"Hyung smart phone တွေသိပ်မကိုင်တတ်လို့ပါကွာ နေကောင်းတယ်မလား"

"သားကကောင်းတာပေါ့
Hyung သာဂရုစိုက်...
အာ ဒါနဲ့ ဟိုရုပ်ချောချောနဲ့ အစ်ကိုကြီးရော"

"ဟင် ဘယ်သူ?"

"Hyung ဘေးမှာတကောက်ကောက်
လိုက်နေတဲ့ ဆရာဝန်လေးလေဗျာ"

Jaemin ပြောမှစဉ်းစားမိလိုက်တယ်။သူက
ဘတ်ဟျွန်းနီးကို ပြောချင်တာလားလို့။

"ဘတ်ဟျွန်း? သူ့ကိုပြောတာလား"

"ဟုတ်တယ် ဘတ်ဟျွန်းနီး Hyung က
ဖုန်းနံပါတ်ပြောပြလို့ သားအခုဆက်လိုက်တာ
သူလည်းအခု အတူတူရှိနေတယ်ပြောလို့"

"ဟင် မရှိပါဘူး"

"အာ ဟုတ်လား
အဲ့တာဆိုလည်း သားဖုန်းချပြီနော်
သင်တန်းသွားရမှာမလို့"

အသံမလာတော့တဲ့ ဖုန်းလေးတောင်ပိတ်သွားပေမယ့် ချန်းယောလ်ကတော့ တစ်ခုခုကိုတွေးမိရင်း ငြိမ်သက်နေဆဲပဲ။

"သူကဘာလို့အတူရှိနေတယ်ပြော
ရတာလဲ?? ပိုသတိရအောင်လုပ်နေပြန်ပြီ"

လွမ်းနေတာ။ အသံလေးဖြစ်ဖြစ်တော့ကြားချင်မိတယ်။ ဆေးရုံမှာတုန်းက အရသာမရှိတဲ့ canteen ကထမင်းလေးကို ထူးထူးဆန်းဆန်း သတိရမိသွားတယ်။ အဲ့ဒီ့တုန်းက စားချင်စိတ်မရှိတာတောင် ဘတ်ဟျွန်းရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ စားဝင်ခဲ့တယ်။

ပုံမှန် ညအိပ်မပျော်လို့ စီးကရက်တွေသောက်ရင်း မိုးလင်းပေါက်တတ်ပေမယ့် ဘေးမှာ ဘတ်ဟျွန်းစောင့်နေပေးတယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ အိပ်ပျော်ခဲ့တယ်။ နှစ်ပတ်လောက် ညအိပ်ရာဝင်တိုင်း၊ မနက်နိုးလာတိုင်း ဘတ်ဟျွန်းကို မြင်တွေ့နေရတော့ အခုအိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း နေသားမကျသလို၊ တစ်ခုခုကိုလိုအပ်နေသလို ခံစားရတယ်။

° ting tong ting tong °

ထိုအချိန် Bell သံမြည်လာခဲ့တယ်။ ဘဝက တစ်ခါတလေ ပုံပြင်ဆန်တတ်တယ်။ တိုက်ဆိုင်တာထက် ကိုယ်က ပုံပြင်ထဲက အဓိကဇာတ်ကောင်နေရာမှာလို့ ထင်ရတယ်။
Cinderella ကဆင်းရဲတာတောင် မင်းသားလေးနဲ့ တွေ့ရတယ်။ Snow White တောင် သေရာကနေ မင်းသားလေးရဲ့အနမ်းကြောင့်ပြန်အသက်ရှင်လာရသေးတယ်။

My Cutest Little Boy [ COMPLETED ]Where stories live. Discover now