Hoofdstuk 1.8 - Het Spijt Me

1.2K 33 2
                                    

Matthy is naar buiten gerend en zit op een steen voor het ziekenhuis. Nadat Jaïr de jongens binnen in had gelicht, moest het bij iedereen toch even bezinken. Na enige tijd voelt Matthy toch een hand op zijn schouder. "Hey maatje," zegt Raoul zacht, "mag ik even naast je zitten?"

Matthy knikt zonder verder op te kijken en Raoul neemt plek naast Matthy. "Ik ga niet zeggen dat alles goed gaat komen," zegt Raoul na een tijd, "ik ga niet tegen jou liegen. Niemand weet hoe het zal gaan met Saar. Niemand zal dat nu kunnen weten."

Matt kijkt Raoul nu wel aan en ziet dat ook hij rood doorlopende ogen heeft van het gehuil. "Ik weet het niet meer Roel," zegt Matthy snikkend, "hoe gaan we dit regelen met de kleintjes en nu met Saar. Ik ben zo ongelooflijk bang Roel." Raoul trekt Matthy in een knuffel. De andere jongens komen ook naar buiten gelopen.

"Hey maatje," zegt Koen als hij voor Matthy staat, "de arts kwam net nog langs en was opzoek naar jou. Hij vroeg of jij vannacht bij Saar wilde slapen, ze is zelf ook wakker nu." Matthy kijkt Koen met grote ogen aan en knikt meteen. Met hulp van Koen en Raoul gaat hij staan en lopen ze terug naar binnen.

Jaïr en Jesse staan ook nog binnen. Matthy ziet ze praten met Milo. "Wacht even," zegt Matt, "ik moet even met mijn broertjes praten." Matthy loopt richting Jaïr en Jesse en trekt ze beide in een knuffel. "Ga maar naar huis," zegt hij zacht, "ik bel jullie morgen na de operatie. Het heeft geen zin om hier met zijn alle te wachten."

Jaïr en Jesse knikken en knuffelen hun broer terug. "Als er iets is," zegt Jesse, "kan je ons altijd bellen. Oke?" Matthy knikt en bedankt zijn broertjes. Ze verlaten beide het ziekenhuis.

"Laten we naar Saar gaan," zegt Koen, "wil je dat iemand meegaat Matt of ga je liever eerst alleen?" Matthy kijkt de drie overgebleven jongens aan. Stiekem wil hij het liefst alleen maar is bang om Saar te zien in zijn eentje. "Willen jullie alsjeblieft mee?" vraagt hij dan maar voorzichtig. De jongens knikken en volgen Matthyas de kamer in.

"Matt we moeten nog wel wat bespreken," zegt Raoul zacht voordat ze de kamer binnenlopen, "hoe gaan we het doen met de ouders van Saar? Gaan we het nu al vertellen?" Matthy zucht en kijkt Raoul verdrietig aan, ook hij wist dat dit moest gebeuren maar hoopte dit zo ver mogelijk uit te kunnen stellen. "We kijken hoe ze eraan toe is," besluit Matthy maar te zeggen voordat hij de deur opent richting Saar de kamer.

Saar zit half rechtop en de kamer wordt gevuld met piepjes. Ze ademt gelukkig wel weer zelfstandig en als ze de jongens ziet begint ze meteen te huilen. Matthy loopt voorzichtig op zijn vriendin af en geeft haar een knuffel. "Hey alles komt goed oke," zegt hij zacht.

Saar knikt maar snikt nog verder in Matthy zijn schouder. "Matt," vraagt ze zacht, "zijn mijn ouders dood?" Matthy schrikt van de vraag en ook Raoul, Koen en Milo schrikken van de onverwachte vraag. "Hoezo vraag je dat lieverd?" zegt Matthy terwijl hij over haar arm wrijft.

"Ik hoorde de artsen praten over hen. Ze zeiden dat ze overleden waren tijdens een overval. Zeg me alsjeblieft dat het niet waar is." Matthy kijkt hopeloos naar Raoul. Hij schraapt zijn keel en gaat ook naast Saar op het bed zitten. De andere twee jongens nemen plaats op de klapstoelen bij het bed.

