Chapter (3) Zawgyi

121 6 0
                                    

ေနာက္တစ္ေန႕မွာ မနက္အေစာႀကီးပဲရတနာလွိုင္း ကိုေစးတို႔အိမ္ကိုေရာက္လာသည္။ သူမႏွင့္အတူ ျမတ္ေသာ္က၏ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ပါလာသည္။ ရတနာလွိုင္းေရာက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္
ေစးတံတိုင္းရံကအလုပ္ေတာင္မသြားေသးဘူး။ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္လို႔ သူမကိုေစာင့္ေနပုံရသည့္ ေစးတံတိုင္းရံက လက္ပ္ေတာ့တစ္လုံးႏွင့္ အလုပ္လုပ္ေနတာျဖစ္သည္။ သူမကိုေမာ့ၾကည့္လာပုံက ကိုယ္အျပစ္ကိုယ္သိလားဆိုသည့္ အၾကည့္မ်ိဳး။ သူမထက္အသက္ငယ္ေပမဲ့ ထိုေကာင္ေလး၏အၾကည့္ႏွင့္တင္ ေၾကာက္ေနရသည္။

"အစ္မရတနာ"

"အင္း ကိုေစး ျမတ္ေသာ္ကဖ်ားေနတယ္ဆိုလို႔ အမဆရာဝန္ပါေခၚလာတယ္...သူခဏေနရင္ေရာက္လာမွာ"

"မလိုေတာ့ဘူး ဒီမနက္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ေခၚေပးၿပီးသြားၿပီ"

ေစးတံတိုင္းရံဆီက ခပ္ဆတ္ဆတ္ထြက္လာသည့္စကား။ ဒီလိုဆိုေတာ့ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ။ သူမက ေစးတံတိုင္းရံလ်စ္လ်ဴရႈၿပီးပစ္ထားမယ္ထင္ထားတာ။ ေစး ဆိုသည့္ေကာင္ေလးက သူ႕ကိစၥမွမဟုတ္လွ်င္
စိတ္ရႈပ္အလုပ္ရႈပ္ရတာကို သိပ္မုန္းသည့္
လူစားမ်ိဳးမို႔ေလ။

‌အမွန္က ေစး ညတည္းကဆရာဝန္မေခၚေပးလိုက္ရလို႔ ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးေနတာမို႔ မနက္မိုးလင္းတာႏွင့္ ဆရာဝန္ေခၚေပးလိုက္တာ။ အရႈပ္ထုပ္က ညမွာဘာေတြမ်ားျဖစ္မလဲလို႔ သူစိတ္မေအးတာႏွင့္ညကလည္း ေသခ်ာမအိပ္ေပ်ာ္ဘဲ အလုပ္ေတြညလုံးေပါက္လုပ္မိေသးသည္။ မနက္လင္းခါနီးမွသာ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ။

အစ္မရတနာက သူ႕လူေတာ့သူစိတ္ပူသားပဲ။ ေစး အလုပ္မသြားခင္ေရာက္လာတာဆိုေတာ့။

"ဒါဆို ျမတ္ကိုသြားၾကည့္ဦးမယ္"

သူမထြက္သြားမည္အျပဳ ေနာက္ေက်ာဘက္ဆီမွ ေစးတံတိုင္းရံ၏ အသံထြက္လာတယ္။ အသံအနိမ့္အျမင့္မရွိသည့္ စကားသံကတစ္ေျဖာင့္တည္း...

"အစ္မရတနာ တာဝန္ယူထားတဲ့သူပဲ သူ႕ကိုအိမ္ထဲထိလိုက္ပို႔သင့္တာေပါ့"

ရတနာလွိုင္း အေနာက္ကိုျပန္လွည့္လိုက္သည္။ ေစးတံတိုင္းရံ၏အၾကည့္တို႔က သူမဝင္လာတုန္းကအတိုင္းပဲ။ ေနပါဦး အကုန္သူမအျပစ္ခ်ည္းပဲမွ မဟုတ္တာ။ မိုးကလည္းသူမ လမ္းမႀကီးေပၚေရာက္မွ သည္းႀကီးမဲႀကီး႐ြာခ်လာတာ။ ခ်က္ခ်င္း႐ြာတာလည္းမဟုတ္။ ဒါေပမဲ့လည္း စိတ္ထဲပဲမ်ိဳထားလိုက္သည္။ ေစးတံတိုင္းရံႏွင့္ လိုတာထက္ပိုစကားမေျပာတာအေကာင္းဆုံးမို႔။

Say You Love MeWhere stories live. Discover now