𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜

Hoofdstuk 3.14 - Waar Was Je

Nog geen twee minuten later staat iedereen in de tuin van Matthyas. Juliette was naar beneden gerend nadat Xavier haar het nieuws had gebracht. Hoe kon haar jongste broertje in godsnaam weg zijn? Die jongen had geen idee hoe een buslijn werkte, zijn fiets stond er nog en ver kon hij niet zijn binnen drie kwartier want hij raakte al afgeleid van een vlieg.

"Matt denk na," probeert Koen kalm, "waar kan hij zijn? Ging hij iets doen vandaag?" Matthyas denkt na. Zijn hoofd maakt overuren. Waar kon zijn jongste in godsnaam uithangen? "Kutzooi," krijgt Matt eruit als hij de jongens aankijkt. "Hij is naar Rotterdam!" 

De jongens kijken Matt vreemd aan, wat moest die jongen in godsnaam in de grote stad. "Want? Waarom zou hij daar zijn Matt?" Er komen honderden vragen op hem af, totdat Juliette ingrijpt. "Hij is die knuffel halen of niet pap?" Matthyas kijkt zijn dochter aan terwijl hij zachtjes knikt. 

"Oke we gaan het zo doen," zegt Rob om orde in de chaos te scheppen, "Matt jij blijft bij Guus thuis mocht Jurre magisch naar huis komen, ik blijf wel bij jou maat. Jamie blijft ook wel bij ons thuis en Juultje bij Koen?" De meiden knikken en gaan alweer terug, mocht Jurre toch terug komen. 

"Ik ga wel met Miel in de auto," zegt Raoul gehaast terwijl ze al richting het huis van Raoul rennen. "Koen ga jij met Xav en Juul?" Koen knikt en trekt beide mee richting zijn eigen huis. Rob trekt de langere jongen in een knuffel die nog steeds in de volle paniekmodus staat. "Rob wat als er iets is gebeurt met hem?" Rob trekt hem nog dichter tegen zich aan, "het komt goed Matthyas. Ik bel je ouders en broertjes oke. Misschien kan Jaïr wel kijken tijdens zijn pauze in Rotterdam." Matthy laat een trillende zucht los en zijn hele lichaam is aan het trillen.

"Ik ga even kijken of Guus oke is," krijgt hij er nog snikkend uit. Godverdomme wat voelde hij zichzelf een slechte vader. 

Jurre hoort de buschauffeur wat roepen en kijkt dan uit het raam. Hier moest hij zijn. De koopgoot in Rotterdam, daar was vast wel een intertoys in de beurt. Hij stapt gelukzalig uit, maar dat geluk slaat al snel om in paniek. Er waren toch wel erg veel mensen. Daar had hij dan weer absoluut geen rekening mee gehouden. 

Na een paar keer diep in en uit ademen, wat hij van Matthyas had geleerd, loopt hij de drukke straat van Rotterdam in. Hij start zijn zoektocht naar de intertoys terwijl geen idee heeft dat er op dat moment ook een zoektocht naar hem is gestart. 

Koen, Juul en Xav reden richting Rotterdam en zouden vanuit buiten naar binnen werken terwijl Milo en Raoul juist van binnen naar buiten gingen. Zij zouden hun zoektocht starten bij de markthal van Rotterdam, de koopgoot uit tot ze bij de Euromast kwamen. Daar zouden de andere ook aankomen. 

"Raoul," brengt Milo voorzichtig wanneer Raoul zijn auto na een goede twintig minuten rijden in een garage parkeerde. Raoul draait zijn hoofd richting Milo waar bij een ieder ook de tranen over hun wangen stroomde. "Denk je dat we hem kunnen vinden?" Raoul zucht, hij had om eerlijk te zijn geen idee hoe groot de kans was. "We moeten wel he," zucht hij zacht, "Matthyas kan dit ook niet meer verwerken op een gegeven moment Miel." 

Milo knikt begrijpelijk en klikt zijn gordel los. "Je hebt hier vier grote speelgoed winkels en wat kleinere," begint Raoul weer als ook hij uit is gestapt, "laten we bij de grotere beginnen want als ik de leeftijd van Jur zou hebben dan zou ik ook naar de grote gaan." Vandaag werd weer pijnlijk duidelijk dat ook Jurre dingen uit kon halen die het hele leven aan eenieder op zijn kop zette. 

"Laten we dan maar bij de intertoys beginnen." Het was ondertussen ook alweer twee uur geleden dat Matthyas Jurre voor het laatst had gezien om zijn schoenen aan te trekken. "Heeft hij zijn telefoon bij zich?" vraagt Milo ineens als ze richting de intertoys lopen in de koopgoot. Raoul schudt zacht zijn hoofd terwijl hij zijn eigen telefoon weer in zijn zakken doet. "Nope," zucht hij als ze de intertoys naderen, "dat was ook het hele probleem." 

Milo knikt en loopt samen met Raoul de intertoys binnen. "Goedendag." Raoul spreekt de eerste de beste persoon aan die hij kan vinden die voor de winkelketen werkt, "heeft u toevallig dit jongetje gezien? Hij is al zo'n twee uur zoek en we denken dat hij hier is." De medewerker kijkt naar de foto waar een lachende Jurre op te zien is. Langzaam schudt hij zijn hoofd en verlaten Milo en Raoul teleurgesteld de winkel. 

"Er zit er ook eentje aan de andere kant van de koopgoot," zegt Milo snel als ze wat sneller gaan lopen. Ze weten dat ze nu echt haast moeten gaan maken omdat ze zelf ook in paniek lijken te schieten. "Ja en als hij daar niet is Miel?" De altijd rustige Raoul heeft het voor elkaar gekregen om helemaal in de paniek te schieten. "Ja Roel dan weet ik het ook niet." 

Als ze ineens voorbij een bankje lopen in de koopgoot, stopt Raoul ineens met lopen. "Bel Matthyas en Koen!" Raoul loopt op het bankje af en volgt Milo hem met zijn blik. Daar op het bankje zat de jongen die ze zochten. Met trillende handen pakt Milo zijn mobiel en belt hij de vader van het jongetje. 

Na twee keer over te zijn gegaan klinkt de paniekerige stem van Matthyas door de telefoon. "We hebben hem," zegt Milo opgelucht, "Raoul is nu bij hem. We komen eraan." Milo loopt richting het bankje en gaat gehurkt voor Jurre zitten. "Sorry ome Miel." Jurre had ook tranen in zijn ogen, waarschijnlijk had hij het zichzelf ook helemaal anders voorgesteld dan hoe het nu uit was gepakt. "Ik wil papa," huilt hij nu ook uit. Raoul trekt de jongen in een knuffel, "we gaan naar papa oke. Neem je knuffel mee, dan gaan we daarheen."

~

De rode alfa draait de dijk af en Juliette sprintte naar de achterdeur. Ze trekt haar broertje eruit en houdt hem stevig vast. "Laat me niet meer zo schrikken oke," huilt ze. Jurre huilt ook, maar als hij Matthyas zijn kant op ziet komen lopen komen de watervallen pas echt. 

"Sorry papa," huilt hij hard. Matthyas trekt hem in een stevige knuffel. "Het is goed Jur," fluistert hij zacht, "het komt altijd goed." 

Nou dit was het laatste hoofdstuk! Even een momentje. 

Ja momentje weer gehad. Nu ga ik me focussen op mijn grotere project. Dit was een opstap richting het grote project. Hopelijk hebben jullie er net zo van genoten als ik! 

P.s. Nee de emotionele schade kan niet op mij worden verhaald oke!!