Έρωτας & Εφιάλτης

Κεφάλαιο 4

Εκείνο το μεσημέρι η Μελίνα ήταν ενθουσιασμένη που θα έβγαινε με τον Άρη και άρχισε αμέσως να ετοιμάζεται. Ήθελε να είναι στην τρίχα απόψε και έτσι έβγαλε όλα τα ρούχα απ΄τη ντουλάπα της για να αποφασίσει τελικά τι θα φορέσει. Λατρεύει τα ψώνια και ιδιαίτερα τα όμορφα και κομψά ρούχα που την έδειχναν ακόμα πιο όμορφη. Για εκείνη όσο ακριβό κι αν ήταν ένα ρούχο θα το αγόραζε, γιατί για τα μόνα πράγματα που δεν υπολογίζει τα χρήματα ήταν τα ρούχα, τα κοσμήματα, οι τσάντες και τα παπούτσια. Όμως αυτό που δεν ήξερε είναι ότι η εξωτερική ομορφιά δεν κάνει τον άνθρωπο. Στον Άρη δεν άρεσε να σπαταλάει λεφτά για να αγοράσει κάτι τόσο ακριβό, παρόλα αυτά την έχει αγαπήσει έτσι όπως είναι και ιδιαίτερα για τον όμορφο χαρακτήρα της που βγάζει προς τα έξω.
Η ώρα περνούσε και ο Άρης πλησίαζε προς το σπίτι της Μελίνας. Έδειχνε ενθουσιασμένος αλλά από μέσα του ήταν ανήσυχος για το αποψινό θέμα συζήτησης. Άνοιξε το ραδιόφωνο και έβαλε λίγη μουσική για να χαλαρώσει.
Όταν έφτασε στο σπίτι της, της έστειλε μήνυμα και την περίμενε να βγει έξω. Πέρασαν μερικά λεπτά ώσπου η Μελίνα βγήκε έξω φορώντας μια ροζ μπλούζα ζιβάγκο και ένα μαύρο στενό παντελόνι το οποίο στη μέση έδενε με μια ζώνη, αφήνοντας τα κατάμαυρα μακριά μαλλιά της να πέφτουν πίσω στην πλάτη της. Ο Άρης την κοιτούσε προσηλωμένος από την κορυφή ως τα νύχια.
«Σου έλειψα;» τον ρώτησε η Μελίνα μπαίνοντας στο αμάξι.
«Έλα πιο κοντά για να σου πω» είπε τραβώντας την προς το μέρος του.
Ένωσε τα χείλη του στα δικά της δημιουργώντας ένα φιλί γεμάτο έρωτα.
Της χάϊδευε τη μέση κι εκείνη είχε τυλίξει τα χέρια της γύρω από το κεφάλι του ώσπου έκαναν μια παύση.
«Γιατί με κοιτάς έτσι;» του είπε χαμογελώντας.
«Μ' αρέσει».
«Μα..».
Ο Άρης έφερε το δάχτυλό του μπροστά στα χείλη της. «Σςς, δεν χρειάζεται να πεις τίποτα».
«Χμ καλά που θα πάμε;»
«Σήμερα επειδή είμαι και καλός άνθρωπος θα διαλέξεις εσύ το μέρος».
Η Μελίνα τον κοίταξε σκεπτική. «Δεν ξέρω, μου βάζεις δύσκολα».
«Είναι δύσκολο να διαλέξεις που θες να πάμε ματάκια μου όμορφα;» τη ρώτησε χαϊδεύοντας το μάγουλό της.
«Ναι αφού δεν είχαμε προγραματίσει το μέρος».
«Καλά σκέψου, αλλά πριν έρθει το ξημέρωμα» της είπε για να την πειράξει.
«Το αποφάσισα. Πάμε σινεμά» του είπε χαμογελώντας.
Ο Άρης έμεινε έκπληκτος. «Αφου εσύ δε βλέπεις πολλές ταινίες».
«Το ξέρω, αλλά έχω διάθεση να δω τώρα επειδή είμαι μαζί σου».
Εκείνος κρατώντας το τιμόνι, της έριξε ένα βλέμμα και ένωσε ξανά τα χείλη τους.
Όση ώρα εκείνος είχε βγει με τη Μελίνα, η Δανάη ήταν στο σπίτι μόνη της. Ήταν αποφασισμένη να βγάλει από μέσα της όλη την αρνητική ενέργεια που είχε και να αφοσιωθεί σε κάτι δημιουργικό. Έτσι λοιπόν κατέβηκε στην κουζίνα και ξεκίνησε να μαγειρεύει. Ήθελε να φτιάξει ένα κέικ σοκολάτα και έβγαλε απ΄το ντουλάπι όλα τα υλικά που χρειαζόταν. Πριν αρχίσει έβαλε την ποδιά της για να μην λερωθεί και έπιασε τα μαλλιά της κότσο.
