𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜

Hoofdstuk 1.7 - Wordt Ze Beter?

Raoul draait zijn auto in de parkeergarage van het Erasmus. Alle drie de kleintjes slapen nog. Raoul zucht, hij moet iemand hier hebben om ze mee naar binnen te dragen. Hij heeft heel de tijd contact gehad met Rob over de situatie, maar van Saar was nog niks bekend. Raoul gaat er ook niet vanuit dat het binnen nu en tien minuten duidelijk wordt, dus besluit hij Matthy te bellen.

Raoul parkeert de auto en stapt uit om zijn vriend te bellen. "Hey Roel," zegt Matthy en Raoul hoort de pijn in zijn stem, "waar ben jij maatje? De andere zijn er al." Raoul weet dat Rob en Milo niks tegen de andere over het voorval hebben gezegd, maar dat komt nu nog harder aan bij Raoul als hij door het raam naar de slapende Kids kijkt. "Matt ik moet je wat zeggen, maar niet waar iedereen bij is. Rob en Milo weten het al, de rest niet. Kan je even naar mijn auto komen? Ik sta op -2"

Aan de andere kant van de lijn hoort Raoul hoe Matthy zich verontschuldigt tegenover de rest en hen zegt even snel naar de parkeer haven te gaan. "Ik ben onderweg maat," zegt Matthy al rennend naar de garage, "is het erg?" Raoul durft daar geen antwoord op te geven en antwoord dan maar kort dat Matthy het zo te horen krijgt.

Binnen twee minuten staat een uitgeputte Matthy voor Raoul zijn neus. Als hij de tranen ziet bij Raoul trekt hij hem meteen in een knuffel. "Wat is er?" vraagt Matthy. Raoul zegt niks maar doet de bijrijdersdeur open. Matthy zijn oog valt op het 8-jarige zusje van Saar. "Wat doet Juul hier gek. Dit kan dat kind niet aan," zegt Matthy gefrustreerd. Hij gaat op zijn hurken zitten en pakt Juliette uit de auto.

"Matt er is iets gebeurt bij je schoonouders," weet Raoul uit te brengen voordat hij weer tranen in zijn ogen krijgt, "toen we naar jullie wilde stond er politie voor de poort. Ze kwamen hun deelneming overbrengen dus we dachten eerst dat het Saar was, alleen bleek het om haar ouders te gaan. Ze zijn omgekomen tijdens een gewelddadige inbraak, voor de ogen van Juul. Het spijt me maatje."

Matthy staat er verslagen bij met Juliette in zijn armen. "Zeg me alsjeblieft dat het niet waar is," krijgt Matthy eruit. Hij staat te trillen op zijn benen en Raoul pakt een slapende Juliette uit zijn armen. "Matt probeer rustig te ademen maat," zegt Raoul als hij Matthyas tegen de auto zet, "je moet er nu echt even zijn voor de kleintjes en voor Saar."

Matthy knikt en veegt snel zijn tranen weg. Raoul zou nu ook niks liever doen dan huilen, maar weet dat hier nu geen tijd voor is. Hij weet ook dat er een moment gaat komen dat iedereen stuk voor stuk zal breken. "Kom laten we naar binnen gaan anders worden ze te koud," zegt Raoul als hij Matt weer omhoog trekt, "als jij Juul meeneemt pak ik Jurre en Guus uit de auto."

Matthy pakt Juliette over van Raoul en houdt haar dicht tegen zich aan. Haar ogen gaan langzaam open en Matthy glimlacht naar haar. "Ga maar slapen kleine," zegt Matthy zacht, "alles komt goed lieverd."

--

"Hey je hebt ze opgehaald," zegt Milo zacht als hij Matthy en Raoul aan ziet komen lopen. Hij pakt Jurre uit Raoul zijn armen en met z'n drieën lopen ze richting de rest. "Weten de andere het al?" vraagt Matthy aan Milo. Hij knikt zachtjes.

"Toen jij weg was heeft Rob het tegen je Broertjes en Koen verteld," begint Milo, "ze zijn er allemaal van ontdaan. Jaïr opperde dat ze met hen mee konden naar Ameide maar die drie zijn al zo getraumatiseerd dat we wel wat verzinnen in CDH zodat ze even kunnen blijven." Matthy knikt begrijpelijk en weet dat ze bijna de gang naderen die aansluit bij de spoedeisende hulp.

Als hij binnenloopt kijken zijn beide broertjes hem verdrietig aan. "Alles komt goed oke," zegt Jesse als hij richting Matthy loopt en een hand op zijn schouder legt, "alles komt goed. Met Saar met de kleintjes, we gaan het allemaal stap voor stap regelen."