"Luister Saar," begint Raoul, "je ouders zijn omgekomen bij de overval. Ik heb je zusje en broertjes opgehaald, zij zijn met Rob naar ons huis gegaan. Je ouders hebben het niet overleefd maar we gaan hier met zijn alle doorheen komen oke." Saar begint te huilen en Matthy probeert haar te vergeefs te troosten. Ook Raoul probeert Saar bij bedaren te brengen maar niks lijkt te helpen.

Koen is inmiddels al naar de gang gerend en komt terug met een arts. "Oww ze weet het?" vraagt hij. De jongens knikken en zien de arts verdwijnen. "Ik moest hem wel halen," zegt koen snel voordat de jongens gingen oordelen. Matthy geeft hem een goedkeurende glimlach en knikt tevreden zijn hoofd.

Niet veel later komt de arts terug met een spuitje. Hij pakt het infuus van Saar en leegt de inhoud van het spuitje in Saar haar lichaam. "Hier zou ze rustiger van moeten worden," zegt hij, "en ik wil jullie er graag op wijzen dat er maar één persoon vannacht bij haar mag blijven." De jongens knikken begrijpelijk en kijken hoor Saar op de gegeven medicatie reageert.

~

"Hey boys," zegt Matt als Saar een beetje is gekalmeerd, "gaan jullie maar naar huis. Ik slaap hier vannacht. Als er iets is bel ik jullie en als er bij jullie wat is, bel ook gewoon."

Koen, Milo en Raoul geven Matt allemaal snel een knuffel voordat ze naar buiten lopen. Matthy scrolt wat door zijn telefoon als Jaïr, Robbie en Jesse hem een aantal keer hebben geappt. Eigenlijk willen ze allemaal maar één ding weten. Hoe gaat het met Saar.

Daarom besluit Matthy een groepsapp aan te maken met alle betrokken mensen zodat hij niet 10x hetzelfde moet typen

Matthy
Hey boys, ik dacht doe het even zo gaat wat makkelijker. Saar slaapt eindelijk, ze weet het ook van d'r ouders. Raoul, Milo en koen zijn net naar huis. Als ik meer weet over de operatie en shit laat ik het weten....


Robbie van de graaf
Hey Matt,
Dit is gwn kut man deze situatie. We kijken morgen aan hoe en wat. Maak je geen zorgen om de andere zaken, houd ons wel op de hoogte.

Jaïr het lam
Jo broertje, als er iets is, kan je altijd bellen. Jesse en ik hebben pap en mam net wakker gemaakt en die bellen je zoals het uitkomt. Pap en mam wilde de begrafenis zaken wel regelen....

Matthy
Ah dat zou top zijn... Dan kan ik me nu focussen op Saar en hopelijk komt dit ook nog goed.

Robbie van de graaf
De kleintjes slapen nu ineens allemaal in mijn bed.... Juul heeft het heel moeilijk. Is het oké als ik haar morgen naar jou laat komen Matt? Of kom je morgen naar huis? Als ik nog wat moet regelen Jaïr dan moet je me gwn appen oke.

Matthy
Ligt eraan of Saar morgen geopereerd wordt en zo ja hoe laat en hoelang zo'n operatie duurt. Als het vrij lang is, kom ik even snel langs huis dan kan ik Juul meenemen.

Milo ter regen
Jo wij zijn thuis

Robbie van de graaf
Ik ben op m'n kamer boys, kom er zo aan. Ik denk dat we dit allemaal even moeten laten bezinken en morgen afwachten....

Matthy
Ik ga even proberen mijn ogen dicht te doen. Morgen wordt een spannende dag...

Matthy legt zijn telefoon weg, maar herinnert zich het appje van Jaïr. Snel belt hij het nummer van zijn moeder die gelukkig op neemt. Door de telefoon hoort Matthy al dat ze gehuild heeft. "Hey mam," zegt hij ook snikkend. "Jezus jongen," zegt zijn moeder zacht terug, "wat is er allemaal gebeurt."

Nu begint ook Matthy weer te huilen
Hij verlaat de kamer in de hoop Saar niet wakker te maken en verteld dan het hele verhaal aan zijn moeder

𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜Where stories live. Discover now