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού και έτρεξε να απαντήσει.
«Ναι;» απάντησε λαχανιασμένη.
«Έλα Δανάη, ο Χρήστος είμαι».
«Α γεια σου Χρήστο ο Άρης δεν είναι εδώ αν τον ψάχνεις».
«Ναι έχει κλειστό το κινητό του και νόμιζα μήπως ήξερες εσύ που είναι» της απάντησε εκείνος. «Γιατί ακούγεσαι έτσι έκανες κάτι πριν;»
«Ναι μαγείρευα ένα κέικ και έτρεξα να το σηκώσω».
«Χμμ κατάλαβα, πολυάσχολη μας έγινες» της είπε για να την πειράξει.
«Να σε αφήσω για να πάω να συνεχίσω;»
«Πωπω»
Η Δανάη έδειχνε ενοχλημένη. «Χάζεψες;»
«Ας πούμε πως ναι».
«Αχ έλεος».
«Ίδια ο αδερφός σου γίνεσαι όταν θυμώνεις».
«Καλά κάνω» του είπε αγανακτισμένη.
«Καλά τότε σε αφήνω να συνεχίσεις».
«Εμμ, μήπως θέλεις να έρθεις για παρέα;»
Ο Χρήστος χάρηκε με την πρόταση της Δανάης παρόλο που δεν της το έδειξε. «Αλήθεια το λες;»
«Ναι».
«Δεν είχες θυμώσει;»
«Είχα αλλά θέλω παρέα».
«Χμμ, καλά θα έρθω. Να δοκιμάσω και το κέικ που έφτιαξες» της είπε με ένα χαμόγελο.
«Ωραία τα λέμε σε λίγο τότε».
Ο Χρήστος και η Δανάη έκλεισαν το τηλέφωνο κι εκείνη ικανοποιημένη πήγε να συνεχίσει το κείκ.
Ο Άρης και η Μελίνα φαίνονταν να περνούσαν καλά, καθώς μόλις τελείωσε η ταινία βγήκαν έξω.
«Σου άρεσε;» του είπε η Μελίνα κρατώντας το χέρι του.
«Καταπληκτική».
«Αλήθεια;»
«Ναι σου λέω. Να την ξαναδούμε».
«Τι σου άρεσε περισσότερο;»
«Εε...εσύ μωρό μου» της είπε και την έφερε κοντά του.
«Άρη.. όχι εδώ, έχει κόσμο».
«Τι με νοιάζει εμένα ο κόσμος. Για μένα εσύ είσαι ο κόσμος μου» της είπε δίνοντάς της ένα φιλί στα χείλη.
«Σ' αγαπάω».
«Κι εγώ, πάμε στο αμάξι»
Η Μελίνα τον σκούντηξε ελαφρά κοιτάζοντας γύρω της.
Ο Άρης ακούμπησε την παλάμη του στο μάγουλό της. «Να ξέρεις ότι σ΄αγαπάω πολύ και δε θα αφήσω ποτέ τίποτα και κανέναν να μπει ανάμεσά μας» της είπε ο Άρης και της έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.
Η Μελίνα χώθηκε στην αγκαλιά του. «Πως σου ήρθε να μου το πεις αυτό τώρα;»
«Θέλω να το θυμάσαι για πάντα» της είπε εκείνος καθώς έφερνε το κεφάλι της στο στήθος του.
Ο Άρης δεν είχε βρει ακόμα το θάρρος να της πει για τη Ναταλία γιατί δεν ήθελε να χαλάσει αυτή την υπέροχη στιγμή μεταξύ τους και ήθελε να βρει την κατάλληλη ευκαιρία. Ήθελε να κερδίσει ξανά τη φιλία του με τη Ναταλία αλλά δε θα της επέτρεπε να γίνει τίποτα παραπάνω.
Η ώρα περνούσε και ο Χρήστος με τη Δανάη ήταν στο μπαλκόνι του σπιτιού της και έτρωγαν το κέικ που έφτιαξε. Εκείνη τη νύχτα ο Χρήστος ήθελε να της δείξει έναν άλλον εαυτό πιο ευαίσθητο και τρυφερό.