Matthy kijkt ze beide met een verdrietig gezicht aan. Als hij voorbij zijn broertjes kijkt, ziet hij ook dat Rob en Koen het heel erg moeilijk hebben met het nieuws over Saar haar ouders. Daarbij komt ook nog dat ze nog steeds niet weten wat er met Saar aan de hand is.

Matthy gaat zitten en legt Juliette tegen zijn borstkas aan. Hij streelt door de haren van de achtjarige die ligt te slapen. Naast hem neemt ook Milo plaats, met Jurre die bijna wakker wordt. "Hey maatje," zegt Milo als hij dat merkt, "probeer nog maar even te slapen oke."

Jurre schudt zijn hoofd en begint uit het niets te huilen. Uit angst dat de andere ook wakker worden, geeft Matthy de slapende Juliette aan Jaïr en pakt hij Jurre over van Milo. "Zullen we even wat drinken halen kleine?" vraagt Matthy als hij hem op zijn heup heeft gezet. Jurre knikt en verbergt zijn gezicht in Matthy zijn schouder.

"Waar zijn wij?" vraagt Jurre als Matt snel wat uit de automaat vist. Hij heeft Jurre aan een tafel gezet en is nu aan het bedenken hoe hij dit allemaal uit moet gaan leggen aan een vier jarig kind. "We zijn even in het ziekenhuis," besluit hij maar te zeggen. Jurre kijkt hem verbaasd aan, "oww. Ben je ziek?" Jurre staat op en legt zijn hand op Matthy zijn voorhoofd. Zachtjes schudt hij zijn hoofd.

Matthyas tilt hem op en zet hem op schoot. "Weet je nog tijdens de voetbalwedstrijd dat Saar heel veel pijn had en dat je op haar moest letten?" vraagt Matthy. Jurre knikt terwijl hij met zijn flesje speelt. "Nou Saar is dus een beetje ziek maar de dokters zijn nu bezig met onderzoeken om te kijken wat er mis is met Saar. Snap je dat?"

Gelukkig knikt Jurre en lijkt niet te veel waarde te hechten aan het verhaal dat Matthy aan hem verteld. "Wanneer mag ik weer naar papa en mama?" vraagt Jurre dan ineens. Matthy voelt de tranen al opkomen maar weet dat hij zich sterk moet houden. "Papa en mama komen niet meer lieverd. Die zijn nu in de hemel."

Hij verwacht dat de vier jarige volledig in huilen uitbarst, maar Jurre blijft er nog vrij kalm onder. "Papa en mama zijn dus sterretjes?" Matthy knikt voorzichtig en Jurre laat zich uitgeput tegen hem aan vallen. "Ga maar slapen kleine," zegt Matthy maar Jurre schudt zijn hoofd. "Mag ik even naar de sterretjes kijken? Misschien zwaaien papa en mama."

Zonder erbij na te denken, pakt Matthy de hand van Jurre en samen lopen ze naar buiten om de sterrenhemel te bekijken. "Kijk daar zijn papa en mama," zegt Jurre als hij naar twee felle sterren wijst, "dat zijn nieuwe sterretjes want die zijn feller dus zijn dat mijn papa en mama." Matthy merkt dat hij het steeds moeilijk krijgt en met een brok in zijn keel knikt hij.

--

"Familie Saar Dubois?" klinkt het ineens door de wachtkamer. Rob is met de kleintjes terug gereden naar CDH omdat ze al zo lang aan het wachten waren. Iedereen staat op als de naam van Saar door de wachtkamer wordt geroepen. De arts kijkt d'r groep aan. "Twee personen mogen mij volgen." Matthy draait zich om richting de groep. "Laat Jaïr maar meegaan," zegt Koen, "die kan het gene het beste onthouden."

Matthy en Jaïr lopen achter de arts aan en komen in een kleine kamer terecht. Het geluid in de kamer wordt gevuld door verschillende soorten piepjes. Matthy begint meteen weer te huilen als hij Saar ziet liggen. Jaïr legt een hand op zijn schouder en knijpt er zacht in.

"Heren er is geen makkelijke weg om dit te vertellen aan jullie," begint hij, "maar Saar heeft een hersentumor. Deze gaan we morgen operatief verwijderen maar hij is te groot om in 1x te doen. Daarom zijn we meteen gestart met chemo."

Zonder er bij na te denken loopt Matthy de kamer uit en rent hij door naar buiten. Jaïr verontschuldigt zich tegenover de arts en volgt zijn broer op de hielen. Matthy rent ook voorbij de jongens in de wachtkamer die hoopvol zijn kant op keken.

Raoul wil achter hem aan maar Jaïr houdt hem tegen. "Laat hem maar even," zegt Jaïr zacht, "Saar heeft kanker."

Wordcount: 1419 woorden