begonnen op de fiets met het verzamelen van vocht. Ik probeerde er tegen te vechten, maar het lukte niet en zo te zien heeft Loïs precies hetzelfde.

Ik vlieg haar in de armen en zeg dat het me spijt. Loïs mompelt het ook uit haar mond, maar ik houd het tegen en zeg dat ze niks fout heeft gedaan. Het was volkomen mijn schuld. En dat moet ze weten.

Na een poosje te hebben staan knuffelen en snikken nemen we een kop chocomelk, gewoon omdat het kan en vertel wat ik ontdekt heb en wat ik van plan ben. Loïs begint van oor tot oor te grijnzen en helpt me dan met het verbeteren van mijn plan.