«Πραγματικά το κέικ είναι φανταστικό» της είπε αρπάζοντας άλλο ένα κομμάτι απ΄το τραπέζι.
Η Δανάη χαμογέλασε. «Δεν περίμενα να σ΄αρέσει, αντιθέτως περίμενα να με κοροϊδέψεις».
«Να σε κοροϊδέψω γιατί;»
«Εε...δεν ξέρω απλά συνήθως λες κάτι παραπάνω».
«Χμμ, κάτι κάνεις και από μαγειρική» της είπε εκείνος και γύρισε το κεφάλι του απ΄την άλλη πλευρά.
Η Δανάη ένιωσε θιγμένη. «Άρχισε πάλι».
Ο Χρήστος γύρισε να την κοιτάξει. «Εσύ δεν είπες να πω κάτι παραπάνω;»
«Τέλος πάντων».
«Ο Άρης είναι με τη Μελίνα έτσι;»
«Λογικά ναι».
«Θα τον προλάβω;» τη ρώτησε κοιτάζοντας το ρολόϊ στο χέρι του.
«Γιατί; βιάζεσαι;»
«Απλά έχω να ξυπνήσω νωρίς αύριο για να πάω προπόνηση».
«Τι προπόνηση;»
«Ξεκίνησα μπάσκετ πριν ένα μήνα».
Η Δανάη έμεινε έκπληκτη. Δε φανταζόταν ποτέ τον Χρήστο να παίζει μπάσκετ. Σιγά σιγά αρχίζει να μαθαίνει διάφορα πράγματα γι' αυτόν που δεν τα ήξερε. «Αλήθεια παίζεις μπάσκετ;»
«Ναι δε στο είχε πει ο Άρης;»
«Ο Άρης δε μου λέει τίποτα τώρα τελευταία».
«Δε πειράζει στα λέω εγώ» της απάντησε ο Χρήστος και της έκλεισε το μάτι. «Λοιπόν μικρή πρέπει να φύγω εγώ γιατί αύριο δε θα ξυπνάω».
«Δεν είμαι μικρή. Μην ξεχνάς ότι σε περνάω».
Ο Χρήστος σηκώθηκε απ΄την καρέκλα και μπήκε μέσα. «Μ' αρέσει αυτό».
«Έλεος» είπε κλείνοντας τη τζαμαρία
Εκείνος πλησίασε κοντά της. «Θα τα πούμε αύριο μικρή».
«Δε θα τα πούμε καθόλου».
«Καλά όπως θες. Καληνύχτα μικρή». Ο Χρήστος άνοιξε την πόρτα και έφυγε κάνοντας τη Δανάη να αφηνιάσει.
Ήταν αργά και ο Άρης συνόδεψε τη Μελίνα στο σπίτι της.
«Θα φύγεις τώρα;» τον ρώτησε η Μελίνα παραπονεμένα.
«Ναι, αν και δε το θέλω καθόλου» είπε καθώς της έπιανε το χέρι.
Η Μελίνα τον κοίταξε μεγαγχολικά.
«Τι έπαθες;» τη ρώτησε βάζοντας μια τούφα της πίσω από το αυτί της.
«Δε θέλω να πάψεις να μ΄αγαπάς».
«Πως σου πέρασε αυτό από το μυαλό;»
«Απλά έχω ένα προαίσθημα ότι θα συμβεί κάτι».
Ο Άρης την έφερε στην αγκαλιά του. «Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα και δε θα πάψω ποτέ να σ΄αγαπάω. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου από την πρώτη στιγμή. Δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό».
«Κι εγώ σ΄αγαπάω. Πάω τώρα γιατί είναι αργά. Θα τα πούμε αύριο» του είπε η Μελίνα βγαίνοντας από το αμάξι.
«Έτσι θα φύγεις;»
Η Μελίνα τον πλησίασε και του χάρισε ένα φιλί που διήρκησε δευτερόλεπτα.
«Καληνύχτα ομορφιά μου».
«Να προσέχεις στο δρόμο» είπε και βγήκε από το αυτοκίνητο.
Ο Άρης την κοιτούσε να περπατάει δαγκώνοντας τα χείλη του. Κούνησε το κεφάλι του χαμογελώντας και έφυγε για το σπίτι του.

Hey, πως είστε;

Τα επόμενα κεφάλαια έχουν περισσότερο ενδιαφέρον γι' αυτό μην χάνετε τίποτα❤️

Θα εκτιμούσα την ψήφο σας και αν σας άρεσαν τα μέχρι τώρα κεφάλαια κάντε και ένα σχόλιο, δέχομαι γνώμες🥰

Τα λέμε στα επόμενα🤍